Og kannski er það kaldhæðnislegasta af öllu að samband okkar hófst með því að ég hvæsti á þig þegar þú falaðist eftir textum. Þú máttir auðvitað nota þá sem ég átti fyrir en ég vildi sjá eitthvað sem benti til þess að þér væri alvara áður en ég færi að leggja vinnu í texta fyrir þig.
Auðvitað fór það á annan veg og nú sit ég uppi með helling af textum sem falla ekki að neinum lögum nema þínum og veit að þú munt aldrei koma þeim á framfæri.
So dry your eyes
and turn your head away
now there´s nothing more to sayPassionPlay diskurinn minn er týndur en Nick Cave gerir sama gagn. Halda áfram að lesa
Það versta við sápuóperur er að þær hafa alderi neinn rökréttan endi. Sápuóperan mín Böl og kvöl í Byljabæ er að verða hæf til uppsetningar. Ég byrjaði á henni í djóki en sá fljótt að hún gæti orðið virklega góð svo ég tímdi ekki að setja hana á vefinn (frumuppköstin að fyrstu þáttunum eru að vísu ennþá á reykvísku sápunni). Halda áfram að lesa
Fyrr eða síðar verður maður að svara símanum. Það gæti verið tilboð um nýtt verkefni. Eða tilkynning um happdrættisvinning. Eða fjallmyndarlegur karlmaður sem hefur frétt að ég sé á lausu. Halda áfram að lesa
Það er ekki nema vika síðan ég sagði Húsasmiðnum að ég ætlaði aldrei að vera ein aftur. Ef slitnaði upp úr þessu milli okkar fyndi ég mér annan. Þá vissi ég auðvitað ekki að hann ætlaði að slíta þessu og samtalið þá nótt, yfirlýsingar hans um það hve miklu máli ég skipti hann og hversu mikils hann mæti vináttu mína sannfærðu mig um að afskiptaleysi hans síðustu daga væru aðeins merki um óhóflegt álag. Halda áfram að lesa
Líkamslykt loðir við rúmföt. Undarlegt hvað sængin mín er gegnsýrð af líkamsilmi Húsasmiðsins, þegar allt kom til alls svaf hann áreiðanlega aldrei undir henni. Samt er þetta ekki bara mín lykt heldur lyktin af okkur báðum. Eða er þetta kannski bara mín eigin lykt? Lykta ég þá eins og tvö? Eða lykta ég bara eins og hann? Halda áfram að lesa
Á leiðinni upp í Heiðmörk handfjatlaði ég hálsmenið sem Húsasmiðurinn gaf mér. Það er Davíðsstjarna.
-Tákn hinna landlausu, sagði hann þá og ég sagði það ekki en ég hugsaði að líklega væri hún frekar tákn þeirra landleysingja sem hröktu annað fólk frá heimilinum sínum, gerðu það að Landleysingjum sem hröktust frá eigin landi og misstu allt að ástvinum sínum meðtöldum. Halda áfram að lesa
Á fyrsta degi sorgar er maður ósofinn, máttvana af hungri en getur samt ekkert látið ofan í sig. Á þessu stigi er maður samt sem áður nógu dofinn til að æða af stað og leita að húsnæði, sækja um aukavinnu, lesa sjálfshjálparbók og skrifa smásögu. Halda áfram að lesa
-Hef bara svo lítið að gefa, sagði hann og stakk upp á fjarbúð eða vináttu. Eftir 8 mánaða sambúð.
Ég sagði honum að hann yrði sjálfur að pakka saman dótinu mínu þegar hann vildi losna við það, það yrði svo sótt, því ég kæmi ekki hingað aftur og ætlaði aldrei að sjá hann framar. Ég kom samt. Vantaði fáeina hluti og sá að bíllinn hans var ekki hér svo ég fór inn. Halda áfram að lesa
Treysti ég þér ekki segirðu? Kannski er það rétt. Kannski treysti ég engum neitt sérstaklega. Enda ekki ástæða til. Og kemur ekki að sök því ég er ekki varnarlaust barn og þarf þ.a.l. engum að treysta. Halda áfram að lesa
Maðurinn er eins og húsið hans segir Húsasmiðurinn.
