Annars er náttúrulega óþolandi að tilfinningarök skuli alltaf smita alla umræðu.

-Það má ekki virkja Gullfoss af því að hann er svo fallegur.
-Konur eiga ekki að fá lægri laun en karlar af því að það er óréttlátt.
-Það má ekki lemja litla bróður sinn “bara pínulítið og ekkert mjög fast” af því að það er ljótt að lemja.
-Það má ekki nota þroskahefta sem tilraunadýr af því að hver maður er borinn frjáls og jafn öðrum að virðingu og réttindum.
-Við þurfum að finna fleiri leiðir til að græða af því að það er gaman að vera ríkur.

Það sér hver maður að svona rök byggja alfarið á huglægu mati misviturra manna á ómælanlegum hugtökum eins og rétt, gott, fallegt og skemmtilegt. Hvar er tölfræðin? Hvar er eðlisfræðin á bak við svona hugmyndir? Er ekki kominn tími á að sleppa þessari endalausu tilfinningasemi og taka upp almennilega lógík í staðinn?

Nafnlausar athugasemdir fara ekkert í taugarnar á mér nema þær feli í sér persónulegar árásir en því verð ég sjaldan fyrir.

Ég get alveg tekið afstöðu til ábendingar eða röksemdar á hennar eigin forsendum, ég þarf ekki að vita nafnið á bak við kenninguna til að ákveða hvað mér finnst um hana.

Hinsvegar skil ég ekki hversvegna sumt fólk skrifar ekki undir nafni. Ég skil vel það að hafa gaman af því að leika hlutverk og geri það gjarnan sjálf en hversvegna í ósköpunum vill sumt fólk ekki gangast við manneskjunni á bak við vefkarakterinn?
-Óttast það að aðrir taki ekki mark á því ef nafnið kemur fram?
-Heldur það að aðrir muni taka orð þess úr samhengi og dæma það út frá því litla sem kemur fram í skrifum þess?
-Hefur þetta fólk áhyggjur af því að vinir og kunningjar muni sjá í gegnum það ef þeir lesa það sem það skrifar?
-Eða heldur það að nafnleysið skapi því leyndardómsfulla ímynd og að bloggheimur liggi andvaka af spenningi yfir því að komast að því hver hann er þessi dularfulli maður sem segir svona margt gáfulegt?

Ja, maður spyr sig.

Ég er í pólitískri krísu. Sem ég lendi reyndar í fyrir hverjar einustu kosningar.

Ég er flokksbundin í VG af tveimur ástæðum:

a) Ég treysti heilindum forystumanna flokksins -ennþá.
b) Enginn annar flokkur er verulega heitur í þeirri afstöðu að náttúran hafi réttindi, óháð því hvort einhver nennir að góna á hana eður ei og enginn annar setur sig gegn veru okkar í Nató.

Umhverfismálin eru mitt hjartans mál. Að sjálfsögðu vil ég líka að við séum góð við gamla fólkið og veiku börnin en það ætla nú allir flokkar að gulltryggja. Að flestu leyti er ég hægri krati, let´s face it, en ég myndi aldrei fórna umhverfisstefnu og heilindum fyrir stefnuskrá sem að öllu öðru leyti væri algerlega eftir mínu höfði.

Samfylkingin hefur margsinnis sýnt að þar á bæ ræður hentistefna ferðinni, frjálslyndir bjóða ekki fram í Hafnarfirði. Auk þess treysti ég þeim ekki rassgat og þar fyrir utan finnst mér hreinasta rugl að endurvekja sveitir landsins.

Mér finnst það sorglegt viðhorf að velja næstskársta kostinn, “svo atkvæðið mitt verði ekki ónýtt”.

Atkvæðið er ekki ónýtt þótt fólkið sem þú treystir komist ekki í meirihluta. Stjórnmálaflokkar þurfa tíma og stuðning til að vaxa, eins og allt annað. Það að bíða með að gefa litlum flokki, sem maður treystir, atkvæðið sitt þar til hann er orðinn stór, er svona álíka gæfulegt og að spara fóður við folald sem er efni í gæðing, af því að það getur hvort sem er ekki unnið landsmótið í þetta sinn.

Minnihluti stjórnar þjónar líka tilgangi og sterkur minnihluti skiptir þessvegna máli. Þar fyrir utan felur hvert atkvæði í sér skilaboð sem geta haft margskonar áhrif síðar, bæði á gengi flokkanna og stefnu þeirra í tilteknum málum, jafnvel þótt þinn flokkur nái engum manni inn í þetta sinn.

Atkvæðið þitt er ekki ónýtt þótt þú vinnir ekki kosningarnar. Það er hinsvegar ónýtt eða illa nýtt ef þú lætur þér standa á sama um það hverjir stjórna bænum þínum og landinu eða gefur villandi upplýsingar um afstöðu þína.