Í framhaldi af þessum pistli.
Þetta er eiginlega það sama og þetta
… sem er svo aftur nokkurnveginn það sama og þetta.
Bleikir og lillabláir kubbar, hneyksli! Heimili, hvílíkur dónaskapur! Meira að segja kisa! Hvert er eigilega tákrænt gildi kisunnar? Bjóða þeir ekki bara upp á kanínur næst? Halda áfram að lesa
Munið þið eftir æskulýðsstarfi Þjóðkirkjunnar? Söngvunum sem sungnir voru í sunnudagaskólanum og síðar hjá KFUM og KFUK. Halda áfram að lesa
Samfélag sem einkennist af klámvæðingu, eiturlyfjaneyslu og ofbeldi, þarf á siðvæðingu að halda. Og þar sem Íslendingar eru svo heppnir að eiga sér siðvæðingarfrömuði, er von til þess að þeim sé viðbjargandi. Ólíkustu aðilar hafa tekið að sér baráttu gegn klámi og öðrum dónaskap, þ.á.m. feministahreyfingin, Snorri í Betel og ÁTVR.
Það er út af fyrir sig ánægjulegt að fyrirtæki eins og ÁTVR skuli hefja siðvæðinguna hjá sjálfu sér og nú þegar hefur siðanefndin afstýrt tveimur stórslysum; annarsvegar því að klámsíderinn Tempt 9 yrði markaðssettur á Íslandi og nú nýverið var rauðvíni með nafni hljómsveitarinnar Motörhead hafnað.
Stundum stangast það sem við teljum okkur vita á við raunverulega reynslu okkar. T.d. „Ég veit að hann elskar mig, ég bara finn það í hjarta mínu“ enda þótt hinn heittelskaði sýni þess engin merki að hafa áhuga. Halda áfram að lesa
Þú getur valið það barn sem hentar þinni fjölskyldu. Að vísu er það ekki á færi skítblankra vesalinga að ættleiða barn en svo fremi sem þú átt helvítis helling af peningum þá er í boði að „shop around for a child“. Vald fólks til að velja sjálft er bara falið þar sem það er ólöglegt. Halda áfram að lesa
Dag eftir dag dynja á okkur fréttir af því hvað mansal og vændi séu stór vandamál á Íslandi. Halda áfram að lesa
Þessi hljómsveit var sú alkúlasta þegar ég var í 5. bekk. Halda áfram að lesa
Ísland 2010. Hún svífur upp að altarinu í hvítum kjól, sem táknar meydóm hennar og sakleysi ungmeyjarinnar. Faðir hennar við hlið henni, horfir ábúðarfullur á báða bóga. Brúðguminn bíður hennar við altarið ásamt föður sínum. Halda áfram að lesa
Sóley vill að ákvarðanir séu teknar út frá feminiskum forsendum. Þær feminisku forsendur sem hún á við hér, eru sú skoðun að konur séu ófærar um að ákveða sjálfar hvað þær gera við sinn eigin líkama.
Það sem byrjaði sem mannréttindabarátta er nú farið að snúast um að stjórna konum og taka af þeim sjálfsákvörðunarrétt og ábyrgð á sínu eigin lífi. Hvar í ósköpunum fór feminisminn svo rækilega út af sporinu?