-Hvað myndirðu velja ef þú yrðir neydd til þess að hafa mök við barn, dýr eða lík? spurði Lærisveinninn silkimjúkum rómi og renndi svartlökkuðum nöglunum gegnum síða hárið sitt.

Í síðustu viku sátum við nokkrar vinkonur saman að áti, þegar ein lýsti því yfir að eftir reynslu sína af þeim lúðalökum sem væru í boði á öldurhúsum borgarinnar, þætti sér alveg koma til greina að kaupa þjónustu vændismanns. Halda áfram að lesa →

-Ætli þetta sé ekki einskonar tilvistarkreppa. Ég þurfti bara að gá hvort ég væri til í alvöru eða hvort ég er bara skáldskapur, sagði ég og sleikti rjómann af brúninni á kakóbollanum. Halda áfram að lesa →

Þótt ég hafi tekið vefbókina úr birtingu merkir það ekki að það hafi orðið andlát í fjölskyldunni, ég sé rambandi á barmi sjálfsmorðs, gjaldþrots, giftingar eða taugaáfalls, hafi orðið fyrir ólýsanlegu áfalli eða að eitthvað annað sé „að“ hjá mér.

Það er ekkert meira að mér en venjulega og satt að segja á ég að baki furðulegri uppátæki en þau að hvíla mig á fremur ómerkilegri dægradvöl.

Kæra dagbók

Hring eftir hring eftir hring fór stokkurinn.
Og nú hef ég ekki meira að segja.

Fólk heldur oftast að það sé mikilvægara en það er. Samt er því stöku sinnum öfugt farið. Oft í hverri viku hitti ég mann sem heldur áreiðanlega að hann sé mun stærra númer í lífi fjölskyldu sinnar, vina og nágranna en raun ber vitni. Samt hefur hann ekki hugmynd um að ég, sem veit ekkert um hann, ekki einu sinni fullt nafn hans, er sennilega uppteknari af því hvað hann er að hugsa en allt þetta fólk samanlagt.

Neeej, ég er ekki ástfangin af honum. Ég á það til að fá fólk á heilann af öðrum ástæðum. Ég hef samt velt því fyrir mér undanfarið hvort ég skipti kannski töluverðu máli í lífi einhvers sem ég þekki ekki, án þess að hafa minnsta grun um það.

-Ég veit alveg hver lausnin er, ég þarf bara að læra að lesa hugsanir, sagði ég.
-Sjálfsagt væri það praktískt en þú þarft líka næringu og svefn og umhyggju og það vill svo skemmtilega til að það er allt nokkuð raunhæft, sagði hann. Halda áfram að lesa →

Fasteignasala auglýsir frítt verðmat án skuldbindingar um að íbúðin sé sett á sölu. Ég minnist þess nú ekki að hafa verið rukkuð um verðmat þegar ég hef sett mínar íbúðir í sölu en vel má vera að einhver fasteignasala sé til sem rukkar fyrir það. Held samt frekar að búi eitthvað undir þegar það sem venjulega er innifalið í pakkanum er auglýst sem „frítt“. Halda áfram að lesa →

Él standa aldrei lengi. En þau koma stundum nokkur í röð. Önnur hrina í kvöld og svo er það búið.

Í augnablikinu er allt eins og það á að vera. Ég er að gúlla í mig súkkulaði. Það er með vanillukremi.

Stundum er sumt alveg eins og það á að vera.

-Hversu vel þekkirðu mig?
-Giskaðu.
-Ég kom með soldið handa þér, bara svona lítið og sætt, gettu hvað.
-Hmmm? Ekki eitthvað til að hengja á spegilinn í bílnum?
-Nei.
–(Hjúkket) Þessi er erfiður. Tengist það nokkuð tölvum? Halda áfram að lesa →

Fólk þarf ekki að þekkja mig lengi eða náið til að átta sig á því að ég lifi eftir nokkrum grundvallarreglum um mannleg tengsl. Þessar reglur hljóða svo:

-Maður er manns gaman en heimurinn er fullur af góðu fólki og engin ástæða til að umgangast þá sem gera líf manns erfiðara. Halda áfram að lesa →

Maðurinn sem getur alveg sofið við hliðina á mér segir að varir mínar bragðist eins og karamellan í Lion-Bar. Vanilla eða hunang hefði kannski verið rómantískara en þar sem hann fílar Lion-Bar í ræmur er ég sátt við þann dóm.

Ég er búin að vera að sleikja á mér varirnar í allan morgun og ég finn nú bara venjulegt varabragð.

Lífið hefur allajafna verið næs við mig en þessa dagana líður mér jafnvel betur en venjulega.

Telpan hennar Sigurrósar fæddist í gær.

Hjartanlegar hamingjuóskir með ömmubarnið elsku Ragna og auðvitað sérstakar kveðjur til Sigurrósar og Jóa.

Sonur minn Sérvitur kom heim um miðja nótt, lyktandi eins og hangikjötslæri. Hafði farið með Björgunarsveitinni upp á Tindfjöll og lent í ævintýri sem fól í sér reykjandi kamínu. Halda áfram að lesa →

Þessi sýnir betri helminginn af andlitinu á mér. Hún hefur enn ekki fengið nafn.