Fór í morgunkaffi í vélsmiðjunni til að sverma fyrir veggjasmið. Eigandinn gaf lítið út á galdrafærni mína. Að vísu sótti maður um vinnu á mánudaginn en það reyndist vera vesælingur sem ekkert er hægt að nota. Ég verð líklega að útvega mér nautsblóð ef á að vera hægt að loka inn á klósettið fyrir opnunarteitið.
Við erum að fá múg og margmenni í heimsókn á morgun og þá verður salurinn að vera orðinn íveruhæfur. Í augnablikinu virðist það fremur fjarstæðukennt.
Í dag sannaðist að stór karl með kúbein, vinnur á þremur mínútum verk sem tekur litla konu með skrúfjárn þrjár klukkustundir.
Þegar hendurnar á mér voru orðnar of blógnar til að ég héldi taki á skrúfjárninu, útséð um að nokkur iðnaðarmaður á höfuðborgarsvæðinu gæti fórnað þremur mínútum af tíma sínum og enginn þeirra duslimenna sem hafa lýst yfir ástríðufullri þrá sinni eftir að þjóna mér, á lausu, hringdi ég í Sigrúnu og bað hana að beita töfrum sínum til að fá að senda mér vélsmiðjustrák. Halda áfram að lesa
Í fréttum er þetta helst:
Tölvan mín er veik. Með einhvern ógeðsvírus og þar sem tölvulæknirinn minn hefur, sökum félagslegara aðstæðna, takmarkað leyfi til fjarveru frá heimili sínu hef ég setið uppi með sjúklinginn alls ónothæfan síðan á mánudagskvöld.
Síðustu helgi smíðaði ég 40 vatnsnema og setti í eina þvottavél. Afleiðingarnar eru ástand. Næstu helgi verð ég á Nesjavöllum. Spurning hvort ég eigi ekki bara að panta Heiðar og co strax? Halda áfram að lesa
Eigandinn setti upp geiflu sem var einhversstaðar miðja vegu milli glotts og kátínubross þegar við hittumst á Nesjavöllum í gær. Kvaðst hafa lesið bloggið mitt og bauðst til að útvega mér nokkur símanúmer.
Ég veit nú ekki alveg hvort maður á að stóla á árangur af því. Eða hvernig hljómar þetta:
-Sæll Gísli/Eiríkur/Helgi, Eva heiti ég. Yfirmaður þinn las á blogginu mínu að ég væri að leita að fallegum hálfvita og gaf mér símanúmerið þitt. Ég var svona að velta fyrir mér hvort þú hefðir áhuga á að mæta í viðtal.
Klukkuna vantar 20 mínútur í 7 á laugardagsmorgni og ég er á leiðinni á Nesjavelli. Ekki skrýtið að fólk haldi að ég sé galin. Ekki nóg með að ég ætli að eyða laugardeginum, þessum eina í vikunni, við að skrúfa saman hommarör (hvað sem það nú er) heldur ætla ég líka að hætta lífi mínu með því að sitja í bíl með Sigrúnu. Ojæja einn laugardagur Mammoni til heiðurs og hinum fríða flokki karlmanna sem er vistaður þarna uppfrá til yndisauka er víst ekkert óyfirstíganlegt.
Ég er búin að komast að því hvað varð um ostinn minn. Þarf bara að yfirstíga eina hindrun svo ég komist til að sækja hann en það er ekki bara verkefni heldur raunveruleg hindrun. Samkvæmt Brian Tracy er hindrun víst öruggt merki þess að maður sé á vegi velgengninnar. Það er kannski bull í kallinum en ég ætla allavega að hafa það.
Matarboð hjá Mr. Tallyman og frú. Þau eiga krúttlegt heimili í Hafnarfirði.
-Æðislegt rúm, má ég leggja mig hérna? andvarpaði ég
-Hann smíðaði það sjálfur.
-Kommon, ert´ekki að grínast.
