Eva: Ég pantaði vörur frá ykkur fyrir viku en þær hafa ekki borist.
Heildsalinn (gremjulega með útspýttum fráblásturshljóðum): Já þetta er bara ekkert til.
Eva: Ég pantaði margar tegundir, áttu ekki neitt af því sem ég bað um?
Heildsalinn (á barmi frekjukasts): Nei nei, þú kláraðir lagerinn síðast.
Eva (með ískaldri kurteisi):Afsakaðu ónæðið, ég leita bara eitthvert annað. Halda áfram að lesa →

Í ágúst birtist viðtal við mig í norsku tímariti. Í dag kom franskur kvikmyndagerðarmaður með fríðu föruneyti. Hann er að gera kvikmynd um fegurð og ég átti sumsé að skilgreina „innri fegurð“ og tengsl hennar við galdur. Ég sagði honum sem satt er að „innri fegurð“ hefði nú bara verið fundin upp til að hugga ljóta fólkið. Svo sneri ég viðtalinu upp í tengsl feminisma og gandreiða.

Fjölmiðlar eru góðir við mig. Ekki bara íslenskir fjölmiðlar. Ég er svona að velta því fyrir mér hvaða áhrif það hefði ef ég kæmi mér upp alvöru athyglissýki.

Ég hélt að þessi stóri sölukippur síðustu daga stæði í sambandi við nýtt visatímabil en í gær frétti ég að ég hefði fengið þessa fínu auglýsingu á FM.

Takk fyrir mig 🙂

-HANN er þó allavega sjarmerandi.
-Já. Ég get ekki neitað því.
-Heldurðu að þú eigir einhverntíma eftir að sofa hjá honum?
Ég setti í freðýsugírinn. Halda áfram að lesa →

-Það sem angrar mig mest er að skilja ekki hvað gerðist. Hvað er fólk að hugsa þegar það gerir einmitt það sem það veit að maður þolir ekki, án þess að maður hafi neitt til saka unnið og án þess að hafa af því nokkurn ávinning? Það er ekkert réttlátt, rökrétt eða skiljanlegt við þetta dæmi, sagði ég, sem alltaf hef talið skilning forsendu þess að jarða málið, a.m.k. þegar engin iðrun er í sjónmáli.

-Ég veit það, sagði bróðir minn Mafían sem sjálfur á það til að fremja hvílíkar rökleysur að maður stendur bara agndofa og hristir hausinn. Ég sperrti eyrun. Kannski var bróðir minn að færa mér þennan eina lykil sem ég á eftir að mastera til að geta talist beinlínis kaldrifjuð.

-Sannleikurinn er sá að maður er ekki að hugsa neitt, sagði hann. Maður er búinn að koma sér í aðstæður sem eru ekki fullkomnar, ekki það sem maður vildi helst í augnablikinu. Maður hugsar ekki ár fram í tímann, ekki viku, stundum ekki einu sinni klukkutíma fram í tímann. Maður er ekki að hugsa um rétt eða tilfinningar annarra, langtímaafleiðingar fyrir sjálfan sig, hvað annað fólk mun segja um mann eða hvað verður um ruslið sem maður skilur eftir. Maður bregst bara við af einhverkonar örvæntingu. Bara eins og hamstur sem étur afkvæmi sín eða köttur sem tekur upp á því að skíta í bælið sitt. Það er það sem gerist þegar fólk flytur úr leiguíbúð án þess að segja leigunni upp og þrífur ekki einu sinni eftir sig, þegar fólk hættir bara að mæta í vinnunna, þegar fólk hættir að opna póstinn sinn, slítur samböndum upp úr þurru, lýgur að ástvinum sínum, vanrækir börnin sín, eyðir mánaðarlaunum í kókaín eða ríður 14 ára krakka. Það er engin pæling á bak við það elskan, bara dýrsleg viðbrögð og þú færð aldrei betri skýringu en það.-Skiptir ekki máli hvað þú kallar það. Sumir venjast því bara að fara alltaf erfiðustu leiðina og þeir fara ekkert í manngreinarálit, ekki frekar en sýklar og vírusar. Það skiptir engu máli hvort þú átt það skilið eða ekki.
-Og hvernig í fjandanum er hægt að verjast fólki sem hegðar sér eins og vírusar?
-Þú getur t.d. reist þér kofa efst í Himalajafjöllum og einangrað þig algerlega frá umheiminum.

Kannski það já, kannski það.
Eða þá að horfast í augu við að maðurinn er dýr.
Og losa sig við kattarófétið um leið og það tekur upp á því að skíta innan dyra.

„All of this and some of that´s the only way to skin a cat“
Í dag er síðasti dagur tunglmánaðar. Í kvöld ætla ég að grafa holu.

