Ég er stödd í blokkarhverfi í Glasgow. Í kjallaranum eru þrír gámar fyrir hvern stigagang. Einn fyrir sorp, einn fyrir gler og einn fyrir pappa, plast og málma. Halda áfram að lesa
Ert þú einn af þessum 86?
Yfirgnæfandi meirihluti Íslendinga er hlynntur þróunarsamvinnu en fáir þekkja þúsaldarmarkmið Sameinuðu þjóðanna. Hefur fólk þá nokkra hugmynd um hvað það er eiginlega að styðja?
Allir vita að þróunarstarf snýst um að uppræta fátækt og sjúkdóma og það er í sjálfu sér nóg til þess að vera hlynntur því. Það er samt dálítið hallærislegt að 86,4% Íslendinga geti ekki tjáð sig um hluti sem flest okkar styðja þó eindregið svo hér eru nokkrir molar í neytendaumbúðum. Smellið hér til að sjá gagnvirka útgáfu af skjalinu (með tenglum ofl. eiginleikum) Halda áfram að lesa
Hverju er verið að „hagræða“?
Ein lítil saga úr heilbrigðiskerfinu
Vinkona mín hefur átt við mikil veikindi að stríða síðustu ár. Hún fékk m.a. banvænan sjúkdóm og hefur þurft að undirgangast ýmsar rannsóknir og lyfjameðferð vegna þess, auk þess að þarfnast endurhæfingar og dvalar á sjúkrahóteli. Ég vissi að Íslendingar greiða meira fyrir heilbrigðisþjónustu úr eigin vasa en nágrannaþjóðirnar en þegar ég sá upphæðirnar sem þessi vinkona mín hefur þurft að greiða, gekk gjörsamlega fram af mér. Halda áfram að lesa
Hvað kostar karfan?
Ég er komin til Glasgow eftir 9 vikna dvöl á Íslandi. Eins og ég sagði hér trúi ég því ekki að óreyndu að verðlag á matvöru sé sérstaklega lágt á Íslandi. Ég ákvað því að gera smá könnun. Halda áfram að lesa
Samfélag og fyrirgefning
Þegar upp koma hneykslismál verður fólki tíðrætt um iðrun og fyrirgefningu. Þess er krafist að stofnanir, stjórnmálamenn og frægt fólk, sem hefur á einhvern hátt misboðið siðareglum samfélagsins, viðurkenni misgjörðir sínar og sýni iðrun. Opinber afsökunarbeiðni virðist þó sjaldan ef nokkurntíma duga til þess að viðkomandi fái fyrirgefningu. Halda áfram að lesa
Til hamingju með Kjarnann
Kjarninn lofar góðu.
Engar munnmælasögur, því síður rassmælasögur. Ekki yfirborðslegar smelludólgafréttir heldur vönduð, ítarleg umfjöllun.
Og frábær árangur að fá yfirvaldið upp á móti sér strax með fyrsta tölublaði. Endilega dreifum þessum leyniupplýsingum sem víðast.
Sannleikurinn er hættulegur, einkum ef hann fær að koma fyrir sjónir almennings. Þessvegna þurfum við fólk eins og aðstandendur Kjarnans.
Til hamingju Kjarni.
Til hamingju Ísland.
Mikilvægasta máltíð dagsins
Fyrir mig er kvöldverðurinn mikilvægasta máltíð dagsins. Morgunmaturinn minn, sem er einn kaffibolli, er líka mikilvægur en ég myndi frekar sleppa honum en kvöldmatnum.
Það er nákvæmlega ekkert sem bendir til þess að morgunverðurinn sé mikilvægari en aðrar máltíðir. Það má vel vera að hann sé mikilvægastur fyrir íþróttamenn og fólk í erfiðisvinnu en margir finna ekki fyrir neinni þörf til að borða á morgnana. Og það er bara allt í lagi því það er ekkert sem bendir til þess að fólk hafi gott af því að borða ef það er ekki svangt.