Til að hægt væri að koma reiðu á risið þurfi að opna það upp á gátt, rífa gluggann úr og bera ruslið út og almennilegt stöff inn. Og nauðsynlegt að gera þetta allt saman með opnum huga. Næst voru brotnir veggir á miðhæðinni, hjarta hússins. Svo þurfti að moka gömlum skít út úr kjallaranum. Halda áfram að lesa
Ég held að ég sé ekkert sérstaklega andleg. Allavega næ ég engu sambandi við þennan anda sem spúsi minn heldur fram að sé í húsinu. Ég fann vissulega fyrir einhverjum sérstökum anda þar áður en hann flutti til mín. Eftir það hef ég aldrei fundið fyrir þessum ákveðna anda í húsinu. Halda áfram að lesa
Vörður laganna er loksins búinn að vígja hátíðabúninginn. Hann tók þriðjudaginn í að máta gallann, prófa flautuna og ákveða nákvæma staðsetningu húfunnar með hallamáli og gráðuboga. Generalprufan var í gær en þá æfði hann sig í að marsera yfir eldhússgólfið með húfu, flautu og allt galleríið. Hann er orðinn svo þjálfaður í Gestapósvipnum að ég hugsa að hann vinni keppnina „Bjartasta von sérsveitarinnar“ sem Björn Bjarnason mun auglýsa á næstunni. Halda áfram að lesa
Og þarna þrammaði hann meðfram Gullinbrúnni, í hettupeysu og hermannajakka með húfuna niður fyrir augnbrúnir (sem þó voru ærið signar) grár fyrir járnum í sólskininu. Ég benti honum á að hann væri reyndar alls ekki á leið í Mosfellsbæinn, heldur upp í Grafarvog. Halda áfram að lesa
Halldór nokkur var að hringja í mig frá lögreglunni í Reykjavík. Hann sagði að lögreglan hefði nokkrum mínútum fyrr, fengið tilkynningu um að ungur piltur, vopnaður riffli, sæti í strætóskýli uppi á Norðhöfða. Halda áfram að lesa
Við keyptum húsið sem Hollendingurinn fljúgandi bjó í áður en hann flutti til mín og nú erum við að gera það upp. Halda áfram að lesa
Sonur minn Fatfríður hringdi í gær. Kvartaði um ofþreytu af óskiljanlegum ástæðum. Ég sagði honum að það væri eðlilegt að finna til þreytu þegar maður færi í erfiðisvinnu úr margra mánaða kyrrsetu og fengi ekki helgarfrí en honum fannst þetta samt óeðlilegt. Halda áfram að lesa
Samkvæmt þessu prófi er ég á svipuðu róli í pólitík og Dalai Lama!
Þessi niðurstaða segir nú reyndar meira um áreiðanleik svona prófa en stjórnmálaskoðanir mínar. Enginn sem þekkir mig myndi flokka mig sem friðelskandi hrísgrjónaætu. Þvert á móti er mín trúarjátning, hvort sem er í pólitík eða einkalífinu á þessa leið: Halda áfram að lesa
-Hvað vildi hún núna? sagði ég. Hann dró mig til sín og faðmaði mig að sér.
-Hvaða tónn var þetta? Þú ert þó ekki afbrýðisöm?
-Nei, ætti ég að vera það?
-Nei auðvitað ekki en þú virðist nú vera eitthvað ósátt. Halda áfram að lesa
Ég Hef verið djúpt sokkin í sápuóperuna á Hlaðgerðarstöðum í dag. Útvarpsbloggið hefur setið á hakanum en nú ætla ég líka að taka skurk í því. Halda áfram að lesa