Í sumar tók ég upp á því að nýta tímann milli 5 og 7 á morgnana til útiveru, með því að bera út blöð. Þessi blaðburður leiddi mig að eftirfarandi niðurstöðum:
-Veðurguðirnir eru venjulega í ennþá betra skapi áður en fólk fer á fætur en eftir að það er mætt í vinnuna. Halda áfram að lesa
Ástþór Magnússon forsetaframbjóðandi er umræddur maður. Umræddur en ekki sérlega umdeildur. Umræðan hefur að mestu leyti verið samhljóma dómar um að maðurinn sé fyrst og fremst vitleysingur og hafi auk þess óþægilegt augnaráð. Halda áfram að lesa
Óttar hefur lagt eftirfarandi spurningu fyrir vinnufélaga sína og nokkra aðra:
Ef þú værir fangi og ættir að sæta hópnauðgun og öðrum misþyrmingum en mættir velja um það hvort kvalarar þínir væru amerískir eða arabískir, hvort þætti þér þá bærilegra? Halda áfram að lesa
Ef orð einhvers eru fyrir rétti dæmd „dauð og ómerk“ jafngildir það þá ekki því að maðurinn hafi verið dæmdur rógberi?
Og ef maður hefur verið dæmdur ómerkur orða sinna, sumsé rógberi eða einhver sem ekki er mark á takandi, er þá við hæfi að sá hinn sami gegni æðsta valdaembætti þjóðarinnar? Ef við hæfi að dæmdur afbrotamaður, jafnvel þótt dómurinn hafi ekki séð ástæðu til að refsa fyrir brotið, heldur einungis að tilkynna þjóðinni að ekki sé að marka allt sem maðurinn segi, setjist í stól dómsmálaráðherra?
Væri þá ekki eins við hæfi að gera gjaldþrota mann fjármálaráðherra? Skipa framhaldsskólafallista í stól menntamálaráðherra?
Hvers vegna þurfa íslenskir ráðamenn svona sjaldan að axla ábyrgð á eigin afglöpum?
Hvers konar heimóttir erum við eiginlega að láta svona mikla spillingu viðgangast?
Keli vinur minn er haldinn þeirri meinloku að ljóðið sé dautt. Sennilega hefur hann bitið þessa vitleysu í sig í einhverju svekkelsi, þegar hann á æskuárum ungur var og uppgötvaði að vinir hans vildu frekar verja kvöldunum við að horfa á ofbeldiskvikmyndir en að sitja undir tré í Hljómskálagarðinum og lesa ástarljóð. Halda áfram að lesa
Þótt offjölgun sé meira til umræðu hafa félagsfræðingar líka velt upp þeirri hugmynd að lægri fæðingatíðni muni leiða til þess að hlutfall vinnandi fólks miðað við börn og eldri borgara verði of lágt til að standa undir samfélaginu. Ein breytan er fólksfækkun, önnur sú að fólk lifir lengur og sjúklingar lifa sjúkdóma sína af. Sú þriðja er lengri æska, þ.e.a.s. auknar kröfur um menntun valda því að fólk fer seinna út á vinnumarkaðinn. Halda áfram að lesa
Í framhaldi af fyrri pistli.
Í gærkvöld fóru fram í mínum vinahópi áhugaverðar samræður sem opnuðu augu mín fyrir því hvers vegna við tökum því svona vel að einkamál okkar séu öllum aðgengileg. Halda áfram að lesa
Ég hef dálítið gaman af bókum sem snúast um sjálfsstyrkingu og samskiptatækni. Þessar bækur eru oft kallaðar „sjálfshjálparbækur“ rétt eins og þær séu fyrst og fremst ætlaðar fólki sem á voðalega bágt og þarfnast hjálpar. Sjálf kýs ég að tala um sjálfsræktarbækur því margar þeirra búa yfir ráðum sem koma að ágætum notum þótt allt leiki í lyndi og gera lífið bara ennþá ánægjulegra. Halda áfram að lesa
Það hefur afskaplega marga og góða kosti að vera sjálfstætt starfandi en gallinn er sá að tekjur geta verið mjög sveiflukenndar. Um mánaðamótin febrúar-mars var ég hreinlega orðin úrkula vonar um að fá nægilega mörg verkefni til að ná endum saman svo ég ákvað að bíta í það súra epli að dæmið gengi ekki upp og fór á stúfana til að sækja um vinnu á almennum markaði. Halda áfram að lesa
Mér finnst dálítið óhugnanlegt hvað eftirlitssamfélagið hefur náð sterkri fótfestu án verulegra mótmæla af hálfu almennings. Ótrúlegustu upplýsingar um einstaklinga eru skráðar úti um allan bæ. Eftirlitsmyndavélar eru í verslunum og á götuhornum. Flestir virðast vera sáttir við þetta því öryggið vegur þyngra en óþægindin af því að láta horfa á sig. Halda áfram að lesa