Níu manns sæta ákæru í Gálgahraunsmálinu. Glæpur þeirra er sá að óhlýðnast lögreglu. Sem vafasamt er að hafi haft nokkurn rétt til að skipa þeim fyrir.
Þótt Hraunavinir hafi verið að mótmæla allt öðrum hlutum en mótmælendurnir sem mættu í Alþingshúsið 8. desember 2008, og þótt Hraunavinir séu ekki ákærðir fyrir tilraun til valdaráns, eru nokkur atriði sem minna á nímenningamálið svokallaða. Halda áfram að lesa
Ég er stödd í blokkarhverfi í Glasgow. Í kjallaranum eru þrír gámar fyrir hvern stigagang. Einn fyrir sorp, einn fyrir gler og einn fyrir pappa, plast og málma. Halda áfram að lesa
Ég hef haldið því fram að þótt vinstri græn hafi brugðist á mörgum sviðum hafi þau þó amk staðið sig í umhverfismálum. Ég verð víst að éta það ofan í mig. Halda áfram að lesa
Undarleg finnst mér umræðan um Vg sem róttækan vinstri flokk eða jafnvel öfgasinnaðan vinstri flokk. Halda áfram að lesa
Hvítabirnir eru hættuleg dýr. Þeir éta fólk. Þessvegna þarf að skjóta þá hvar sem til þeirra næst. Reyndar eru þeir friðaðir og að sjálfsögðu ætlumst við til þess að bann við ísbjarnadrápum sé virt á Grænlandi og Svalbarða en það þýðir ekki að okkars megum ekki nýta þetta gullna tækifæri til að fara í byssuleik. Halda áfram að lesa
400.000 tonn af koltvísýringsútblæstri árlega frá einni olíuhreinsunarstöð. Þetta er náttúrulega bilun. Getur lofttegund í alvöru verið svo þung að þessi tala standist?
Ég er afar ánægð með nýtilkomna umhverfisstefnu Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Ég ætla rétt að vona að þetta sé alvöru hugarfarsbreyting en ekki bara pólitísk brella til að lappa upp á ímynd flokksins rétt fyrir þingkosningar. Halda áfram að lesa
Ég er fylgjandi þrælahaldi. Það merkir ekki að ég sé neitt á móti svertingjum. Ég tel að mannréttindasjónarmið og þrælahald geti alveg farið saman. Ég er t.d. alfarið á móti því að svelta þræla eða hýða þá ef er hægt að komast hjá því. Þessi svokölluðu mannréttindasjómarmið eru ekki einu sinni sérlega mannúðleg. Í raun er það svertingjum fyrir bestu að losna úr ömurlegum aðstæðum í Afríku og vinna einföld störf í vernduðu umhverfi.
Það er falskur tónn í málflutningi þeirra sem vilja ekki þrælahald en vilja samt vera ríkir og njóta góðrar þjónustu. Hvernig eigum við að hækka lifistandardinn ef við þufum endalaust að greiða laun og launatengd gjöld? Þeir sem leggjast gegn þrælahaldi jarma stöðugt um mannréttindi en koma ekki með neinar lausnir.
Þetta mannréttindalið er alveg jafn fatlað og umhverfisverndarpakkið. Sömu ruglrökin, náttúran á sig sjálf, náttúran hefur sinn rétt, réttur óæðri vera skiptir meira máli en okkar gróði, náttúruvernd borgar sig til langs tíma litið. Sömu rökin. Sömu aularnir.
Ég var mjög mótfallin Kárahjúkavirkjun. Kannski spilaði það inn í að á þeim tíma gerði ég mér hreinlega ekki grein fyrir því hversu mikinn hagvöxt stóriðjan skapar á Íslandi. En nú er ég búin að sjá í gegnum öfgarnar í umhverfissinnum. Fögur náttúra er vissulega dýrmæt en hún skapar ekki hagvöxt nema hún sé hagnýtt og eins og margur mektarmaðurinn hefur bent á þá eigum við að nýta auðlindir landsins. Að sama skapi ber okkur í raun siðferðisleg skylda til þess að leita uppi alla vinnanlega olíu sem mögulegt er. Annars missum við af hugsanlegum hagvexti. Og það er rangt að láta hagvöxt fara forgörðum. Það er glæpur, kannski ekki gegn valdstjórninni en að minnsta kosti gegn auðvaldinu. Halda áfram að lesa