Mér er svo illt í pólitíkinni

Ég er BÚIN að greiða þessi fáránlegu stimpilgjöld fjórum sinnum. Samt mun ég þurfa að greiða þau einu sinni enn ef mér dettur í hug að skipta um íbúð (ekki svo að skilja að það standi til.) Ég er búin að fá nóg af svokölluðu lýðræði. Það gengur ekki upp. Menntað einveldi ekki heldur. Getum við ekki fengið einhvern fávita sem einvald og sleppt öllum ráðgjöfum? Það er allavega leið sem er ekki orðin gatslitin ennþá.

Vogarafl

Eva: Heldurðu að ég sé að stefna sjálfstæði mínu í hættu með því að þiggja svona marga greiða af honum?
Birta: Já.
Eva: Æ greyið mitt þegiðu. Mér finnst sultugott að þurfa ekki að redda öllu ein.
Birta: Þú spurðir.
Eva: Segðu þá það sem ég vil heyra. Halda áfram að lesa

Fljúgðu varlega

Farðu varlega segi ég þegar Darri sest undir stýri í hálku. Farðu varlega, við leggjum sömu merkingu í þau orð. Ekki aka hraðar en þú ræður við, ekki aka bíl sem þú hefur ástæðu til að halda að sé með lélegar bremsur. Reiknaðu með að bílstjórinn fyrir framan þig gæti verið fáviti, fullur, með hjartasjúkdóm eða sofandi. Gerðu ráð fyrir að börn séu óútreiknanleg, haltu athyglinni vakandi, taktu fullt mark á merkjum og ljósum. Halda áfram að lesa

Allt í járnum

Það telst ekki til tíðinda þótt börn fari upp á slysadeild eftir að hafa troðið hnetu upp í nefið á sér eða gleypt eyrnalokk. Af hverju er þetta þá fréttaefni?

Annars rifjar þetta upp fyrir mér söguna af því þegar vinur minn Siggi litli Behernd (sem er ekki lengur lítill) fann handjárn heima hjá sér og fannst upplagt að leika sér að þeim. Það fór einhvernveginn þannig að hann handjárnaði ömmu sína. Daniel var í vinnunni með lyklana í rassvasanum og varð víst hálf kindarlegur þegar kvað við í talstöðinni; Daniel Behrend, Daniel Behrend, vinsamlegast skrepptu heim og losaðu tengdamóður þína úr handjárnunum.

 

Órætt

Birta: Segðu mér nú ekki að þú ætlir að fara að búa til vandamál dramadrottningin þín.
Eva: Þvert á móti, ég ætla að fyrirbyggja að það verði vandamál.
Birta: Þú tekur þessu of alvarlega. Það er ekkert að ræða, þið eruð ekki einu sinni ósátt.
Eva: Ekki núna nei, en Pegasus sagði einu sinni að flest hræðileg flugslys hefði mátt fyrirbyggja ef áhöfnin hefði tekið mark á litlu, ómerkilegu aðvörunarljósi, sem virtist bara vera „eitthvað tilfallandi“. Halda áfram að lesa

Skárra en á horfðist

Það kostaði mig 12.700 kr að taka mark á löggunni. Aldrei að trúa löggum. Jújú, kannski um það sem snýr að löggæslu en ekki því sem snýr að bílaviðgerðum. Því ef viðkomandi væri bifvélavirki þá væri hann sennilega að vinna fyrir almennilegum launum en sem þræll hjá Birni marskálk. Halda áfram að lesa

Torrek

Allir sem þekkja mig almennilega eru í útlöndum.

Sumt fólk verður svo stór hluti af sálinni í manni að það er óþarfi að syrgja það þegar það fer. En svo bara kemur samt að því.

Út vil ek!

Sonur minn Byltingin er farinn út í víða veröld. Aftur. Fannst eitthvað svo ómögulegt að vera svona reynslulaus. Það hafa nefnilega ALLIR séð heiminn nema Haukur. ALLIR hafa farið til Indlands og Kína og Afríku.

Hann hefur nú reyndar ferðast töluvert meira en ég en en það stendur til bóta. Í haust. Kannski fyrr. Vonandi fyrr. Mér finnst satt að segja ekki eftir neinu að bíða, bara spurning um það hvernig varður hagar fjármálum og öðrum praktískum hlutum.

Hnútur

Vaknaði í svitabaði og með hnút í maganum og skildi ekkert hversvegna. Það er sjaldgæft að ég stressi mig yfir engu en þótt ég færi samviskusamlega yfir allt sem gæti orsakað þetta ástand fann ég enga rökrétta skýringu. Bara eins og eitthvað óþægilegt væri í aðsigi.

Ég fór til Pegasusar til að gá hvort hann væri að setja í dömpgírinn en sá ekkert sem benti til þess. Samt hvarf hnúturinn ekki. Ekki fyrr en ég fékk pínu óþægilegt símtal.

Hann er horfinn núna. Og bíllinn minn sennilega ónýtur. Enginn meiddist.

 

Hvað er að gerast þarna inni?

Iðulega berst Nornabúðinni tölvupóstur sem hljóðar eitthvað á þessa leið: „Mig vantar einhvern góðan galdur. Hvað geturðu ráðlagt mér?“

Ætli þetta sama fólk skrifi fataverslunum tölvupóst með skilaboðunum: „Mig vantar einhverja góða flík. Hvað geturðu ráðlagt mér?“

Mér finnst þó enn furðulegra þegar fólk kemur inn í búðina og segir „mér er sagt að ég sé skyggn, hvað geturðu ráðlagt mér?“

 

Húsráð

MFÍK og félagið Auður þurftu auðvitað endilega að halda aðalfundi sína á sama tíma. Enda útilokað að hægt sé að vera friðarsinni og frumkvöðull í senn. Ég setti Friðarhúsið ofar þar sem er enginn skortur á frumkvöðlum á Íslandi en hinsvegar fáir sem telja að undirokun og manndráp komi þeim við. Að vísu skal viðurkennast að dásamlegt lasanja, rauðvín og Svavar Knútur vógu alveg til hálfs á við málstaðinn, enda lét ég mig hverfa fljótlega eftir matinn. Þykist reyndar hafa góða afsökun en auk þess hef ég síðustu 10 árin þróað með mér andstyggð á hverjum þeim fundi þar sem þáttakendur eru fleiri en þrír. Halda áfram að lesa

Point of no return

Sunnudagur.

Kaffi og pönnukökur en að öðru leyti er lítill sunnudagur í mömmunni sem pakkar bókunum sínum í kassa á meðan börnin sveimhugast um íbúðina. Mamman minnir á fyrirætlanir sínar um að festa geymslu á mánudagsmorgun og mætir fullum skilningi hjá ungviði sem álítur ranglega að það sé svo lítið mál að koma persónulegu dóti og fatnaði burt að það sé engin ástæða til að byrja á því með 12 klukkustunda fyrirvara. Halda áfram að lesa

Róttæk aðgerð

Ætli maður að ýta ungunum út úr hreiðrinu í alvöru, þarf maður einnig að tryggja að þeir taki dröslin sín með sér. Hætt er við að ungmenni leggi undir sig hluta af heimilinu löngu eftir að þau eru flutt út og ég hef ekki í hyggju að reka búslóðageymslu fyrir börnin mín. Bílskúr pabba míns þjónaði okkur systrunum sem geymsla þar til hann seldi húsið og ég ákvað, m.a.s. áður en ég fjarlægði síðustu kassana mína, að læra af hans reynslu.
Halda áfram að lesa