Áhrif kröfunnar um öfuga sönnunarbyrði

m-s-l-podal-v-sud-na-prezidentaÍ þessum pistli talaði ég m.a. um kröfu feminista um öfuga sönnunarbyrði í kynferðisbrotamálum. Sannleikurinn er sá að krafan um öfuga sönnunarbyrði er ekki fölnað laufblað heldur gróskumikið illgresi sem hefur haft áhrif út í samfélagið og skulu hér nefnd tvö dæmi: Halda áfram að lesa

Frumvarp um öfuga sönnunarbyrði er þegar komið fram

klambaeklingurÞegar ég byrjaði á þessari pistlaröð, hafði ég áhyggjur af því að Íslendingar myndu smásaman fikra sig í sömu átt og Bretar, og að lokum snúa sönnunarbyrðinni við. En ég vissi ekki þá hversu langt þetta er gengið. Sjáið þetta. Sjáið hvað er að gerast. Halda áfram að lesa

Gætum þess að viðurkenna aldrei að kona geti sagt ósatt

_81229860_gettyimages_120021794

Fyrsti pistilinn í þessari röð kallaði fram verulega afhjúpandi viðbrögð þeirra sem leynt og ljóst vilja slaka á sönnunarkröfum í kynferðisbrotamálum (enda þótt þeir/þær viðurkenni það ekki í orði.) Í þessari grein ætla ég að rýna betur í eftirfarandi staðhæfingu sem kom fram í ýmsum tilbrigðum sem svar við fyrsta pistlinum: Halda áfram að lesa

Svar til Maríu Lilju

Þessi grein eftir Maríu Lilju Þrastardóttur er enn eitt dæmið um þá sjúklegu pólariseringu sem einkennir alla umræðu um kynferðisbrotamál.

Þeir sem ekki vilja taka upp öfuga sönnunarbyrði eru þar með að:
a) gera lítið úr kynferðisbrotum (sem í öllum tilvikum jafngilda „sálarmorði“)
b) halda því fram að konan sé að ljúga
c) halda því fram að konan sé drusla
d) halda því fram að fórnarlambið beri ábyrgð á glæpnum (enda þótt viðkomandi eigi líka að hafa afneitað möguleikanum á því að glæpurinn hafi átt sér stað.)

Möguleikinn á því að andstæðingar öfugrar sönnunabyrði viðurkenni einfaldlega að til séu mál sem réttarkerfið ræður ekki við, jafnvel mál sem nákomnir treysta sér ekki til að taka afstöðu til, er ekki inni í myndinni.

Nokkrar spurningar til þín María Lilja:

-Geturðu bent á áreiðanleg gögn sem renna stoðum undir þá kenningu að tilhæfulausar og rangar ásakanir í kynferðisbrotamálum séu ekki fleiri en í öðrum málaflokkum?

-Þú veist væntanlega að fjölmörg dæmi eru um að fólk hafi setið í fangelsi, jafnvel verið tekið af lífi saklaust, jafnvel þótt sönnunarbyrðin hafi verið hjá dómsvaldinu. Telur þú líklegt að þeim sem dæmdir eru saklausir muni fjölga ef tekin verður upp öfug sönnunarbyrði? Ef svarið er nei, á hverju byggðiru það mat? Ef svarið er já, finnst þér það í lagi?

-Myndir þú styðja frumvarp um öfuga sönnunarbyrði ef faðir þinn, bróðir, maki, sonur eða annar þér nákominn hefði orðið fyrir ásökun um kynferðisofbeldi og þú værir sannfærð um sakleysi hans?

-Eða er kannski karlmaður sem er saklaus af kynferðisofbeldi einfaldlega ekki til?

Að lokum; þú póstar þessum pistli á facebook með athugasemd um að hann eigi „… óhugnalega mikið við í umræðu dagsins í dag!“ Áttu við að þú sjáir ekki eðlismun á dónalegum bréfaskrifum og refsiverðum kynferðisglæp?