Keli vill endilega að ég skrifi lýsingu á því hvernig ástfangin kona hegðar sér. Nú er ég blessunarlega laus við ásókn ástfanginna kvenna og væri nú kannski betur viðeigandi að Keli skrifaði slíka grein sjálfur en það er nú ekki oft sem Keli biður mig um eitthvað svo habbðu þetta til marks góurinn: Halda áfram að lesa
Greinasafn eftir:
Kenndin
Mér finnst ég ekki veikbyggð en þótt hendur hans séu ekki stórgerðar nær hann utan um báða úlnliði mína með annarri þeirra. Rennir fingurgómum yfir kviðinn á mér og horfir á mig, mosamjúkum augum. Kyssir eins og á að kyssa. Elskar eins og á að elska. Fullkomið samspil hörku og blíðu, hann les mig rétt og ég finn að hann hefur það í sér, í alvöru. Leysir böndin á silkitoppnum mínum, sem er blágrænn eins og Pegasus. Og Kenndin rís úr djúpi aldanna; þykk, svört og voldug, hellist yfir mig, gagntekur mig.
-Já, hvísla ég þótt hann hefi ekki orðað neina spurningu.
-Ertu viss?
-Já.
Skrattinn steinsofandi í sauðarleggnum uppi við Rauðhóla og bærir ekki á sér. Það er fullkomnað.
Ligg í hálfmóki einhversstaðar milli ljóðs og vímu. „Maður fær ekki allt“ hef ég svo oft sagt. Hvílk della. Maður fær einmitt allt. Stundum meira að segja eitthvað betra en það sem maður biður um. Ég hefði orðið hæst ánægð með Elías en mér datt aldrei í hug að ég fengi Pegasus í staðinn.
-Ég treysti þér Pegasus, segi ég.
-Já, það er greinilegt, svarar hann og brosir kankvíslega eins og hann er vanur. Líklega kemur það mér meira á óvart en honum.
Það er fullkomnað.
Eftir öll þessi ár er það fullkomnað.
Óvænt
Ragnar á efri hæðinni færði mér hvítvínsflösku. Það gleður mig svo mikið. Ekki af því að ég sé svo mikill hvítvínssveglur heldur af því að mér þykir svo vænt um svona vináttuvott. Þetta var líka mjög óvænt. Hann hefur að vísu alltaf verið mjög notalegur í framkomu en ég bjóst ekki við þessu. Og neinei, hann er ekki að reyna við mig. Sumt fólk er bara svona indælt.
Álög dagsins
Legg ég svo á og mæli um, að þegar óbermið hún Rannveig verður látin róa (en þess mun ekki langt að bíða) þá rifjist rækilega upp fyrir henni framkoma hennar við hann pabba minn og fleiri grandvara sómamenn, þegar hún tók sitt fyrsta páerflipp í embættinu hér um árið.
Hjartaþemba
Ég man sjaldan drauma og þeir sem ég man eru oftar en ekki samhengislaust rugl. En í nótt dreymdi mig að ég væri að tala við Ómar Ragnarsson. Ég tek fram að ég ber mikla virðingu fyrir Ómari. Enginn hefur kynnt íslenska náttúru jafn vel fyrir þjóðinni og ég efast um að náttúruverndarsinnar ættu marga fylgjendur ef ekki væri fyrir hans tilstilli.
Halda áfram að lesa
Níðstöngin stendur enn
Jón Sigurðsson hefur líklega frétt af því að til stæði að fara með særingar gegn stóriðjustefnunni, því þegar ég mætti á Austurvöll í gærkvöld, var hann búinn að ná sér í þessa líka fínu níðstöng. Ég er ekkert hissa, því það ógnar auðvitað sjálfstæði þjóðarinnar ef örfá risafyrirtæki yfirtaka allt atvinnulíf. Ég ók þarna fram hjá rétt áðan og hann heldur ennþá á stönginni og beinir henni að þinghúsinu. Halda áfram að lesa
Garl
Hahh! Veðrugaldurinn tókst. Okkur tókst líka að redda öllu sem við héldum að myndi ekki reddast.
Svarti galdur á Austurvelli eftir rúman hálftíma.
Ef líf mitt væri fullkomið…
…þá ætti ég t.d. kærasta sem myndi vakna kl 6 á frídeginum sínum, til að gleðja mig og fara svo fram úr og laga handa mér kaffi.
Sumt er bara of gott til að vera satt en svona maður er til, í alvöru!
Þetta verður góður dagur.
Allt að gerast
Allar aktivistahreyfingar ættu að eiga a.m.k. eina ömmu. Okkar amma fann lausn á þessu með blóðið. Allt er að skríða saman og svo er líka nýtt tungl. Ég hef nú svosem ekkert auglýst þetta en vona að mínir dyggustu lesendur mæti og taki þátt í galdrinum því það þarf mikinn ofsa til að vinna á stóriðjuþursinum.
Og nei, þetta er ekki grín.
Vantar blóð
Mig sárvantar svosem eins og hálfpott af hrossablóði en Sláturhúsið á Hellu getur ekki reddað mér í tíma. Ef einhver skyldi liggja á, þótt ekki væri nema desilítra, þá endilega hafið samband. Það má alveg kosta smá pening. Halda áfram að lesa
Má ekki gera upp á milli
Pegasus: Ég reyni að sinna þeim báðum jafn mikið. Ég er hræddur um að ef ég sýni öðru meiri athygli, verði hitt afbrýðisamt.
