Í framhaldi af síðasta pistli.

Þar sem ég sé engin innlegg frá Önnu Bentínu nema í gegnum aðra, finnst mér líklegt að hún sjái heldur ekki mín innlegg. Ég kýs því að svara henni hér.

Anna Bentína segir:

Er ekkert undarlegt að fá 30 mín viðtal, þar sem afar viðkvæm málefni eru rædd án þess að nokkur gagnrýni komi á móti. Einkum þegar skoðanirnar sem um ræðir eru afar umdeildar og hafa gríðarleg áhrif á fjölda einstaklinga sem orðið hafa fyrir kynferðisofbeldi, þar sem flestir þeirra einstaklinga fá mál sín aldrei fyrir dóm. Eva Hauks hefur aldrei kynnst sér starfsemi Stígamóta nema á yfirborðinu. Sem starfsmaður á Stígamótum veit ég að hún hefur aldrei komi í heimsókn til okkar eða reynt að nálgast upplýsingar frá okkur. Hún veit ekkert um hvað fer þarna fram en samt þykist hún geta metið það. Hún er varla sérhæfður gagnrýnandi í þessum málaflokki…

Svar mitt til Önnu Bentínu:
Mér hefur þótt undarlegt að talsmenn Stígamóta fái óheftan aðgang að fjölmiðum og aldrei nokkurntíma áleitnar spurningar eða gagnrýni. Það var kannski bara tími til kominn að annað sjónarmið kæmi fram.

Ég hef kynnt mér allt það sem Stígamót hafa látið frá sér fara um þessi mál opinberlega, þ.m.t. fullyrðingar ykkar um 40 kynferðisbrot barna undir 14 aldri, jafnvel drengir undir 10 ára aldri eru stimplaðir ofbeldismenn án þess að það sé skýrt nánar. En já það er rétt, ég hef ekki heimsótt ykkur ennþá. Það eru ýmsar ástæður fyrir því að ég sé enga ástæðu til að treysta upplýsingum frá ykkur.

Ein er sú að þið kunnið ekki að fara með gögn eða þá að ykkur er bara sama þótt þið gefið villandi upplýsingar. Við áttum t.d. einu sinni í rökræðum um tíðni kynferðisofbeldis gagnvart vændiskonum þar sem þú, eins og kynjafræðingum er tamt, vísaðir í gögn sem sýndu eitthvað allt annað en það sem þú staðhæfðir.  (Tengill á þá umræðu er í þessum pistli.)

Önnur er sú að þið byggið á verulega ógeðfelldri hugmyndafræði sem á meira skylt við trúarofstæki en félagsfræði og sálfræði, þ.e. þeirri hugmynd að kynferðisofbeldi megi ávalt skýra sem viðleitni karla til að drottna yfir konum. Mín reynsla er sú að það sé lítt ræðandi við fólk sem hefur trúarlega afstöðu til ofbeldis.

Þriðja ástæðan er sú að þið eruð ótrúverðugar. Þið haldið t.d. fram tölum sem eru ekki í neinu samræmi við þau mál sem tilkynnt eru til lögreglu og enginn fjölmiðlamaður hefur haft rænu á að leita annarra skýringa á þessu misræmi en órökstuddra fullyrðinga ykkar Stígamótakvenna um fjandsamlegt réttarkerfi. Þið haldið því fram að 18 hópnauðganir hafi átt sér stað á síðasta ári og enginn spyr hversvegna aðeins tvær þeirra voru kærðar en það er augljóslega auðveldara að færa sönnur á brot eftir því sem fleiri koma að þeim. Guðrún Jónsdóttir hefur haldið því fram opinberlega að verstu málin séu aldrei kærð, það er verulega ótrúverðugt og það er líka ótrúverðugt að 15 mansalsmál hafi komið inn á borð til ykkar en aðeins tvö til lögreglu.

Fjórða ástæðan er sú að þar sem þið ræðið aðeins við þolendur en ekki gerendur eða meinta gerendur, eru upplýsingar ykkar afar einhliða.

Fimmta ástæðan er sú að skilgreining ykkar á kynferðisofbeldi er hvorki í samræmi við skilgreiningu laganna né þann skilning sem almennt er lagður í hugtakið, þess er því ekki að vænta að það sé hægt að fá upplýsingar um kynferðisofbeldi hjá ykkur heldur aðeins um konur og stúlkur sem telja sig með misgóðum rökum hafa orðið fyrir ofbeldi eða misneytingu.

Ég hef fullan hug á að fá svör við ýmsum spurningum mínum um starfsemi Stígamóta. Ég mun verja stórum hluta sumarsins á Íslandi og vil þá mjög gjarnan fá tækifæri til að heimsækja ykkur og fá svör, t.d. við því á hverju ykkar tölur séu byggðar, hvernig þið skilgreinið ofbeldi og með hvaða rökum þið haldið því fram að réttarkerfið sé þolendum kynferðisbrota fjandsamlegt.