Einu sinni átti ég kærasta í nokkrar vikur. Hann sleit sambandinu af því að hann ætlaði að verða svo mikill vísindamaður og það er víst ekki hægt ef kærastan manns á börn. Sagði mamma hans.
Í morgun rakst ég á hann fyrir tilviljun. Hann er kennari úti á landi.
————————————–
Finnst þér það ill örlög? (Hann var örugglega að setja fjarlægð á milli sín og hinnar afskiptasömu móður sinnar).
Posted by: RHH | 21.07.2007 | 18:19:39
—————————————
Ekki ill örlög nei. Ég hef sjálf kennt út á landi og þótt það ágætt hlutskipti. En það kætir í mér kvikindið að sjá að það hefur þá verið eitthvað annað en yndislegu drengirnir mínir sem stóðu í vegi fyrir afrekunum.
Posted by: Eva | 21.07.2007 | 18:28:49
—————————————
Annars er ég alveg viss að börnin voru ekki það sem ollu því að upp úr slitnaði – kannski frekar þroskaskortur að hans hálfu…og afrekin? Var það ekki bara í hausnum á kerlingunni?
Posted by: RHH | 21.07.2007 | 18:34:58
—————————————
Sjálfsagt var barneign mín minnsta málið. Það er í raun ekki hægt að ætlast til að sá sem býr við ofríki brjótist út úr því nema hann komist burt úr aðstæðunum.
Posted by: Eva | 22.07.2007 | 0:47:42