Eitt sem ég velti stundum fyrir mér, án þess að það skipti í sjálfu sér neinu máli:

-Ég held að flest pör stundi sitt samlíf oftar en ekki á kvöldin áður en þau sofna. (Ekki það að ég hafi verulega reynslu af því að tilheyra pari (allavega ekki pari sem stundar kynlíf neitt að ráði) en mér hefur sýnst þetta svona á sjónvarpsþáttum.)
-Þótt Íslendingar séu illa kristnir er samt fullt af fólki í veröldinni sem er mjög trúað og hefur fyrir venju að fara með kvöldbæn, eða jafnvel ræða svona kumpánlega við almættið um landsins gagn og nauðsynjar. (Ég hef lesið það í bók.)

-Hvort ætli trúað fólk stundi bænargjörð sína áður en það sinnir maka sínum eða eftir það?

Er þetta svona;
-jæja Guð þetta er nú búið að vera ágætis spjall hjá okkur en það er greinilega einhver lostabrími í kerlingunni þannig að við verðum víst að ljúka þessu núna.
-Eða kannski;

-Já! Já! bíddu, ekki strax, hægar, hægar, já, aaaahhh, núna! Já! mamma! Guð! ó Guð! … Faðir vor, þú sem…

Ja maður spyr sig.