Sonur minn Pysjan er enn ekki skriðinn úr holu sinni. Stundum stingur hann nefinu út rétt sem snöggvast en hrökklast inn í holuna aftur um leið og hann verður þess var að einhver er að fylgjast með honum. Og það er ekki af því að hann sé feiminn. Það er af því að hann er í eðli sínu lundi og það er nákvæmlega þannig sem lundapysjur hegða sér. Hann veit hvenær hans tími kemur. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir flokkinn: Óflokkað (allt efni)
Traust
-Mér þykir þú köld, að fara til útlanda fyrirvaralaust, með bláókunnugum manni, sagði Keli.
-Enginn hefur skaðað mig hingað til nema fólk sem ég þekkti og treysti, svaraði ég. Keli hló. Halda áfram að lesa
Að læra af mistökum
Drengurinn sem fyllir æðar mínar af endorfíni sagði einu sinni að hugmyndin um að læra af mistökunum væri ekkert annað en léleg afsökun þeirra sem gefast alltaf upp í fyrstu tilraun. Halda áfram að lesa
Röksemdafærsla trúboðans
Ég held að trúboðinn sé búinn að gefast upp á mér. Hann skrifaði mér tölvupóst fyrir nokkrum vikum oog reyndi að sannfæra mig um tilvist almættisins. Helstu rökin eru þau að einhver hljóti að hafa skapað heiminn. Þar sem ég geti ekki útskýrt hvernig heimurinn varð til, hljóti ég að fallast á tilvist Guðs. Halda áfram að lesa
Og kom til að kveðja
Sumar nætur vekur hann mig, Drengurinn sem fyllir æðar mínar af endorfíni. Og ég sem sef á næturnar og vaki á daginn, læt mig hafa það að vakna, allavega til hálfs. Á góðum nóttum fer ég kannski fram úr og laga kakó en oftast situr hann bara á rúmstokknum og spjallar við mig þar til augnlokin síga og ég tala samhengislaust. Þá kyssir hann mig á ennið og fer. Halda áfram að lesa
Tvöfalt afmæli og klámsýki í framhaldinu
Systkina (af hverju er það ekki stafsett systkyni?) tvíeykið hélt upp á afmælin sín í gær. Fyrst með fjölskylduvænu kaffiboði síðdegis og svo var partý um kvöldið. Halda áfram að lesa
Spúnkhildur að flytja
Spúnkhildur er að flytja. Var búin að tæma herbergið sitt þegar ég kom heim í dag. Ég er að því leyti glöð að Öryrkinn hefur farið æ meira í taugarnar á mér síðustu vikurnar. Það er mér hulin ráðgáta hvað þessi skemmtilega kona sér við hann. Halda áfram að lesa
Bösl í hösli
Þegar letin kemst á það stig að maður nennir ekki einusinni að fróa sér er orðið tímabært að gera eitthvað í málinu. Ég fór inn á einkamal.is og auglýsti eftir skuldbindingarlausum skyndikynnum. Viðbrögðin urðu mun betri en þegar ég auglýsti eftir nothæfum eiginmanni. Að vísu nokkuð margir giftir og graðir en líka nokkrir í svipaðri aðstöðu og ég sjálf. Ég tók fram að ég gerði skýlausa kröfu um að viðfang væntanlegra skyndikynna væri áhorfanlegt og ekki meira að umfangi en svo að ég næði utan um það. Halda áfram að lesa
Búllmundur elskar mig ekki
Búllmundur vill ekki ráða mig sem súludansara. Ég skil ekkert í honum. Eins og gekk nú ljómandi vel hjá mér þessa einu vakt sem ég tók áður en ég veiktist. Mér skilst að það standi í einhverju sambandi við það hvað útlensku stelpurnar eru óánægðar með kaup og kjör. Halda áfram að lesa
Til eignar eða afnota
Nú er ég löngu búin að jafna mig eftir hálsbólgu, berkjubólgu og geðbólgu sumarsins en mér leiðist ennþá. Halda áfram að lesa
Klámvísa dagsins
Klámskáldið heillar mig.
