Greinasafn fyrir flokkinn: Allt efni

Yfirborðskennd umfjöllun

Birt þann af

Umfjöllun um þessi samtök og önnur álíka er langoftast mjög yfirborðskennd. Allir vita að þetta eru „skipulögð glæpasamtök“ en allar upplýsingar vantar um það hvaða glæpi þeir hafa framið, hvaða aðferðum þeir beita og hvernig þeir réttlæta gjörðir sínar. Það eru sjaldan eða aldrei nefnd dæmi um dóma sem hafa fallið gegn meðlimum hreyfingarinnar eða á nokkurn hátt rökstutt að hreyfing sé á bak við þá glæpi. Þeir eru bara svona grýla sem allir vita að dreifa dópi og lemja mann og annan þótt fáir geti skýrt það neitt frekar.

Ég held að til þess að sé hægt að draga úr skipulagðri glæpastarfsemi þurfi fólk að vita eitthvað um það hvernig þessir menn hugsa. Svo er það nú bara svo að til er nokkuð sem kallast mannréttindi og þeirra á fólk að njóta hvort sem það á það skilið eður ei. Það er oft mjög súrt en ef við sviptum einn hóp mannréttindum af því að þeir eru ljótukallar þá má allt eins reikna með að yfirvaldinu finnist einhverjir vesalingar vera ljótukallar næst. Skúrkar hafa mannréttindi eins og aðrir. Þessvegna á að nota einhverjar aðrar aðferðir en kerfisbundin mannréttindabrot til þess að sporna gegn skipulagðri glæpastarfsemi og ég held að almennileg upplýsing, sem ekki einkennist af ýkjum og æsifréttamennsku geti verið lóð á vogarskálina.

158 netföng

Birt þann af

Kynferðisbrotamál: Atvikum lýst í smáatriðum. Hvað stóð í sms-inu. Hver káfaði á hvaða líkamshluta og hvernig. Hvað var sagt og hver stóð, sat eða lá í hvaða stellingu við hliðina á hverjum. Halda áfram að lesa →

Stórfurðuleg samsæriskenning

Birt þann af

Það er tvennt sem ég skil ekki í þessari umræðu. Í fyrsta lagi, hvað er óeðlilegt eða rangt við það að hata þessa fígúru? Í öðru lagi, finnst einhverjum í alvöru trúlegt að feministar (sem flestir eiga það sammerkt að hafa ekki aðeins skiljanlega óbeit á kynferðisofbeldi, heldur að sjá merki þess í ólíklegustu hlutum) myndu senda barnungar dætur sínar heim með manni sem hefur talað um konur, kynlíf og nauðganir á þann hátt sem Giljagaurinn gerir?

Þessu tengt:
Ég kæri mig ekki um að skrá mig á „nauðgunarpressuna“ þar sem ég sé ekki að Pressan hafi hvatt til nauðgana. Hún gekk hinsvegar langt yfir strikið í ósmekklegheitum og friðhelgisrofi og því rökrétt að láta hana róa.

Forræðishyggjan blífur

Birt þann af

„Eins og gjarnan tíðkast eru einhverjir sem mæla vændinu bót og segjast berjast fyrir rétti vændiskvenna.“ Og í lokin tekið skýrt fram að ekkert mark sé á því takandi þótt vændiskonur hafi skoðanir á þeim ákvörðunum sem hafa bein áhrif á líf þeirra. Af textanum má ætla að þær hafi einfaldlega ekkert vit á sínum eigin málum

Hvílík fréttamennska.

„Venjulegir menn“

Birt þann af

Hverjir eru þessir venjulegu menn?

Við gætum líka búið til mun stærra vandamál og normaliserað ofbeldi með því að neita að gera greinarmun á venjulegum karli og nauðgara.

Vill einhver skilgreina fyrir mig hvað felst í því að vera „venjulegur“ karlmaður. Var það venjulegur karlmaður sem réðist inn til konu í Vesturbænum að næturþeli, ógnaði henni með hníf og nauðgaði henni? Var það venjulegur karlmaður sem tók hrottalegt kynferðisofbeldi gagnvart kærustunni sinni upp á myndband og drap svo vinkonu hennar sem studdi hana í því að kæra hann? Eru það venjulegir menn sem sitja í fangelsi dæmdir fyrir barnanauðganir?

Eða er orðið „kynferðisofbeldi“ orðið gersamlega merkingarlaust, farið að ná yfir ágengni sem fólk með snefil af virðingu fyrir raunverulegum fórnarlömbum flokkar fremur sem dónaskap og uppáþrengjandi framkomu?

Það er vissulega rétt að þú sérð það ekki á manni hvort hann er líklegur til ofbeldisverka fjarri augum umheimsins. Þar fyrir er stórhættulegur leikur að tala eins og hvaða karlmaður sem er sé líklegur til þess að nauðga og lemja. Í Bandaríkjunum er þessi paranoja svo langt gengin að grunnskólabörn eru leidd fyrir dómara í fangagalla og járnum, ákærð og dæmd fyrir kynferðisofbeldi.

