Ég er hrææta.
Ég bý með hráætu.
I’m sick but I’m pretty baby.

-Vantar ljós í líf þitt Eva mín?
-Nei en það vantar peninga í líf mitt.
-Peninga já? Og þú svarar þeirri þörf með því að fara að búa með hómópata og hráætu sem gefur fólki ljós. Væri ekki rökréttara að búa með vísindasinnaðri hræætu sem gefur fólki peninga?
-Ég hef búið með vísindasinnaðri hræætu en ég hafði ekki krónu upp úr því. Halda áfram að lesa →

Það er meira en ár síðan ég hef heimsótt Bankann og það er búið að rífa allar innréttingar út og skipta um gólfefni. Ekki minnist ég þess að hafi séð á þeim innréttingum sem fyrir voru en það er auðvitað ekkert annað en sjálfsagt að borga dálítið hærri vexti til að Bankinn minn geti verið í stælnum. Halda áfram að lesa →

Hráætan, hugsanlegur tilvonandi sambýlingur minn færði mér kraftaverkalyf og eitthvað hollt dulbúið sem sælgæti. Kraftaverkalyfið virkar á alla sjúkdóma. Maður getur tekið mikið í einu og orðið fárveikur, og losnað þannig við óværuna (í mínu tilviki berkjubólgu) með svæsnum niðurgangi og uppköstum á nokkrum dögum, eða maður getur tekið lítið í einu og læknast án aukinna óþæginda á 1-10 vikum. Halda áfram að lesa →

Ég á eitthvert smotterí í Sunlife og píndi syni mína til þess fyrir nokkrum árum að setja hluta af sínum sparnaði þangað líka. Það var reyndar ekkert smá vesen að setja saman pakka af gróðavænlegum fyrirtækjum sem ekki eru augljóst handbendi djöfulsins. Það sem þeir áttu hér er auðvitað farið fjandans til, eða það sem verra er, ofan í vasa svikahrappa. Halda áfram að lesa →

Ég opnaði dósina og í henni var maískorn. Gult eins og gleðin, sætt en samt hollt og alltaf viðeigandi.

Höndin sem fæðir mig færði mér niðursuðudós í fyrradag. Sem væri svosem ekki í frásögur færandi nema af því að hún vakti hjá mér tilfinningu sem ég hélt að væri dauð.

Þessi ofur sérstaka niðusuðudós er ómerkt. Ekki með neinum miða. Ég veit ekki hvað er í henni. Og merkilegt nokk, ég upplifi forvitni, eftirvæntingu, eins og þegar ég var lítil og fékk innpakkaða afmælisgjöf. Halda áfram að lesa →

Í gær fór ég allt í einu að hugsa um hvernig það væri að kyssa þig.
Sem er óvenjulegt, því yfirleitt lít ég á það sem rosalega alvarlegan hlut að kyssa. Miklu alvarlegri en að skiptast á líkamsvessum. Og hvað mig og þig varðar þá held ég að það yrði ekki, tja beinlínis alvarlegt, eða þannig séð… já, svo jafnvel þótt við …já…, sem væri alls ekki viðeigandi og stendur ekki til, þá myndum við nú varla ganga svo langt að kyssast. Held ég. Halda áfram að lesa →

Nei sko. Myndin af honum Grími, tryggasta aðdáanda mínum birtist á Nei. Ég á frægan kærasta. Kannski ekki sérlega gáfaðan en hann er allavega smekkmaður á höfuðfatnað.

(Síðar kom reyndar í ljós að sá grímuklæddi var ekki lögga)

Ég er farin að finna til með Grími. Manngarmurinn virðist bara alltaf vera í vinnunni. Allavega var einhver hjá tmd (sama ip-tala og sú sem Grímur notaði til að tjá sig á kerfinu mínu) farinn að skoða sápuóperuna mína upp úr kl 9 í gærmorgun og fór inn á hana reglulega allan daginn, alltl til 9:32 um kvöldið. Var svo kominn inn aftur kl 6:01 í morgun. Þessi mikla viðvera vekur spurningar um hvort Grímur sé með svefnpoka á starfsstöðinni. Sama ip tala kemur nefnilega stundum inn af og til alla nóttina líka en Grímur hefur líklega fengið frí frá næturvaktinni í nótt og hangið í tölvunni heima hjá sér í staðinn.

Nema skýringin sé sú að Grímur og kolllegar hans séu á vöktum við að runka sér yfir blogginu mínu, því ? Nei, það getur nú ekki verið. Líklega þarf ég að fá lyf gegn þessari vænisýki.