Ég hef gaman af orðum sem tákna tvennt ólíkt. Orðið ‘hljóð’ er sennilega undarlegasta orð íslenskunnar því það táknar í senn hávaða og þögn. Hvernig á að útskýra svona rugl fyrir nýbúum? Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: pælingar
Broskallar
Af hverju eru allar doppur með einföldu andlitstákni kölluð broskallar, jafnvel þótt svipbrigðið eigi ekkert skylt við bros?
Og afhverju eru langflestir broskallar gulir? Halda áfram að lesa
Fyrir aldur fram
Þú veist að þú ert orðin fullorðin þegar þú kaupir þér skó af því að þeir eru þægilegir þótt þú getir fengið aðra miklu flottari á sama verði.
Þú veist að þú ert orðin gamall þegar Halda áfram að lesa
Á andlegu nótunum
Ég hitti reglulega fólk sem hefur mikla og góða reynslu af andalæknum. Ég hef spurt nokkra að því hvort þeir geti komið mér í samband við andalögfræðing, andapípulagningamann eða andaendurskoðanda en það er víst fremur fábreytilegt atvinnulíf í Himnaríki svo það hefur ekki gengið upp. Ég held að þetta sé voða mikið svona 1920 samfélag þarna uppi, allt menntaða liðið annaðhvort kennarar eða læknar. Og nokkrir hörpuleikarar jú. Halda áfram að lesa
Óttaregistur
Ég var hrædd við Grýlu. Trúði alls ekki foreldrum mínum sem staðhæfðu að hún væri ekki til. Um 6 ára aldur hætti ég að hafa áhyggjur af Grýlu en þá varð ég hrædd við höggorma. Um það leyti sem ég komst yfir mestu höggormafóbíuna varð ég hrædd við barnaverndarnefnd og verðbólguna og um það leyti sem verðbólgan hjaðnaði varð ég hrædd við alkóhólisma og er það reyndar enn.
Um tvítugt varð ég sjúklega hrædd við rottur. Þegar það lagaðist, 5 árum síðar, upplifði ég fjögurra ára fóbíulaust tímabil í fyrsta sinn á ævinni. Að lokum tókst mér þó að koma mér upp ástarsorgarkvíða á svo alvarlegu stigi að ég lagðist hvað eftir annað í ástarsorg á meðan vinurinn var ennþá að smokra sér í grænu hosurnar. Ég er komin yfir það, held ég, en nú er ég að hamanst við að koma mér upp brjálæðislegri hræðslu við kreppuna.
Ég hef aldrei orðið fyrir neinum óþægindum af völdum Grýlu, barnaverndarnefndar, höggorms eða rottu. Alkóhólista er einfalt að losa sig við. Ástarsorg er sjálfvalin eymd sem ég ræð alveg við í dag þótt ég hafi farið illa út úr henni á sínum tíma. Verðbólgan hefur ekki komið mér á vonarvöl og ég hef ástæðu til að trúa því að ég muni lifa kreppuna af líka. Samt hef ég legið andvaka af hræðslu við þessi fyrirbæri. Ég hef hinsvegar aldrei verið hrædd við lögguna, ekki einu sinni þegar ég var handtekin. Þótt það sé miklu rökréttara en allt hitt til samans.
Af þessu má ráða að ótti er frekar heimskuleg tilfinning. Allavega ekki rökrétt.
Að vera stelpa
Ég var stelpa. Fram í fingurgóma. Lék mér með brúður og vildi helst alltaf vera í kjól og með slaufur í hárinu. Þegar ég fékk að velja lit á herbergið mitt valdi ég bleikt. Skærbleikt. Og ég fékk gyllt pífurúmteppi, lítið snyrtiborð úr smíðajárni, með allskyns krúsidúllum og gylltum spegli fyrir ofan. Ég átti spænska senjótítudúkku í krínólíni og safnaði krúttlegum styttum. Mig dreymdi um að eiga lítinn terríerhund á silkipúða. Mig dreymdi ekki um að leika við hann eða fara með hann út að ganga. Sá hann bara fyrir mér sofandi á silkipúðanum eða sitjandi með litlu, bleiku tunguna lafandi. Hann var fyrst og fremst sætur. Halda áfram að lesa
Gjafir handa körlum
Iðulega gerist það að einhver kemur inn í búð til mín í örvæntingu og er að leita að gjöf handa karlmanni. Halda áfram að lesa