Hann var ekki að tala um börnin sín, heldur brjóstin á mér.
Áttu stígvél?
Nú er ég endanlega hætt að botna í Svandísi.
Hurru annars, býr nokkur svo vel að geta lánað mér hvít frystihúsastígvél nr 38 eða stærri eina kvöldstund?
Óðinn, Kristur, Satan og Belsebub
Ákalla þá alla saman og jólasveininn líka.
Ég vona að eitthvað mikið fari úrskeiðis og að Landsvirkjun fari á hausinn. Ég ætla að fremja opinbera galdraathöfn á Austurvelli næsta föstudagskvöld til að svo megi verða.
Hvenær er núið orðið að fortíð?
Hvenær tilheyrir atburður eða persóna fortíðinni?
Ég held að ég sé að fá kvíðakast.
Ást
Við Anna sáum Ást í Borgarleikhúsinu í gærkvöld. Það var gaman. Ég var sátt við leikinn, fannst leikmyndin æðisleg og verkið er skemmtilegt. Það er einhver Hugleikskeimur af því (Hugleiks leikfélagsins en ekki Dagssonar) sem gæti nú svosem skýrst af aldri höfunda, og ég fullyrði að fáum í salnum leiddist.
Reyndar þarf lítið til að gleðja mig í leikhúsi og ég býst við að harðari gagnrýnendur en ég gætu fundið stórkostlega galla á þessari uppfærslu. Ég hef heyrt fegurri söng og myndi ekki borga mig inn tvisvar en sýningin er alveg föstudagskvöldstundar virði.
Á rangri hillu
-Áttu tarotspil?
-Jájá, margar gerðir. Þessi er t.d. vinsæl.
-Ég átti þessi spil en það kom allt fram sem þau sögðu svo ég varð hrædd og losaði mig við þau. Halda áfram að lesa
Bliss
Birta: Óðinn, Satan, Gvuð, ég vissi ekki að við hefðum smekk fyrir þetta.
Eva: Kannski höfum við bara aldrei gefið því séns. Eða kannski er það hann. Eða kannski er ég bara svona ástfangin.
Birta: Bííííbíííbíbíbí… róleg á væmninni góða.
Eva: Þetta er ekki væmni.
Birta: Ok ekki ennþá kannski en það er samt alveg óþarfi að klístra kandýflossi í röddina og þú ert alveg að fara að segja eitthvað sætt upphátt.
Eva: Þú vilt kannski taka við og segja eitthvað gáfulegt?
Birta: Neinei, segðu bara eitthvað væmið en vertu þá ekki hissa þótt hann kalli þig kjútípæ eða eitthvað álíka. Kannski þessu sem byrjar á d.
Eva: Engin hætta, hann er búinn að lofa að segja ekki d-orðið.
Sápuóperan mælir með:
-Villibráðarhlaðborðinu í Perlunni.
-Einstöku púrtvíni.
-Creme Brulay.
-Félagsskap myndarlegs og skemmtilegs karlmanns sem kemur fram við þig eins og drottningu og getur haldið uppi áhugaverðum samræðum í marga klukkutíma, jafnvel þótt þið eigið engin sameiginleg áhugamál.
-Að reikna með möguleikanum á því að réttur sem ekki bragast vel hjá einum kokki, geti heppnast betur hjá þeim næsta.
-Að prófa allt sem er í boði, allavega einu sinni.
-Að sofna út frá Hendel, í fanginu á manni sem getur látið þér líða eins og gyðju þegar þú ert bæði grenjandi og á túr.
-Að vakna hjá manni sem finnst þú falleg með morgunhrukkur og úfið hár.
-Að reikna með möguleikanum á því sem er eiginlega of gott til að vera satt.
Vel að merkja; kjólar, kápur, peysur, nærföt, varalitur, skór: rautt virkar.
Dindill
Mér finnst Hilmir Snær afskaplega kynþokkafullur karlmaður. Samt sem áður kemur þessi „frétt“ mér á óvart og það kemur mér enn meira á óvart að hún skuli koma mér á óvart. Ég hef hingað til talið sjálfa mig hina mestu dindilhosu, hef séð allar þessar myndir en ef ég hefði verið spurð að því fyrir 20 mínútum hvort ég hefði séð dindilinn á Hilmi Snæ á hvíta tjaldinu, hefði ég svarað nei. Í fullri alvöru, ég bara get ekki rifjað upp þessar meintu typpasenur. Hversvegna ætli það sé? Mér detta í hug eftirfarandi skýringar: Halda áfram að lesa
Klirrrrrrrrrr
Andúð? Nei það var engin andúð. Bara þessi botnlausi helvítis sársauki. Hvað gengur fólki eiginlega til þegar það lýgur að manneskju sem ræður við nánast allt annað en það að vita ekki hvar hún hefur sína nánustu? Mér þætti gaman að vita það en þegar allt kemur til alls þarf ég ekkert að skilja það. Enda mannsskepnan ekki skiljanleg hvort sem er. Halda áfram að lesa
Þessi undarlega tegund
Vinur hans hringdi. Ég held að samtalið hafi snúist um bíla og annað strákadót en þótt ég sæti í sama herbergi gæti ég ekki fyrir mitt litla líf rifjað það upp. Það eina sem fangaði athygli mína var þessi stutti bútur:
Halda áfram að lesa