Það fletur út merkingu orðanna og gerir lítið úr ofbeldisverki þegar öll ósæmileg framkoma er sett undir sama hatt.

-Að kalla ósanngjarna (eða jafnvel réttmæta) gagnrýni eða tilviljanakenndan hrekk einelti, gerir lítið úr einelti.

-Að tala um rifrildi þar sem aðilar eru jafnvígir sem andlegt ofbeldi, gerir lítið úr andlegu ofbeldi.

-Að tala um uppáþrengjandi framkomu og káf sem einfalt mál er að verjast sem kynferðisofbeldi, gerir lítið úr þeim hryllilegu málum þar sem um er að ræða raunverulegt fórnarlamb sem á engar undankomu auðið. Og það er því miður gert, með tilheyrandi upphrópunum um óbætanlega skaða og jafnvel sálarmorð.

Ef við stöldrum ekki við og hugsum út í afleiðingarnar af því að tala eins og það sé samasemmerki milli karlmanns og nauðgara þá endar það með því að kynferðisleg samskipti verð körlum ennþá hættulegri en þau eru konum í dag og að eðileg forvitni barna verður til þess að litlir drengir verða gerðir að kynferðisglæpamönnum. Við leiðréttum ekki óréttlæti gagnvart konum með því að glæpvæða karlkynið. Við gætum hinsvegar búið til mörg illleysanleg vandamál með því.

Í pistlinum sem ég tengdi á hér að ofan segir Halla: „Þetta eru ekki örfáir sjúkir einstaklingar sem nauðga, þetta er fjöldi „venjulegra“ karla…“ Og hún er ekkert ein um að setja alla karla undir sama hatt, það muna allir eftir Askasleiki. Í Svíþjóð er þetta ógeðsviðhorf svo langt gengið að fyrir nokkrum árum vildu feministar láta sétja sérstakan ofbeldisskatt á alla karla. Það er hinsvegar ekkert sem bendir til þess að fjöldi venjulegra manna nauðgi konum og lemji þær. Þvert á móti virðast sömu mennirnir skilja eftir sig langa lest þolenda.

Það er flókið að verjast káfi ef káfandinn er ofbeldismaður en flestir káfendur eru bara klaufar sem kunna ekki að lesa líkamstungumál en skilja hinsvegar mæta vel hvað kona á við þegar hún segir honum að það myndi gleðja sig meira ef hann gerði mannkyninu þann greiða að ganga fyrir björg. Ég er innan við 150 á hæð. Ég hef krafta á við 9 ára barn, ég hef verið á lausu í samtals 18 ár síðustu 23 árin og ég get talið á fingrum annarrar handar hversu oft ég hef þurft meira en fremur freðýsulega framkomu til að losa mig við uppáþrengjandi karlmann. Það er að sjálfsögðu hægt að koma sér þægilega fyrir í hlutverki hins eilífa fórnarlambs með því að ganga út frá því að karlinn muni ganga í skrokk á manni ef maður hafnar honum eða skaða mann í krafti valds síns. Með sama þankagangi myndi maður heldur ekki standa á rétti sínum ef vinnuveitandi bryti á manni, af því að hann gæti orðið fúll, fundið upp á því að láta mann vinna óvinsæl verkefni eða jafnvel sagt manni upp. Maður lætur ekki bara vaða yfir sig af því að það er hugsanlegt að það kæmi manni í verri stöðu.

Það er ömurlegt gagnvart þolendum grófs ofbeldis að setja alla áreitni og misnotkun undir sama hatt og stórfelldar líkamsárásir. Þeir sem endilega vilja gera allar konur að passívum fórnarlömbum, kjósa þó vitanlega að túlka það viðhorf að konur beri einhverja ábyrgð á sínum eigin viðbrögðum þannig að þar með sé maður að leggja blessun sína yfir kynferðislega áreitni.

Af venjulegum mönnum

Birt þann af

Hverjir eru þessir venjulegu menn?

Við gætum líka búið til mun stærra vandamál og normaliserað ofbeldi með því að neita að gera greinarmun á venjulegum karli og nauðgara.

Vill einhver skilgreina fyrir mig hvað felst í því að vera „venjulegur“ karlmaður. Var það venjulegur karlmaður sem réðist inn til konu í Vesturbænum að næturþeli, ógnaði henni með hníf og nauðgaði henni? Var það venjulegur karlmaður sem tók hrottalegt kynferðisofbeldi gagnvart kærustunni sinni upp á myndband og drap svo vinkonu hennar sem studdi hana í því að kæra hann? Eru það venjulegir menn sem sitja í fangelsi dæmdir fyrir barnanauðganir?

Eða er orðið „kynferðisofbeldi“ orðið gersamlega merkingarlaust, farið að ná yfir ágengni sem fólk með snefil af virðingu fyrir raunverulegum fórnarlömbum flokkar fremur sem dónaskap og uppáþrengjandi framkomu?