-Nei, ég var einu sinni járnsmiður. Halda áfram að lesa
Úlnliðirnir á mér eru svo aumir að ég get ekki einu sinni pikkað á lyklaborðið án þess að verkja upp í olnboga, auk þess kvefuð og hef gengið á íbúfeni og norskum brjóstdropum síðustu daga. -Þetta var sjálfsvorkunn vikunnar, þá er það afgreitt.
Plastið er rafmagnað. Fyrstu dagana vorum við líkust stjörnuljósum en svo lagðist Sigrún í eðlisfræðirannsóknir og síðan hefur hún vökvað smiðjugólfið reglulega. Neistaflugið er minna, en þegar sjúkraliðinn mætir með slegið hár, rís það líkt og strákústur upp í loftið þegar hún lyftir böggunum. Halda áfram að lesa
Um síðustu helgi var hægri handleggurinn á mér orðinn eins og á Möggu stera en sá vinstri eins og á Óla Skans. Síðan hef ég snúið sveifinni með vinstri hendinni og er svona hvað úr hverju að verða symmertrisk aftur.
Segi ekki að þetta sé gefandi starf en hvað er eiginlega að fólki sem borgar sig inn í líkamsræktarstöðvar þegar er hægt að ná sama árangri án þess að klæða sig eins og fáviti, vera ofurseldur einhverri hallæris stuð tónlist og fá borgað fyrir það í þokkabót?
Ég hélt á varalitnum þegar Sigrún renndi í hlað í morgun, 5 mínútum of snemma og rauk út með ómálaða neðri vör. Reyndar ekki í minipilsi og á hælum því þótt það hefði verið mun huggulegra reikna ég ekki með að körlunum hefði orðið mikið úr verki ef ég hefði flaggað ómótstæðilegi flóðbylgju lærapoka minna og ekki vill maður nú skaða hagsmuni fyrirtækisins. Halda áfram að lesa
Sigrún hefur tekið umkvartanir mínar um skort á áhorfanlegum karlmönnum í vélsmiðjunni alvarlega. Allavega verðum vér kerlingar á Nesjavöllum um helgina, væntanlega í fríða karla flokki.
Ég ætti að vera sofnuð en þar sem heimasætan valdi einmitt þetta kvöld til að leggja drög að nýjum og dramatískum kafla í sápuóperu heimilisins, reikna ég með að verða í tussulegra lagi í fyrramálið. Það var svosem auðvitað. Ojæja, Sigrún sækir mig klukkan 7 svo ég hef klukkutíma til að smyrja á mig hrukkukremi og æfa mig í að vera kókett áður en ég hitti alla þessa dásemdar karlmenn.
Ég hélt að ég væri komin í feitt í vélsmiðjunni en um leið og ég birtist á staðnum sendi Eigandinn blóma fyrirtækisins á Nesjavelli svo ég hef unnið með eintómum kellingum og svo örfáum harðgiftum öðlingsmönnum. Allir töffararnir í sveitinni og vita ekki einu sinni að ég er til. Þetta er skandall. Gerir annars ekkert til, ég er hætt að leita, þetta er bara eins og með kaffið, maður hellir í bollann af gömlum vana þótt mann langi hreint ekkert í kaffi.
Í gær leit ég aðeins á einkamal.is til að gá hvort þar væru einhverjir nýir og spennandi karlmenn. Svo er ekki. Allavega rakst ég ekki á þá. Eitt finnst mér voðalega skrýtið á einkamálavefnum og það er allt þetta fólk sem lofar 200% trúnaði. Hvaða bull er það? Hvernig getur trúnaður verið meira en fullkominn? Kannski er átt við hið gagnstæða; sá sem lofar 200% trúnaði tekur t.d. þátt í orgíu með nokkrum þjóðkunnum mönnum og konum og fer svo út um allt og lætur fólk vita, bara til öryggis, að hann hafi aldrei átt neitt samneyti við aðra orgíuþátttakendur???
