-Þú ert fyrsta konan sem ég kynnist sem leggur ekkert upp úr rómantík, sagði hann. Ég fann að ég varð skrýtin á svipinn.
-Hvers vegna heldurðu að ég leggi ekkert upp úr rómantík, sagði ég eftir stutta þögn, kannski eilítið kuldalega og nú var það hann sem varð skrýtinn á svipinn.
-Ja, ég hef aldrei gert neitt fyrir þig sem getur talist rómantískt. Halda áfram að lesa →

Hvað gerir maður við fólk sem segir fjórtán ára dreng að hann tilheyri ekki fjölskyldu pabba síns? sagði konan, reið en yfirveguð. Halda áfram að lesa →

Jæja. Þá er Pysjan væntanlega kominn til Baunalands. Fór í loftið kl 7 en var byrjaður að reka á eftir mér kl 3 í nótt þótt allt væri tilbúið til brottfarar og bíllinn fullur af bensíni rétt fyrir utan. Hann ætlaði sko ekki að standa í röð í 2 tíma. Ég hef reyndar aldrei lent í óþolandi langri biðröð úti á Keflavíkurflugvelli en hann var búinn að klína þráhyggjunni á i-pod sem hann ætlaði að kaupa í fríhöfninni svo það var engu líkara en að við værum að flýja bæði snjóflóð og Gestapo. Halda áfram að lesa →

Í fyrramálið heldur Pysjan til Danaveldis þar sem hann mun þreyta inntökupróf í sérlegan Bjargvættaskóla. Það er svosem ekki eins og ég sé neitt óvön því að hann sé að heiman mánuðum saman og reyndar var hann að vinna í Danmörku síðasta sumar. Samt finnst mér þetta eitthvað svo stórt skref. Líklega bara af því að ég hef ekki hugmynd um hvenær hann kemur aftur.

Í tilefni af því endaði ég bestu helgi sem af er árinu á því að drekka kapútsínó á þremur kaffihúsum sem mér hefur verið iðulega verið meinaður aðgangur að síðustu 6 árin. Ég hef að vísu ekki orðið fyrir því að neinn hafi beinlínis bent á mig og rekið mig út af veitingahúsi en oft hef ég hrakist út vegna reykeitrunar. Þeir dagar eru nú á enda runnir.

Ég átti hálfpartinn von á því að kaffihúsin væru hálftóm og að hvarvetna væru reykfíklar hímandi við anddyrin. Ég sá einn mann reykjandi fyrir utan veitingastað og þessir þrír sem ég fór inn á eru ekkert að fara á hausinn.

Loksins búin að tæma íbúðina og þrífa með dyggri aðstoð múgs og margmennis. Ég hef aldrei fengið svona marga til aðstoðar við flutninga. Reyndar vissi ekki einu sinni að ég ætti svona marga vini. Það sem meira er, ég þurfti ekki einu sinni að biðja um hjálp, mér var boðin aðstoð úr aðskiljanlegustu áttum. Svona góð hjálp er auðvitað ómetanleg. Ekki bara vegna þess hvað það sparar manni mikla vinnu og álag, heldur líka af því að það lýsir svo mikilli góðvild og umhyggju að bjóðast til að leggja á sig erfiða aukavinnu bara af almennilegheitum. Halda áfram að lesa →

Í hvert sinn sem ég flyt öðlast ég nýja trú á mannskepnuna.

Mér þykja flutningar alltaf erfiðir og kvíðvænlegir og ég hef fyrir satt að ég sé ekkert ein um það. Ég hef enga ástæðu til að halda að öðrum þyki skemmtilegt að bera húsgögnin mín og bókakassana, skrúfa niður ljós, festa upp hillur og allt annað sem fylgir þessu veseni. Samt er alltaf nóg af fólki boðið og búið að hjálpa mér á allan hátt. Oftast fólk sem ég hef aldrei hjálpað við flutninga. Halda áfram að lesa →

Yfirleitt fer lítið fyrir syni mínum Pysjunni á sápunni enda telur hann sitt dularfulla einkalíf ekki eiga erindi við blogglesandi netplebba sem aldrei hafa dregið lamb úr rollu eða arkað á gönguskíðum yfir Fimmvörðuháls. Halda áfram að lesa →

Ég var að fá ábendingu um villu sem ég ætlaði hreinlega ekki að trúa á.

