Á einni viku gerðist eftirfarandi:

• Systir mín Anorexía át heilan hamborgara og lenti inni á spítala fyrir vikið. (Hún er ekki með anorexíu í alvöru en ég díla við feituna sem grípur mig reglulega með því að reyna að sannfæra sjálfa mig um að það sé óheilbrigt að geta notað gallabuxur óstyttar.)
• Fóstursonur minn steratröllið kom heim í löggubúningi. Hann er að fara í lögregluskólann í alvöru. Ég fel andlitið í höndum mér, þetta fer allt einhvernvegin og aldrei öðruvísi en illa.
• Vinur minn Klettaskáldið fór til Ameríku og varð sér úti um vegabréf á 11. stundu.
• Anorexía jafnaði sig eftir hamborgaraátið og fór vestur á Ísafjörð að hitta stjúpföður okkar fjárglæframanninn.
• Móðir mín Dramatíkin fór á límingunum þegar hún frétti að Anorexía ætlaði vestur. Hótaði að gera hana arflausa og ég veit ekki hvað.
  „Ætli ég verði þá ekki að hirða piparkökuformin og Bing & Gröndal vasann, sagði ég flissandi.“ Rexía fór auðvitað samt og mamma er væntanlega sest niður til að endurvinna erfðaskrána.
• Sjálf skrifaði ég Doktornum bónorðsbréf sem hann hefur ekki svarað frekar en sonnettunni forðum. Ég hyggst halda áfram að skrifa honum. Hann er sá eini sem ég þekki sem nálgast það að vera jafn heilbrigður og ég.