Kennivald kvenhyggjunnar

þvæla

Ég lofaði pistlaröð um það hvernig ég viti hvað femnistar eru að hugsa og hér kemur sá fyrsti.

Ég fullyrði að dólgafemnistar ætla sér að festa í sessi nýtt kennivald. Í þessum pistli skýrði ég hugtakið og tengsl þess við feminisma nánar. Í stuttu máli er kennivald bæði formlegt og óformlegt vald til að leggja út af grundvallarkenningum sem almenn sátt ríkir um innan hvers samfélags.

Hvernig veit ég að markmið feminista er að koma á nýju kennivaldi? Stutta svarið er; þau koma upp um sig sjálf. Kvenhyggjuhreyfingin telur sig rétthafa sannleikans um kynjapólitík og jafnréttismál og ætlar sér að stjórna umfjöllun um þennan málaflokk. Eftirfarandi þættir koma upp um þessi áform:

  • Feministar láta sem kenningar þeirra séu óumdeild sannindi.
  • Sú skoðun að feministar hafi siðferðilegan rétt til að hagræða sannleikanum í þágu málstaðarins er áberandi.
  • Vísindi þeirra standast ekki skoðun.
  • Svokallaðir kynjafræðingar berjast fyrir því að fá leyfi til að heilaþvo börn á kostnað hins opinbera.
  • Þöggun, útúrsnúningar og fjandsamleg viðbrögð við andstæðum viðhorfum, eru áberandi í allri umræðu um kynjamál.
  • Feministar reka áróður fyrir eftirtilssamfélagi.
  • Hórubjörgunarhreyfingin hefur söguleg tengsl við kúgandi trúarreglur.

Þetta er efni í heilan bókaflokk en hér kemur stutt skýring á fyrstu tveimur þáttunum.

 

Vafasamar eða rangar fullyrðingar settar fram sem sannindi

Mýmörg dæmi eru um að kvenhyggjufólk telji sig ekki þurfa að færa rök fyrir máli sínu eða gefa upp heimildir fyrir vafasömum upplýsingum.

Þegar maður biður um heimildir fyrir ótrúverðugum staðhæfingum á borð við þá að konur eigi ekki jafn greiðan aðgang að fjölmiðlum og karlar, að orsakatengsl séu milli klámneyslu og nauðgana eða að nauðgun hafi mun verri áhrif á sálarlíf þolandans en gróf líkamsárás, þá fær maður stundum álíka viðbrögð eins og ef maður hefði krafið viðkomandi um rök fyrir því að seinni heimstyrjöldin hafi átt sér stað. Dólgafeministinn hegðar sér þannig eins og ýmislegt sem er umdeilt, vafasamt eða beinlínis, rangt, sé almennt viðurkennt og hafið yfir vafa. Það sé jafn kjánalegt að biðja um gögn sem sýni fram á orsakatengsl kláms og ofbeldis og að biðja um gögn sem sanni að jörðin sé ekki flöt. Þegar á annað borð er vísað í heimildir segja þær annaðhvort ekkert um það sem er til umræðu eða þá að þær standast ekki skoðun.

Mín ályktun er sú að með þessari taktík, að láta sem vafasamar hugmyndir séu óumdeildar og það sé beinlínis heimskulegt að biðja um rök, séu femnistar að reyna að festa sig í sessi sem kennivald.

 

Siðferðilegur réttur til að ljúga

Trúarlegt kennivald er mjög tregt til að hlusta á rök og endurskoða afstöðu sína í ljósi nýrra upplýsinga. Á sama hátt er það algeng skoðun innan kvenhyggjuhreyfingarinnar að hvaða þvæla sem er sé réttlætanleg ef hún þjóni málstaðnum. Lygar, gervivísindi og þöggun eru markvisst notuð í því skyni að endurmóta sannleikann og sá sem afhjúpar lygina er stimplaður óvinur.

Dæmi um hreinar og klárar lygar er sú staðhæfing að rangar sakargiftir eigi sér aðeins stað í 1-2% kynferðisbrotamála. Rannsóknir sýna miklu hærri tölu. Með því að hamra aftur og aftur á gögnum sem engin leið er að draga í efa, hef ég náð þeim árangri að feministar halda þessum röngu tölum ekki lengur fram opinberlega. Þó er því enn haldið fram að rangfærslumál séu mjög sjaldgæf. Umræða um hættuna á öfugri sönnunarbyrði  þykir beinlínis móðgandi þar sem hún taki athyglina frá „raunverulega vandamálinu“ sem er náttúrulega kynferðisofbeldi. Engan hef ég séð draga í efa að kynferðisofbeldi sé vandamál en þeir sem vekja athygli á hinni hliðinni, viðkvæmum mannréttindum þeirra sem ásakaðir eru, þeir eru sagðir vera að berjast fyrir „rétti nauðgara til að nauðga konum“. Ýkjur og lygar af þessu tagi eru efni í marga pistla en hér eru nokkur dæmi.

Dæmi um það hvernig siðferðilegur réttur á lyginni er álitinn heilagur er mál Egils Einarsonar. Þegar ríkissaksóknari vísaði málinu frá, vitnaði Egill í úrskurð ríkissaksóknara sínu máli til stuðnings. Þekktur feministi taldi það „siðlaust“ að vitna í úrskurðinn og segja frá gögnum málsins, enda þótt nafn stúlkunnar kæmi ekki fram. Maður sem er að reyna að endurheimta mannorð sitt, er þannig siðlaus ef hann leiðréttir ósannindi. Það má ekki ræða það sem varpar skugga á þá kenningu að samræði sé nauðgun ef kona segir það, sama þótt lýsingar hennar stangist á við önnur gögn.

Lygar feminista eru oft settar fram undir yfirskini vísinda og í næsta pistli mun ég fjalla um það hvernig kennivaldsáformin birtast í lygum sérfræðinga. Ég hef áður fjallað um gervivísindamanninn  Melissu Farley en nýjasti uppáhaldslygarinn minn er Gail Dines.

Deildu færslunni

Share to Facebook