Ég er víst að fara út á lífið. Ein. Allir sem ég myndi venjulega fá til að koma með mér eru annaðhvort að heiman, ástfangnir, að vinna eða að hamast við að skipuleggja byltingu. Ég verð vessgú annaðhvort að kynnast einhleypu fólki eða hanga ein öll fríkvöld það sem eftir lifir sumars og það er ekki nema hálfnað enn. Ég er virkilega að leggja mig fram um að vera roslega jákvæð. Af hverju í fjandanum byrjar þetta frábæra ‘líf’ aldrei fyrr en um miðja nótt?

Annars er mér engin vorkunn. Það er svo mikil óregla á mér þessa dagana að ég man bara ekki annað eins tímabil síðan ég var að vinna á veitingahúsi fyrir 4 árum og þá oft langt fram á nætur. Ég hlýt allavega að geta haldið mér vakandi til 2.

Og auðvitað elskan mín, auðvitað tekur maður mark á aðvörunarljósinu, staldrar við og athugar málið. En rauða ljósið merkir ekki endilega að tækið sé ónýtt. Stundum er það bara merki um að þurfi að tengja einn pínulítinn vír.

Fyrr eða síðar verður maður að taka á sig rögg og gera það sem maður þarf að gera. Leysa hnútinn. Fyrr eða síðar, bara ekki í dag. Það er eitthvað svo erfitt að leysa hnúta á meðan maður er með hnút í maganum. Þótt maður viti að hann hjaðnar um leið og maður er búinn að leysa hina hnútana.

Ég er satt að segja farin að halda að ranghugmyndir um orkusteina séu að verða álíka stórt vandamál og blessaður kristindómurinn. Og of margir sem kæra sig hreint ekki um að maður leiðrétti vitleysuna og útskýri hvers vegna sumir steinar virka fyrir sumt fólk

Þegar ég opnaði Nornabúðina hélt ég að aðeins mjög þröngur hópur nýaldarsinna tryði á svokallaða orkusteina. Ég hélt bara að almenn eðlisfræðiþekking dygði til þess að uppræta þá hugmynd að grjót búi yfir einhverri sérstakri ‘orku’, hvað þá að nærvera ákveðinna steinda lækni sjúkdóma. Halda áfram að lesa →

Þjóðhátíð? Leit ég rétt á dagatalið? Sé ekki betur en að þetta sé fjölmenningarhátíð. Tailensk tónlist. Kung fu. Dansar frá Balkanskaga. Á Ingólfstorgi er ein kona í íslenskum búningi. Þjóðhátíðarmatseðlar veitingahúsanna bjóða upp á japanska sósu með lambinu, spænska fiskrétti og cruncy cashnew með einhverju sem ég kann ekki að bera fram. Halda áfram að lesa →

-Ég er ekki spákona en ég get sagt þér nákvæmlega hversvegna þú ert ekki hamingjusamlega gift, sagði hún og ef ég væri hundur hefði hún séð eyrun á mér sperrast. Halda áfram að lesa →

-Hvað skiptir þig mestu máli í fari konu? spurði ég. Hann vissi það ekki.

Yfirleitt vita þeir það ekki. Þeir vita hinsvegar nákvæmlega hvað skiptir máli þegar þeir velja sér bíl eða mótorhjól. Það er vegna þess að bílar og mótorhjól eru í augum flestra manna dýrmætari en konur. Sem er skiljanlegt þar sem konur eru ókeypis og sjá sér oftast fyrir eldsneyti sjálfar. Og sjá sjálfar um að dekra við sig.

Ég vil láta taka upp brúðkaup í bókstaflegri merkingu. Þ.e. maðurinn þarf að borga brúði sína með peningum. Helst mjög miklum peningum. Eða það sem væri betra; þeir fengju ekki að aka bíl eða mótorhjóli fyrr en þeir væru búnir að læra að elska konuna sína.

Þreytan er að hverfa en ég er samt ennþá með bakpoka undir augunum.
Á morgun þarf ég að bíta í mig kjark og dug til að byrja á verkefni sem hefur setið á hakanum í rúmar 6 vikur.

Blíða greiddi hárið á mér fyrir andlitið og mældi út nýja toppsídd.
-Sjáðu Kolla, heldurðu að færi henni ekki betur að klippa toppinn svona?
-Jú, sko með þetta andlitsfall, þá yrði hún rosleg týpa með því að taka hann meira hingað, sagði Kolla. Og Blíða flýtti sér að kippa hárinu á mér í sömu skorður aftur.
-Drottinn minn Kolla, sagði hún, það síðasta sem hún þarf er að verða meiri týpa.

Hún aftýpaði mig af bestu getu og hefði líklega stungið upp á því að eyða blogginu mínu, eða allavega taka það úr birtingu, ef hún hefði talið minnstu líkur á að ég hefði nægan áhuga á karlkyninu til að normaliserast út á þokkalegt eintak.

Fólk vill manni yfirleitt svo óskaplega vel.

Hvítum, fögrum, heitum, mjúkum handleggjunum
vil ég heldur vafinn þínum
vera en hjá Guði mínum.

Er hægt að yrkja svona holdlega án þess að jaðra við klám? Páll Ólafsson gat það allavega og ég hugsa að jafnvel ég hefði umborið manni eins og Páli stöðugan drykkjuskap. Það er hægt að fyrirgefa ýmislegt út á ástarkveðskap sem svarar einni vísu á dag, öll þessi ár og enginn sem les Pál efast um að hann hafði töluvert meiri mætur á konunni sinni en Gvöði. Hvernig gæti nokkur kona komist hjá því að dýrka mann sem elskar hana af svo mikilli ástríðu, umhyggju og hispursleysi? Ég hugsa að ég þyrfti ekki nema eitt af ástarjátningarljóðum Páls til að segja já elskan við öllum tillögum hans það sem eftir væri ævinnar.

Ég ætla í Grasagarðinn í kvöld. Rómantíkin í mér liggur í dróma og ef eitthvað er betra við slíku ástandi en að lesa kvæði Páls Ólafssonar, þá er það að heyra þau sungin. Ég reikna hvort sem er ekki með þeim möguleika hitta nokkurntíma á eintak sem bæði hefur hugrekki til að elska mig og er ennþá á lífi.

Ég er ástfangin af Enter. Ég verð alltaf bálskotin í einhverjum netkarakterum af og til en nú er ég búin að elska Enter svo lengi að ég held að það hljóti að vera alvarlegt. Halda áfram að lesa →

Undanfarnar vikur hef ég efast um mátt minn og megin og í morgun vaknaði ég með burn out syndrom. Ég er svo þreytt að ég hálf dróst fram til að bursta tennurnar og skreið svo aftur upp í rúm. Ég er enn í rúminu, ekki einu sinni búin að laga kaffi og klukkan langt gengin í 9. Ég er ekki veik og það hefur ekki verið óhóflegt vinnuálag á mér. Mig bara langar ekki á fætur, sem er mjög óvenjulegt fyrir mig því yfirleitt vakna ég mjög glöð þótt ekkert merkilegt sé fyrirhugað. Halda áfram að lesa →