-Alltaf verið að skíta atvinnurekendur út og væna þá um arðrán. En hvað um starfsmenn sem slóra í vinnunni og tilkynna veikindi á mánudögum? Maður er í rauninni búinn að kaupa vinnuframlag og hvað heitir það ef starfsmaður svíkur mann um það sem maður greiðir umsamið verð fyrir? Hvað heitir það? þusar Eigandinn og þótt ég sé honum hjartanlega sammála skil ég ekki alveg þessa umræðu í þessum hópi fólks. Halda áfram að lesa
Ég er að hugsa um að lögsækja fyrirtækið sem sér um hádegismatinn fyrir okkur. Reyndar á vélsmiðjan heiður skilinn fyrir að sjá til þess að við fáum mat í hádeginu, það er ekkert sem fer verr í skapið á mér en að vera matarlaus í þrælavinnu, nema ef vera skyldi að vinna með letingjum og hér eru allir hörkuduglegir og ég hef aldrei verið svöng. Maturinn er samt hræðilegur og ég er nú ekki matvönd. Hef t.d. aldrei skilið hvað fólk hefur út á mötuneyti ríkisspítalanna að setja, það er bara prýðilegt mötuneyti. Halda áfram að lesa
Marxisk firring; beygja, sveifla, smella, snúa, beygja, sveifla, smella, snúa… allan daginn, alltaf eins og maður veit ekki almennilega til hvers, sér aldrei afurðina nema sem stæðu af plastböggum sem eru settir í gám. Óljós hugmynd um endanlegt notkunargildi; það er ekki hægt að láta sér þykja vænt um grilljón svarta plastbagga. Halda áfram að lesa
Það tók mig 2 mánuði í rólegheitavinnu að éta á mig brjóst eftir Hótelið. Ég vissi reyndar að það yrði dálítil brennsla í vélsmiðjunni en kommon, það er ekki liðin vika og ég hef strax rýrnað á röngum stöðum. Samt ég ég eins og hross í afmæli.
Forstjórinn byrjar hvern morgun á því að spyrja mig hvað ég hafi verið að gera í nótt, með einhverju hálfgildings skítaglotti. Mér hefur ekki hugkvæmst neitt skondið svar svo ég segi bara sannleikann, að ég hafi grjótsofið í hausinn á mér. Honum virðist samt alltaf þykja næturlíf mitt jafn áhugavert. Honum yrði líklega þokkalega skemmt ef hann vissi hvað ég ætla að gera eftir vinnu í dag.
Sé ekki fram á að blogga af neinum krafti á meðan ég er í þessari vélsmiðjuvinnu. Það er reyndar stórfínt að komast í smá hamagang um tíma, veitir ekki af að koma hreyfingu á blóðið. Auðvitað er svona vinna í eðli sínu leiðinleg en það er ákveðin hvíld í því að hlaupa í eitthvað sem er hægt að gera hratt og krefst engrar vitrænnar hugsunar og maður finnur ekki fyrir því hvað þetta er gelt og firrt þegar maður veit að þetta eru bara nokkrar vikur. Svo erum við Sigrún líka svo helvíti fínar saman að karlmennin hafa ekki við okkur þannig að með aðrar eins valkyrjur gæti þetta jafnvel tekið ennþá styttri tíma en reiknað er með.
Ég er búin að koma heimasætunni í skóla, hún byrjaði í dag og líst bara vel á sig.
Ég hlýt að vera heppnasta manneskja í heimi. Í hvert sinn sem ég sé fram á blankheit undir þolmörkum fjölskyldunnar, koma aukaverkefni hlaupandi til mín af sjálfsdáðum. Er að merja síðasta hluta útborgunarinnar en komin feit skuld á kortið sem reynist svo ætla að reddast eins og allt annað. Halda áfram að lesa
Kvöldið endaði með astmakasti. Það var svosem fyrirsjáanlegt. Ætlaði aldrei að vera svona lengi en áfengi er ekki til þess fallið að styðja skynsamlegar ákvarðanir. Halda áfram að lesa