Það á víst að vera Þar var Herdís, þar var smúkt.

Ég hef alltaf sagt herligt enda passar það algerlega við samhengið. Allar útgáfur sem ég hef fundið á netinu segja hinsvegar Herdís.

Getur einhver sagt mér hver þessi Herdís var?

Af hverju datt mér ekki strax í hug það augljósa? Talan stemmir við pund en ekki kg. Líklega hefði ég áttað mig á þessu strax ef ekki hefði staðið 21,6 kg á blaðinu heldur bara 21,6. Af hverju hef ég svona sterka tilhneigingu til að trúa öllu sem ég les?

Eva: Ég er með eina athugasemd við þessa ástandsskoðun. Þessi tala hérna, fitumassi 21,6 kg, hún getur ekki staðist.
Þjálfari: Nú, af hverju ekki? Halda áfram að lesa →

Var búin að skrifa færslu sem var svo löðrandi í þakklæti og kærleika að hún hefði sómt sér prýðilega upplesin í mærðartón á Lindinni. Ég hafði nú sem betur fer rænu á því að eyða henni. Allar tilfinningar eiga rétt á sér en framsetningin má ekki vera þannig að maður æli yfir sitt eigið blogg.

Má samt til að koma því á framfæri að lukkan er með mér í liði og virðist ætla að yfirtaka jafnvel það svið tilveru minnar sem gegnum tíðina hefur valdið mér mestum sársauka.

Í gær skildi ég Lærlinginn eftir einan með 20 manna hóp af því ég þurfti sjálf að nornast annarsstaðar. Ég ætlaðist ekki til annars af honum en að hann kláraði prógrammið, gerði upp og lokaði búðinni. Átti von á öðrum hópi í morgun en lenti í ófyrirséðum töfum og sá fram á að verða allt of sein. Salurinn auðvitað í rúst og ég hafði ekki tekið símanúmer hjá þeim sem voru að koma með mér heim, svo ég gat ekki látið þau vita að mér hefði seinkað. Sá fram á hyperstressandi dag. Nema hvað. Einhver hefði verið feginn að komast snemma heim á föstudagskvöldi en þegar ég loksins kom á staðinn, korteri áður en hópurinn átti að mæta, þá var bara allt fullkomið. Búið að þvo upp og ganga frá salnum, svo það eina sem ég þurfti að gera var að laga jurtaseyði.

Þeir sem vöruðu mig við því að ráða ungling í vinnu geta hér með étið það ofan í sig. Þessi piltur hefur gagnast mér betur en 5 andlegar kerlingar með doktorsgráðu hefðu nokkurntíma gert.

Hafði séð mig fyrir mér liggjandi í mosató. Renna saman við landslagið eins og hvern annan hraunklump. Það varð ekki alveg þannig. Þegar ég kom á staðinn var strákurinn sem átti að pósa með mér að koma sér fyrir til að prófa stellinguna. Flott uppstilling, það vantaði ekki og ég er venjulega áræðin en tilhugsunin um að detta beint niður með höfuðið á undan var satt að segja dálítið ógnvekjandi. Halda áfram að lesa →

Stundum þarf maður að losa sig við eitthvað sem maður hefur haldið mikið upp á af því að það er orðið ónýtt og gagnast manni ekki lengur. Gerir jafnvel meiri skaða en gagn. Maður geymir t.d. ekki myglaða köku. Stundum er svosem hægt að lappa upp á það sem hefur skemmst. Einu sinni átti ég t.d. fallega Alparós sem fékk lús. Ég hefði sennilega getað drepið lúsina með dálítilli vinnu en rósin skipti mig ekki nógu miklu máli til þess að ég væri tilbúin að til að hafa pöddur á heimilinu svo ég henti henni. Halda áfram að lesa →