Þekking á tæknilegum atriðum hjálpar vissulega. Æfing, -nauðsynleg.

Þegar upp er staðið er þetta samt líka spurning um þessi 3% sem kallast hæfileikar. Ég fæ dálítinn kjánahroll þegar snillingur á sínu sviði, opinberar fullkomið getuleysi sitt á einhverju öðru, sama hvort það er í ædólinu eða á öðrum vettvangi. Maður hefur einhvernveginn meiri væntingar til afburðafólks.

Kannski eru allir blindir á sjálfa sig. Kannski er best að vera ekki framúrskarandi í neinu.

Enginn veit hvað átt hefur fyrr en flutt hefur, segir Stefán og má það til sanns vegar færa.

Það sama á við um microcosmos tölvunnar. Ég var að flytja skjöl í nýjar möppur og komst þá að raun um að ég á 6 galdra sem ég var búin að gleyma og hafa aldrei farið út af heimilinu. Aukinheldur hálfunna ljóðabók sem var mér svo rækilega gleymd að ég hélt andartak að hún væri eftir einhvern annan. Ánægjulegur fundur. Ég hef verið steingeld allt of lengi en nú er kominn útgangspunktur.

Eitt vont gerir margt gott. Það er lögmál sem ég plantaði fyrir löngu og er stöðugt að sanna sig.

Við þessar aðstæður myndi ég ekki senda barnið mitt á leikskólann. Sjálfsagt myndu einhverjir kalla það vænissýki og aðrir dramakast.

Það sem greinir manninn frá öðrum dýrum er aðeins eitt. Hann sættir sig aldrei við aðstæður sínar til lengdar.

Ég er heppin með skrokk. Heilsuhraust. Fitna ekki nema eiga það skilið. Ég sýni þó sjaldan í verki að ég kunni að meta það og stundum vakna ég með verðskuldaða ljótu. Sé sjálfa mig í spegli og hugsa oj. Þegar þannig stendur á er tvennt í boði; að verða að skvapslytti að gera eitthvað í því. Það lagast ekki með því að hringa sig uppi í sófa með súkkulaðikex. Halda áfram að lesa →

Kann ég betra orð?

Til er fólk sem virðir hinar undarlegustu þarfir manns þótt það skilji þær ekki.
Ég hef líklega einhverntíma sagt þér að ég er ekki haldin sannleiksást heldur rótgrónu öryggisleysi veikburða sálar með harðan skráp. Það er andlegt, helvítis krabbamein sem étur mann að innan. Ég býst ekki við að krabbameinslyf séu bragðgóð eða geislameðferð þægileg.

Takk fyrir að lofa að meiða mig þegar ég bið þig um það, þótt þú skiljir ekki hvernig það getur flokkast sem miskunnsemi. Það er eitthvað guðdómlegt við frelsið þótt það sé einmanalegt.

-Þú ert númer 12 í röðinni.

Ætli Þyrnirós sé að vinna hjá þeim?
Kannski spurning um að færa sig til Hive?

Eldur getur leynst undir sinunni og blossað upp við smávegis vindkviðu. Það er óþægilegt, ógnvekjandi, stundum alveg skelfilegt. En ég þekki engan sem er svo glær að halda að eldur kvikni af sjálfum sér.

Í gær kveikti ég í vaxpottinum. Ég sjálf. Ég stillti helluna á hæsta hitastig og ráfaði svo burt. Ég hef vanið mig á að vera heppin (reykskynjarar færa manni t.d. mikla heppni) svo ég uppgötvaði það í tíma. Halda áfram að lesa →

Mammon hefur greinilega vaknað í góðu skapi. Allavega er ég óvön því að súpa kálið áður en ég mæti til vinnu á morgnana. Gott mál að byrja daginn á því að fá óverðskuldaðan afslátt.

Við innakstur-bannaður-skiltið, húkir löggumann á mótorhjóli og skammar þá sem ætla að aka sömu leið og vanalega til að komast heim til sín. Hann var þar allan seinnipartinn í gær (eða kollega hans) og hlakkaði ákaflega í Lærlingnum andsetna yfir því hlutskipti. Eymingja löggan. Þetta hlýtur að vera leiðinleg vinna. Ef hann verður þarna ennþá kl 11 ætla ég að færa honum kaffi og bjóða honum að koma inn ef hann þurfi að pissa.

Lærlingurinn mætti yggldur á brún til vinnu í dag. Fannst það ekki toppmál hjá borgaryfirvöldum að hafa gert Vesturgötuna að einstefnugötu.

Vegfarendur létu sér almennt fátt um finnast og óku Vesturgötu í báðar áttir að vanda. Sjaldan hef ég séð einlægari gleði lýsa úr einu andliti. Líklega er hann andsetinn drengurinn.