Um daginn skrifaði ég pistil sem olli miklum titringi enda þótt flestir sem hneyksluðust á honum segðust vera mér sammála um það sem skiptir máli, þ.e. að ekki megi færa sönnunarbyrðina í kynferðisbrotamálum yfir á sakborning. Halda áfram að lesa
Greinasafn eftir:
Af hverju er það vandamál?
Ég geng í kjólum og pilsum. Ég er 99% líklegri til að vilja ganga í bleiku en maðurinn minn sem kann ekkert illa við bleikt en myndi seint klæðast bleiku sjálfur. Mér finnst gaman að nota hárskraut og varalit og stöku sinnum geng ég á háum hælum.
Ég geri mér fullkomlega grein fyrir því að það er að mestu leyti fyrir áhrif frá umhverfinu sem ég hef þennan smekk en ég skil ekki hversvegna það er vandamál.
Óþarfi að vera með dólg?
Þegar ég skrifaði þennan pistil, var ég að hugsa um að bæta við spurningu um það hversu langt þess væri að bíða að Stígamótagengið færi að skilgreina börn sem kynferðisglæpamenn. Ég sleppti því. Hugsaði sem svo að það væri óþarfi að vera með dólg, þótt ég sé mótfallin því að aðstoð við þolendur ofbeldis sé nánast alfarið í höndum einkaaðila. Halda áfram að lesa
Gefum nauðgaranum rödd
ENGINN hefur talað fyrir öfugri sönnunarbyrði, svo hversvegna í ósköpunum er Eva að búa til vandamál?
Jú ég skal segja ykkur það. Í fyrsta lagi er ég ekki að búa til vandamál heldur að leita farsælli lausna á raunverulegum vandamálum en ég kem nánar að því síðar. Afgreiðum fyrst spurninguna um það hvort sé kannski eitthvað til í því að einhverjum finnist öfug sönnunarbyrði í kynferðisbrotamálum góð hugmynd. Halda áfram að lesa
Engin hætta á að sönnunarbyrðinni verði snúið
Ég vona að þessi pistill veki umræðu, hugsaði ég um leið og ég klikkaði á „publish„. Það gekk eftir. Halda áfram að lesa
Hvað á að gera við svona menn?
Og vitanlega stukku einhverjir á þá túlkun að allar konur séu lygasjúkar druslur og að best sé að klappa grey nauðgurunum á bakið, leyfa þeim óáreittum að nauðga og meiða.
Sumir hengja sig í tveggja prósenta kenninguna, rétt eins og það bara sé allt í lagi að fórna tveimur saklausum til þess að ná 98 sekum. Halda áfram að lesa
Hvað má það kosta?
Fyrir um 35 árum, vaknaði ung móðir í vesturbænum um miðja nótt, við að ókunnugur maður var kominn upp í rúm til hennar. Hann var með grímu fyrir andlitinu og hélt hnífsegg við hálsinn á henni. Halda áfram að lesa
Til karla sem hata konur
Í síðustu færslu minni sagðist ég vera kona sem hatar karla. Vona að enginn hafi skilið það þannig að ég vilji helst skera undan sem flestum körlum og grilla dindlana á Austurvelli og bjóða gangandi ásamt sinnepi og hráum.
Í huga mínum takast á tvær kröfur; „förum varlega með orð“ og „köllum hlutina sínum réttu nöfnum.“ Hatur er eitt þeirra orða sem við notum frjálslega en leggjum samt verulega neikvæða merkingu í, þegar það hentar okkur. Við meinum það ekki bókstaflega þegar við notum það en tökum því bókstaflega þegar það beinist gegn okkur. Halda áfram að lesa
Fólkið sem hatar fíflin og fíflin sem hata fólk
Kvenhatur: T.d. það að flokka dónabréfaskrif JBH sem dómgreindarbrest fremur en kynferðisglæp.
Gott og vel ég skil konseptið þótt mér finnist það umdeilanlegt. En svo kemur í ljós að við eigum ekkert að taka þessu bókstaflega. Þetta „karlar sem hata konur“ er bara einhverskonar pardódía á þá hugmynd að feministar séu karlhatarar og um leið vísun í vinsælasta karlhatursbókmenntaverk okkar tíma. Sorrý en það er eitthvað við þetta sem gengur ekki upp.
Einari Karli svarað
Einar Karl Friðriksson svarar pistli mínum „Að stjórna stelpum“ með færslu sem á að vera paródía. Halda áfram að lesa