Alcoa fær ekki krónu. Nananananana!
Ríkið á hinsvegar rétt á bótum vegna óhlýðni sonar míns við verði laganna en honum er slétt sama um það (það er álmafían sem er óvinurinn) og því réttlæti mun hvort sem er aldrei verða fullnægt. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir flokkinn: Umhverfismál og dýravernd
Opið bréf til íslenskra rökleysulúða
-Af hverju bara Kárahnjúkavirkjun, af hverju mótmæla þeir ekki öllu hinu líka?
-Af hverju fara þeir svona að? Af hverju ekki einhvernveginn öðruvísi?
-Hvað með álverið á Grundartanga, finnst þeim það allt í lagi?
-Hvar voru lopapeysuhipparnir þegar þeir byrjuðu að grafa sundur Hafnarfjarðarhraun?
-Af hverju mótmæla þeir ekki alveg eins botvörpuveiðum? Halda áfram að lesa
Undanþágu til að ræna menntamálaráðherra takk
Liggi fyrir rökstuddur grunur um að tiltekinn einstaklingur sé öðrum hættulegur, er hægt að fá hluta af mannréttindum hans aflétt, tímabundið. Það er hægt að svipta hann frelsi, dæma hann til að greiða sektir fyrir glæpi sem sannanir finnast fyrir eða taka frá honum það sem fullvissa er fyrir að hann hafi stolið. Halda áfram að lesa
Brauð og leikar
Hvílíkt veður, er þetta Ísland í september? Burðast með fangið fullt af mótmælaspjöldum upp Laugaveginn og þegar ég missi þau drífur að fólk sem er reiðubúið að taka hluta af byrðinni. Halda áfram að lesa
Ekki í mínu nafni – ekki með mínum peningum
Þetta er hið ómengaða Ísland í dag. Af hverju voru skattpeningarnir mínir notaðir til að endalausra vegaframkvæmda en ekki til að bæta strætisvagnakerfið og gera mér þar með mögulegt að losa mig við bílinn? Halda áfram að lesa
Á náttúran að njóta réttinda?
Þessar pælingar spruttu af svar lesanda við þessum pistli. Honum þótti einkennilegt að eigna náttúrunni réttindi.
Úr skálum reiði minnar
Mig langar ekkert að giftast tannlausum Pólverja. Reyndar er ég ákveðin í því að giftast aldrei neinum með menningarbakgrunn, ólíkan mínum. Ég hef aldrei orðið svo mikið sem ofurlítið skotin í Pólverja. Halda áfram að lesa
Ég er fylgjandi þrælahaldi
Ég er fylgjandi þrælahaldi. Það merkir ekki að ég sé neitt á móti svertingjum. Ég tel að mannréttindasjónarmið og þrælahald geti alveg farið saman. Ég er t.d. alfarið á móti því að svelta þræla eða hýða þá ef er hægt að komast hjá því. Þessi svokölluðu mannréttindasjómarmið eru ekki einu sinni sérlega mannúðleg. Í raun er það svertingjum fyrir bestu að losna úr ömurlegum aðstæðum í Afríku og vinna einföld störf í vernduðu umhverfi.
Það er falskur tónn í málflutningi þeirra sem vilja ekki þrælahald en vilja samt vera ríkir og njóta góðrar þjónustu. Hvernig eigum við að hækka lifistandardinn ef við þufum endalaust að greiða laun og launatengd gjöld? Þeir sem leggjast gegn þrælahaldi jarma stöðugt um mannréttindi en koma ekki með neinar lausnir.
Þetta mannréttindalið er alveg jafn fatlað og umhverfisverndarpakkið. Sömu ruglrökin, náttúran á sig sjálf, náttúran hefur sinn rétt, réttur óæðri vera skiptir meira máli en okkar gróði, náttúruvernd borgar sig til langs tíma litið. Sömu rökin. Sömu aularnir.
Vannýtt auðlind
Ég var mjög mótfallin Kárahjúkavirkjun. Kannski spilaði það inn í að á þeim tíma gerði ég mér hreinlega ekki grein fyrir því hversu mikinn hagvöxt stóriðjan skapar á Íslandi. En nú er ég búin að sjá í gegnum öfgarnar í umhverfissinnum. Fögur náttúra er vissulega dýrmæt en hún skapar ekki hagvöxt nema hún sé hagnýtt og eins og margur mektarmaðurinn hefur bent á þá eigum við að nýta auðlindir landsins. Að sama skapi ber okkur í raun siðferðisleg skylda til þess að leita uppi alla vinnanlega olíu sem mögulegt er. Annars missum við af hugsanlegum hagvexti. Og það er rangt að láta hagvöxt fara forgörðum. Það er glæpur, kannski ekki gegn valdstjórninni en að minnsta kosti gegn auðvaldinu. Halda áfram að lesa
Hvernig er staðið að aflífun villikatta?
Í dag hefur Fréttablaðið það eftir kattabana nokkrum að hann hafi skotið 25 villiketti á tiltekinni einkalóð á Ísafirði og að í einu tilfelli hafi skot farið í gegnum kjallarahurð. Ég efast ekki um að villikettir eru ýmsum til ama en er þetta ekki dálítið gróft? Ég veit allavega að ég yrði ekki róleg ef ég vissi til þess að kattaskytta eða hvaða skytta sem er, héldi löngum stundum til við lóðamörkin hjá mér, gagngert í þeim tilgangi að dúndra riffilskotum inn á mína einkalóð. Ég er hrædd um að börnin mín yrðu algerlega undanþegin því að fara út með ruslið eða sækja þvottinn út á snúrur ef ég byggi við slíkt ástand. Mér finnst satt að segja dálítið furðulegt að hægt sé að banna umferð um einkalóðir en ekki skothríð.
Reyndar hélt ég að skothríð innan þéttbýlis væri einfaldlega bönnnuð með öllu, nema sérsveit lögreglunnar telji það óhjákvæmilegt með tilliti til almenningheilla að grípa til vopna. Ég hélt að villikettir væru handsamaðir og þeir svo aflífaðir á stöðum sem til þess eru ætlaðir en ekki inni í íbúðahverfum. Var það bara misskilngur hjá mér? Getur maður í alvöru átt það á hættu að mæta meindýraeyði á kattaskytteríi ef maður bregður sér í kvöldgöngu um hverfið?