Stefán og drengirnir hans komu í mat til mín í gær.

Askur: Hversvegna skilur fólk? Ég myndi aldrei vilja skilja. Maður ætti bara að giftast einhverri sem maður er viss um að maður muni alltaf elska.
Stefán: Það er það sem fólk gerir. Maður trúir því en svo skiptir fólk um skoðun þegar vandamálin verða of mörg.
Eva: Og þegar þú þarft alltaf að vera með besta vini þínum þá verðurðu þreyttur á honum.
Askur: Maður ÞARF ekki að vera alltaf með besta vini sínum.

Það er nú þannig með drengi, þeir gera ekki endilega ráð fyrir raunveruleikanum.
Rún dagsins er Nauð.

Kominn með Langbrók upp á arminn sé ég. Þokkalegt skor það. Bingó!

Kínamann vill losna við dótið hans Helga úr kjallaranum. Hann hefur semsagt ekki náð því þótt ég notaði handapat og barnamál.

Jæja, þá er Kínamann búinn að dansa fyrir mig „göngum við í kringum einiberjarunn“ eða eitthvað álíka. Ég geri mér ekki alveg grein fyrir því af hverju hann var að útskýra svona nákvæmlega hvernig hann þvær og straujar skyrturnar sínar en ég náði því að hann á 20 hvítar skyrtur og engin þeirra er „kapútt“ af því að hann er svo duglegur að strauja. Halda áfram að lesa →

Kínamann er fluttur í kjallarann. Sjoppmundur hafði víst bent honum á að tala við mig og athuga hvort dyngjan mín væri föl. Halda áfram að lesa →

-Finnst þér þetta gott? spurði hann og togaði í geirvörturnar á mér.
-Nei, sagði ég.
-Hvað finnst þér gott? Mig langar að gera eitthvað bara fyrir þig, laug hann.
-Þú ert svo mikið karlmenni, svaraði ég. Halda áfram að lesa →

Þessa dagana fer fátt meira í taugarnar á mér en frasinn „pun intended“ nema ef vera skyldi „no pun intended“. Þetta orkar jafn illa á mig og spaugarinn sem getur ekki verið fyndinn nema með því að nota inngang á borð við; „á ég að segja þér brandara?“

Það er ekkert grín að vera hnyttinn. Ef maður getur ekki treyst áheyrandanum/lesandanum fyrir textanum, þá er það annað hvort vegna þess að hann er svo ómeðvitaður að hann á hvort sem er ekki skilið að fatta djókinn, eða þá að orðaleikurinn var hvort sem er of ómerkilegur til að verðskulda athygli.

Ekki svo að skilja að mér finnist tilgangur nauðsynlegur. Ég geri fullt af hlutum sem ekki þjóna sérstökum tilgangi en finn aldrei hjá mér neina hvöt til að leggjast í þunglyndi yfir tilgangsleysi þeirra. Stundum naga ég neglurnar. Stundum klára ég að lesa bók sem mér finnst ekkert áhugaverð þótt ég hafi nóg þarfara að gera. Stundum helli ég mér kaffi í bolla en drekk það svo ekki. Stundum skrifa ég bloggfærslu sem ég birti ekki.

Æ, elskan

Sumum hálfkveðnum vísum hæfir enginn botn. Eða þekkir þú eitthvert almennilegt orð sem rímar við botn?

Þú hefur auðvitað fullan rétt á að vera bitur en ef þú vilt töfrana þá bara fylgir þessi böggull skammrifi. Gandálfur kemur, heldur flugeldasýningu og fer. Múnínsnáðinn bíður eftir Snúði, sem kemur -og fer. Hvort sem við erum gagnkynhneigð, samkynhneigð, fjölkynhneigð, sjálfkynhneigð eða vankynhneigð mun hvert einasta tilfinningafyllirí hafa einhverskonar timburmenn í för með sér. Það eina sem hægt er að gera í því er að loka augunum og lifa það af. Eða opna augun og lifa það af ef maður hefur hugrekki til þess.

Og því máttu trúa að rituð bók verður ekki aftur tekin.

Og þótt ég hafi aldrei séð hann og viti ekkert um hann þá veit ég alveg hvaða helvíti þú ert að ganga í gegnum.

Fólk mun gera lítið úr því, það geturðu verið viss um. Af því að það á sjálft að baki lengri sambönd, af því að engin börn eru í spilinu, af því að það eru svo margir aðrir fínir kostir sem standa þér til boða, af því að allir hafa lent í þessu, af því að þetta gæti kannski lagast, af því að hann er hvort sem er ekki nógu góður fyrir þig…

En ekkert af þessu skiptir verulegu máli. Alvarleiki sambands verður aðeins mældur í sorginni sem tekur við þegar því lýkur.

Ég held að ég þekki engan sem álítur sjálfan sig venjulega manneskju, vill vera venjuleg manneskja eða telur eftirsóknarvert að vera venjuleg manneskja.

Samt get ég ekki betur séð en að allt þetta so fucking special fólk sé hvert öðru líkt. Allir með sömu komplexana, sama fjölskyldudramað, sama ástarruglið, sama vinnuálagið, lífsgæðakapphlaupið, áhyggjurnar, fordómana… Sé ekki betur en að þetta fólk sé nákvæmlega eins og ég, sem samt sem áður er sjálf svo sannfærð um að ég hljóti að vera alveg sérstakt eintak, að ég get auðveldlega fengið annað sauðvenjulegt fólk sem heldur að það sé „öðruvísi“ til að kóa með mér í þeirri trú að ég sé engin venjuleg manneskja.

Svo ég bara spyr, hvernig er venjulegt fólk og hvar finnur maður slíkt fyrirbæri?

Satt að segja er ég hreint ekki viss um hvort þær myndir sem ég hef af sjálfri mér séu nokkuð líkar þeim sem aðrir sjá eða hvort ein þeirra er sannari en önnur. Eða hvort sannleikurinn er meira frelsandi en fótósjopp.

Skáldið                          Nornin                         Sápuóperan

Halda áfram að lesa →

-Sæl Eva. Nafnið þitt og símanúmer var á bílastæðinu hjá mér á ……… í sumar. Bara að forvitnast hver ertu? kveðja. …….
-Ég fór ekkert til ….. í sumar og veit ekki hver þú ert.
-Kannast þú við gamlan BENS kálf á erlendu númeri var á stæðinu? Halda áfram að lesa →