Ég fer ekki fram á að fá að birta skúffuskáldskap sem hvergi hefur birst eða verið fluttur og er kannski ekki einu sinni fullunninn. Læt því nægja að sýna svörin mín þótt það gefi engan veginn nógu góða mynd af samræðum þegar aðeins önnur röddin heyrist. Hér er allavega klám dagsins: Halda áfram að lesa
Bréf til klámskáldsins
Hmmm … Ég verð að viðurkenna að þú ert rímsnillingur hinn mesti og það er svosem hægt að fyrirgefa ýmislegt út á hið listræna gildi, en finnst þér ekki fulllangt gengið að kalla mig hóru? Það er ekki beinlínis kurteisi þótt tillagan sé sett fram í bundnu máli og falli vel að bragarhættinum. En ok. spilum eftir þínum reglum: Halda áfram að lesa
Og dag nokkurn eignaðist hún ástpennavin
Mæómæ! Ég hitti skáld á netinu, við höfum bullast á í nokkra klukkutíma og nú er ég ástfangin. Það er reyndar ekki mikið að marka, ég verð svo ástfangin af öllum góðum ljóðskáldum að ég stend sjálfa mig að því að mæna á gamlar myndir af Einar Ben og Jóhanni Sigurjóns eins og smástelpa á poppgoð. Halda áfram að lesa
Valkostir
Hef legið í djöfullegri hálsbólgu frá mánaðamótum. Verið svo hundveik að ég gat ekki einu sinni skrifað og er þá mikið sagt. Er rétt að jafna mig núna en orðin svo horuð að ég lít út eins og beinagrind í latexgalla. Halda áfram að lesa
Er þetta sápa eða hvað?
Öryrkinn, maður konunnar minnar kom í bæinn í gærkvöld. Mér skilst að hann ætli að vera hér fram á mánudag. Furðulegt að maðurinn skuli aldrei þurfa að vinna yfirvinnu eins og annað fólk. Hann kemur orðið flestar helgar og svo liggja þau í símanum þess á milli. Halda áfram að lesa
Löður vikunnar
Á einni viku gerðist eftirfarandi: Halda áfram að lesa
Bréf til viðfangs giftingaróra minna
Kæri Doktor
Ég skrifa þér þetta bréf til að segja þér að mig langar til að giftast þér. Ég býst við að þér finnist ég óþægilega hreinskilin en ég er þegar búin að senda þér bónorð í formi sonnettu og þú þóttist ekki skilja neitt. Það er ekki hægt að dissa mig elskan, ég bara tek því ekki. Halda áfram að lesa
Að nálgast viðfang giftingaróra minna
Ég er alvarlega að hugsa um að giftast Doktorsnefnunni. Sem náttúrulega algerlega alvöru Doktor, en við doktorsvörnina mismælti andmælandi hans sig hvað eftir annað og sagði Doktorsnefnan þegar hann ætlaði að segja doktorsefnið. Það er bara of fyndið til að nota það ekki.
Rúnt
Skáldjöfurinn vinur minn er kominn í bæinn.
Fólk utan af landi gerir sér oft litla grein fyrir vegalengdum á höfuðborgarsvæðinu og heimsókn utan af landi getur kostað mann æði marga klukkutíma á akstri. Maður sækir einhvern á flugvöllinn, viðkomandi er á leiðinni upp í Grafarvog en biður mann aðeins og koma við í Hafnarfirði í leiðinni. Hann þarf nefnilega endilega að koma til skila sokknum sem Bjarni frændi hans gleymdi hjá ömmu Ingunni síðast þegar hann var fyrir vestan. Halda áfram að lesa
Skepnur
Nú þegar sonur minn Pysjan er farinn í sveitina, sonur minn Byltingamaðurinn í skógræktina og Öryrkinn austur að Kárahnjúkum til að mylja undir kapítalið, hefði maður kannski haldið að yrði sæmilega rólegt í húsinu. Ekki fer neitt fyrir Myndgerði litlu fremur en fyrri daginn og spúsa mín sefur fram til fjögur á daginn. En hver hefur sinn djöful að draga og í mínu tilviki eru þeir margir skrattakollarnir sem ég sit uppi með eftir mína mörgu og innihaldsríku samninga við Djöfulinn. Sem hann svíkur svo bara. Halda áfram að lesa