-Hvað er að? spurði Bjartur.
-Ekki spyrja nema vera viss um að þú viljir heyra svarið, sagði ég drungalegum róm.
Einhverntíma hefði það nú líklega dugað til að hræða karlmann frá því að spyrja nánar en af einhverjum ástæðum, sem ég ekki skil, er Bjartur ekkert voðalega hræddur við mig. Sem er náttúrulega ekki nógu gott. Nema oftast. Ekki í svona tilfelli samt. Halda áfram að lesa
Ég vaknaði í björtu. Hélt að væri komið langt fram á dag en klukkan var bara 7. Það birtir svona miklu fyrr í Aabenraa en i Ørsta.
Já, ég er semsagt komin heim. Allavega í bili. Festi ekki yndi í Noregi sem er þó vafalaust besta land í heimi ef maður á annaðborð flytur þangað af einberum áhuga. Halda áfram að lesa
Þegar maður flytur á milli landa verða ótrúlegustu smáatriði að vandamálum. Þetta er lítið mál þegar maður á fjölskyldu í nýja landinu sem er búin að komast að öllu sem skiptir máli en töluvert flóknara þegar maður stendur einn. Að sumu leyti er maður bara eins og krakki. Veit ekki hvert á að snúa sér til að leysa einhver smámál. Veit ekki hvað er eðlilegt og líður oftar en ekki frekar heimskulega. Halda áfram að lesa
Heilinn í mér er að deyja. Ég heyri stillmyndarhljóð þegar ég reyni að hugsa og ég finn hvernig hann rýrnar dag frá degi. Vöðvarnir reyndar líka og húðin er að þorna upp en skítt með það, fegurð er ofmetin. Kannski hugarstarfsemi líka.
https://www.facebook.com/eva.hauksdottir.norn.is/posts/148785901845897
https://www.facebook.com/eva.hauksdottir.norn.is/posts/187526681273552
https://www.facebook.com/eva.hauksdottir.norn.is/posts/120519414684334
-Fårikål, hvað mér finnst ergilegt að hafa svona óreglulegar blæðingar, segi ég.
–Já? Ertu kannski komin á breytingaskeiðið? svarar Bjartur kindarlega.
-Varla. Nema ég hafi verið á breytingaskeiðinu frá því að ég hætti á pillunni. Þá var ég 17 ára svo það er nú ekki líklegt. Halda áfram að lesa
Fårikål (eða kind í kįli) er hefðbundinn norskur réttur og á haustin koma vinnufélagar og klúbbar saman og borða þennan rétt og skemmta sér, þetta er víst ekki ólíkt íslensku þorrablóti og meðalaldur gesta 78 ár alveg eins og á Íslandi. Við sóttum slíka samkomu í gær, á vegum þrælaleigunnar sem starfrækir tilvonandi manninn minn og tengdaföður. Halda áfram að lesa
Við stóðum við grænmetisborðið í lágvöruverðsverslun í Voldu þegar ókunnug kona vatt sér að mér. Hśn talaði íslensku og sagðist endilega vilja heilsa upp á ‘nornina’. Halda áfram að lesa
Eva: Mig langar ekkert að búa í þessu landi!
Birta: Það er ekkert að þessu landi.
Eva: Ekkert að því? Það er 20. október og allt á kafi í snjó.
Birta: Jamm, og það er náttúrulega enginn snjór í Danmörku? Ef ég man rétt þá var allt á kafi þar í 6 mánuði samfleytt, síðasta vetur. Halda áfram að lesa
Það er gott að eiga handlaginn mann. Ég er að vísu ekki til í að láta Bjart gera við tennurnar í mér en um daginn smíðaði hann tvíbreitt rúm úr afgangstimbri sem hann fékk að hirða í vinnunni. Það ískrar ekki í því og það stenst öll álagspróf. Rúmið mitt í Bovrup er mjótt og botninn í því svignar við 100 kg álag svo að því leyti er þægilegra fyrir okkur að vera í Voldu en Bovrup en fyrir utan það og náttúruna hér í kring, myndi ég frekar kjósa að búa nálægt Farmville. Halda áfram að lesa
Ég kastaði peningi og nú er ég hér. Í einhverskonar þorpsnefnu sem heitir Leira, innst í Jörundarfirði, á vesturströnd Noregs. Sit með tölvuna mína við borð í færanlegum gámi, með brennsluklósetti, eldunar-, og svefnaðstöðu fyrir Bjart og pabba hans. Hér halda þeir til á meðan þeir vinna, annars leigja þeir íbúð í Voldu en þangað er 50 mínútna akstur. Þetta er sennilega hundsrass alheimsins, öll verslun og þjónusta er sótt til Voldu og það er ekki einusinni netsamband hérna. Halda áfram að lesa
-Ætlaðir þú ekki að vera í Osló klukkan eitt? spyr ég.
-Ég var þar klukkan eitt í nótt. Lagði mig í tvo tíma og hélt svo áfram
-Ertu bilaður maður? Hvað er þetta eiginlega langur akstur?
-1000 mílur, svarar Bjartur, og Noregur er ekkert nema fjallvegir og krókar, víðast hvar 50 km hámarkshraði. Halda áfram að lesa
-Ætlaðir þú ekki að vera í Osló klukkan eitt? spyr ég.
-Ég var þar klukkan eitt í nótt. Lagði mig í tvo tíma og hélt svo áfram
-Ertu bilaður maður? Hvað er þetta eiginlega langur akstur?
-1000 mílur, svarar Bjartur, og Noregur er ekkert nema fjallvegir og krókar, víðast hvar 50 km hámarkshraði.
-Þú hefðir ekki átt að aka þetta að nóttu til. Hversvegna lá þér svona á?
-Ég sef ekki undir stýri. Lagði mig tvisvar á leiðinni. Ég hefði kannski átt að taka lengri tíma í ferðina en ég vildi sjá þig sem fyrst. Halda áfram að lesa
Birta: Hahh! Ég vissi það. Þú ert með bakþanka.
Eva: Nei.
Birta: Víst! Þú ert með rómantíska óra og alveg líkleg til að klúðra þessu, bara af því að þú ert ekki með fiðrildi í maganum. Halda áfram að lesa