Líf í felum
Hvernig er líf ólöglegs innflytjanda í samfélagi sem er svo fámennt að það er engin leið að hverfa í fjöldann? Eftir 13 mánuði í felum á Íslandi er Mouhamed Lo kominn með nokkuð góða mynd af því.
Að vera í felum á Íslandi er þúsund sinnum betra en að vera þræll í Máritaníum. Það er líka töluvert skárra en að vera í fangelsi af því að vinir geta allavega komið í heimsókn þegar þeim hentar og í felum er hægt að hafa einhverja stjórn á daglegu lífi eins og t.d. því hvað maður borðar. Og það skiptir máli.
En líf í felum hefur samt ókosti sem ég efast um að nokkur skilji til fulls nema hafa upplifað það.
Allt sem ólögleg manneskja gerir felur í sér áhættu
Ólögleg manneskja getur ekki búið hvar sem er. Það krefst ákveðinna skilyrða að hýsa ólöglegan flóttamann, þú getur t.d. ekki gert það ef er mikill gestagangur hjá þér og algengt að fólk droppi í heimsókn án þess að gera boð á undan sér því það eykur áhættuna ef margir vita af dvalarstað hans. Af sömu ástæðu er ekki hentugt fyrir fólk sem er með börn og unglinga á heimilinu að hýsa flóttamann.
Meðan Mouhamed var í felum gat hann ekki látið sjá sig í fjölmenni. Ef þú ert ólögleg manneskja er það glæpur að ganga á almennri gangstétt. Jafnvel þótt Mouhamed væri ekki eftirlýstur var alltaf sá möguleiki fyrir hendi að einhver rasistinn bæri kennsl á hann og ef lögreglan fær tilkynningu um glæp þá ber henni að sjálfsögðu að bregðast við.
Af þessum sökum eyddi Mouhamed stærstum hluta þessarra 13 mánaða innandyra. Hann fór út þegar hann var gjörsamlega að verða brjálaður en það var alltaf áhætta.
Hann langaði út. Hann langaði að spila fótbolta en það lærði hann í Noregi og finnst það mjög gaman. Hann langaði í sund og hann langaði að ganga við hliðina á vinum sínum. Ef maður er ólögleg manneskja þá eru þessir hlutir bara ekkert í boði.
Mikill fjöldi manns hefur stutt Mouhamed á einhvern hátt. Fyrir nokkrum vikum voru haldnir styrktartónleikar þar sem fjöldi manns gaf vinnu sína og ennþá fleiri mættu. Mouhamed langaði að sjálfsögðu að mæta. Hann langaði að sjá allt þetta fólk sem hefur sýnt honum stuðning. Hann langaði líka að þakka fyrir sig en hann kann að segja „takk fyrir“ á Íslensku. En það hefði verið of mikil áhætta fyrir kolsvartan mann að sjást á Laugaveginum á laugardagskvöldi, hvað þá í grennd við stað þar sem tónleikar til styrktar ólöglegum manni fara fram. Þetta er bara eitt dæmi um litla hluti sem þó skipta máli sem fólk í þessari stöðu þarf að neita sér um.
Íslenska aðferðin
Byggja sem flest hótel til að taka vel á móti ferðamönnum og gera allt sem hægt er til að laða sem flesta til landsins. Rukka þá svo (og einnig Íslendinga því ekki getum við mismunað fólki) fyrir aðgang að náttúrunni til að sporna gegn eyðilegginunni sem álagið hefur í för með sér.
Væri ekki einfaldara að vernda landið gegn ágangi ferðamanna með því að byggja bara ekkert fleiri hótel?
Væri það ekki líka afbragðs forvarnaraðgerð gegn gjaldþrotum þegar krónan styrkist og dregur úr ferðamannastraumnum?
Af hverju í ósköpunum er þessi bóluhagfræði svona vinsæl?