Einu sinni var lítið lýðræðisríki sem hét Afþvíbaraborg. Í Afþvíbaraborg giltu lög og reglur eins og í öðrum lýðræðisríkjum. Afar sanngjörn lög og fullkomin. Ein greinin í lögum um rétt manna til atvinnu, kvað t.d. á um að menn mættu byggja ljótar og illalyktandi síldarbræðsluverksmiðjur í almenningsgörðum, ef þá langaði í nýjan fjallajeppa. Í lögum um gagnkvæma framfærsluskyldu hjóna sagði að menn mættu beita maka sína „líkamlegum hvatningaraðgerðum innan hóflegra marka“ ef þeir leggðu ekki nógu mikið til heimilisins. Svona var nú réttarfarið fullkomið í Afþvíbaraborg. Allt skráð í bókina með milligreinum, reglugerðum og öllu. Halda áfram að lesa
Greinasafn eftir:
Ljóð handa fólki með augu
Augna þinna ljóðin lýsa
ljúfu skapi, sterkum vilja,
hreinni sál og heitu hjarta
hæfni til að hlusta og skilja.
Draumlyndi og djúpum ótta,
duldum veruleikaflótta.
Málfræðitími
Málfræðitími (til drengsins sem fyllir æðar mínar af endorfíni)
Í málsins leik er merking hjartans rist
því málfræðinnar undur aldrei þagna.
Mig þú kyssir, kysstir, hefur kysst
í kennimyndum sagna.
Ef ég þyrði… þótt ég vildi mest…
þótt ég gæti… ef ég bara mætti…
þá voru okkar viðurky/inni best
í viðtengingarhætti.
Endurfundir
Kyssir þú hvarmljósum líf mitt og sál
kyndir mér langsofið löngunarbál
að vita í þöginni vaka,
söknuð þinn eftir að sofna mér hjá,
ég sé inn í hug þér er horfi ég á
bráfugl þinn vængjunum blaka.
Líkn
Lýsa mér blys þinna brúna
er beygurinn dregur
yfir mig svartdrunga sæng
og sviptir mig kröftum.
Fljúga mér söngfuglar hjá
en frjáls er þú heilsar,
leggurðu líknandi hönd
á launhelgi mína.