-Segðu mér systir; hvað er ekki frábært við þessa hugmynd? sagði Borghildur og ef væri hægt að virkja augnaráð hefði ég hringt beint í Friðrik Sófusson og reynt að selja honum hana.
-Þetta er góð hugmynd að öllu öðru leyti en því, að þú ert að stinga upp á því að ég geri nokkuð sem mér finnst óbærilega leiðinlegt, sagði ég.
-Leiðinlegt! Og hvað með það? Við erum að tala um pening. Helling af peningum. Heillar það þig virkilega ekkert? Halda áfram að lesa →

-Ertu hamingjusöm?
-Skilgreindu fyrir mig hamingju.
-Þú veist hvað ég meina.
-Nei, ég veit það reyndar ekki. Ég hlakka til að vakna á morgnana ef það er það sem þú átt við.
-Nei ég átti ekki við það. Ég á við eitthvað dýpra.
-Hvernig er það ekki djúpt að vera spenntur fyrir ósköp venjulegum degi?
-Jújú, hamingjan er það en bara líka svo miklu meira. Halda áfram að lesa →

Mikið ósköp eru mennirnir tregir.

Þegar farða og fótósjopp sleppir, er fólk yfirleitt nákvæmlega eins og það lítur út fyrir að vera.

Ég hef annars töluverðar áhyggjur af sjálfri mér. Ef ég hef í alvöru tíma til að hanga á facebook, þá hlýtur eitthvað mikið að vanta í tilveru mína.

Snorri tók myndina

Ég held ekki að lykillinn að því að yfirstíga sjúklega höfnunarkennd eða tortryggni sé endilega sá að vita hver kveikjan var en ég held að það geti hjálpað. Ég held að það skipti mestu máli að gera sér grein fyrir því að þær aðferðir sem hrædd börn nota til að biðja um meira öryggi, þær virka ekki í samskiptum fullorðinna. Halda áfram að lesa →

-Ég hef séð þig ástarsorg. Þú hefur nú áreiðanlega ekkert verið sérstaklega ástfangin af honum fyrst þú tekur þetta ekki nær þér, sagði hún og ég hef heyrt þessa athugasemd nokkuð oft síðustu þrjár vikurnar. Halda áfram að lesa →

Mér skilst að einhleypir menn sem eru búnir að gefast upp á því að reyna að kynnast konum í gegnum einkamál haldi sig hér.

Ég er að leita að eintaki sem er sæmilega ruglfrítt en samt ekki með kústskaft í rassgatinu. Kústsköft henta prýðilega til gandreiða en ég á ágætan kúst. Mig langar hinsvegar í kött til að kela við.

Anna.is tók myndina.

Það er gott að elda. Og ég sem sé merkingu í öllu trúi því að það sé ekki tilviljun að elda rímar við gelda. Eins og ást við þjást.

Í gær eldaði ég ofan í 20 manns. Þegar ég kom heim með óhóflega mikinn afgang sat Maðurinn sem teiknar hugaróra á hafsbotni á dyraþrepinu. Mér datt í hug að bjóða honum inn í hvítvín og afganga en áttaði mig á merkilegri staðreynd: Halda áfram að lesa →

Ég svindlaði í dag. Keypti Neskaffi. Ég er með samviskubit. Venjulega kaupi ég Gevalia. Ég er reyndar ekkert viss um að það sé sómakært fyrirtæki en ég er allavega nokkuð viss um að Nestle er það ekki. Eins og vörurnar frá þeim eru góðar. Neskaffið er besta skyndikaffi á markaðnum en ég hef aðeins keypt það ef ekkert annað hefur verið í boði. Þar til í dag. Mér bara ofbauð 2000 kr verðmunur á einu kg af kaffi og er hreinlega ekki tilbúin til að greiða 2000 kall fyrir hugsanleika þess að ég sé að skipta við skárra fyrirtæki. Kannski ef ég væri viss… Siðferði mitt ristir nú ekki dýpra en þetta.

Veit einhver annars hvernig stendur á þessum mikla verðmun?

Ef maður nennir að vera Pollýanna er hægt að sjá dömp sem afar jákvæðan atburð.

-Maður ver þá allavega ekki meiri tíma og orku í samband við einhvern sem ætlar hvort sem er ekki að gera það að langtímasambandi.
-Maður þarf ekki lengur að velta því fyrir sér hvort maður hefði getað skorað betur. Það er orðið nokkuð augljóst því einhver sem vill mann ekki hlýtur að vera reglulega slæmt skor.
-Og -það má nota dömpið sem afsökun fyrir að kaupa sér nýjan kjól sem mann vantar ekki. Halda áfram að lesa →

Ég fór mjög lítið í leikhús í vetur. Sótti heldur ekki tónleika eða bíó að ráði og fór ekki á eina einustu myndlistarsýningu. Ég veit ekki afhverju, það var allavega ekki af því að væri svo vitlaust að gera hjá mér.

Ég druslaðist loksins í leikhús í gær. Sáum þann ljóta og ég verð að segja að mér finnst það stórgott verk. Við borðuðum á Sjávarbarnum, það hef ég ekki gert fyrr en á örugglega eftir að gera það aftur.

Halda áfram að lesa →