Demantar
Eina ástæðan fyrir því að demantar eru svona fokdýrir er sú að framboðinu er handstýrt af demantamafíunni sem auk þess stundar þrælahald í ergi og gríð. Það þarf sérhönnuð tæki til að sjá muninn á zirconiasteinum og demöntum. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: pælingar
Fyrsta spurning dagsins
Yfirleitt vakna ég með spurningu í huga. Ekki eitthvað sem skiptir máli eins og hvort sé líf eftir dauðann eða hvernig hægt sé að bjarga heiminum, heldur eitthvað sem ég minnist ekki að hafa nokkurntíma velt fyrir mér áður og skiptir mig í raun engu máli. Oftast eitthvað sem ég get ekki tengt við mitt daglega líf eða það sem ég var að hugsa um daginn áður. Venjulega brenna þessir hlutir á mér fyrstu 5 mínúturnar eftir að ég vakna en þetta eru samt sjaldan svo ágengar spurningar að ég hafi áhuga á að gúggla svörin hálftíma síðar. Ég sé enga reglu í þessu heldur, allt fremur kaótískt.
Hvernig fjölga hrúðurkarlar sér?
Eru tannskemmdir stórt vandamál meðal apa?
Er til stöðluð skilgreining á dropa?
Gera dýr sér grein fyrir kyni afkvæma sinna áður en þau verða kynþroska?
Hafa fiskar bragðskyn?
Er fylgni milli þess hvenær fólk fer í rúmið og þess hvenær það borðar fyrstu máltíð dagins?
Hafa sýkópatar sjálfstæðari smekk á fatnaði, tónlist og öðrum tískutengdum fyrirbærum en aðrir (þar sem þeir setja sig ekki í spor annarra)?
Um daginn velti ég því fyrir mér hvernig kafarar fari að ef þeir þurfa að hnerra í kafi.
Í morgun langaði mig að vita hvað kæmust mörg sandkorn í ísmolabox.
Þetta eru pælingar sem virðast ekki þjóna neinum tilgangi og ég veit ekki hvaðan þær koma. Mér finnst samt einhvernveginn ótrúlegt að þær spretti bara úr einhverju tómi. Og nú er ég að velta því fyrir mér hvort þetta sé algengt og hvort einhver hafi fundið skýringar á þessu.
Falskar minningar
Martraðir bernsku minnar snerust um hyldýpi. Að detta fram af björgum, niður um holræsi, ofan í skurð. Í draumunum voru mamma mín og amma alltaf nálægar en þær björguðu mér ekki. Stundum ýttu þær mér fram af brúninni. Ég vaknaði hljóðandi og kaldsveitt en neitaði að tjá mig um efni martraðarinnar. Halda áfram að lesa
Stal amma hönnun Baldrúnar og Rebekku eða stálu þær frá ömmu?
Þegar ég var lítil prjónaði amma Hulla æðislega barnavettlinga. Þeir voru með klukkuprjónssmokk sem náði nógu hátt upp á upphandlegginn til að koma í veg fyrir að úlnliðurinn væri óvarinn milli vettlings og úlpuermar og nógu víður til að hægt væri að nota hann utan yfir peysuermi. Halda áfram að lesa
Af rassgötum og tussum
Ég nota orðið rassgat sem vægt blótsyrði, svona til að gefa til kynna að mér sé eilítið sigið í skap.
-Rassgat, segi ég ef kaffifilterinn rifnar og korgurinn rennur ofan í könnuna.
-Rassgat, hnussa ég þegar ég sé svona fyrirsagnir. Ég get líka átt það til að biðja syni mína um að rassgatast til að ganga betur um, segja að krakkarassgatið hafi skilið frystinn eftir opinn eða að einhver sem mér finnst vera of langt í burtu frá mér, búi úti í rassgati. Halda áfram að lesa
Fyrirgefið að þið skulið hafa pínt mig
Nokkrum árum eftir þennan atburð stóð ég sjálfa mig að því að gera lítið úr eineltismáli.
Strákur í bekknum mínum var settur hjá og þegar verst lét áreittur. Hann var klaufi í samskiptum eins og flest eineltisbörn og reyndi stundum að komast inn í hópinn með því að spila sig töffara en það fór honum illa. Hann sætti ekki ofbeldi en engum duldist að hann var neðstur í goggunarröðinni og honum var sjaldan boðið að vera með í neinu.
Einhverju sinni reyndi einn kennarinn að gera okkur ljóst að við værum vond við hann og það að ástæðulausu, Ég sagði honum að stráksi væri vanhæfur í samskiptum og að hann væri að gera allt of mikið úr þessu. Ég hafði árið áður verið í bekk með strák sem var beinlínis píndur. Svo alvarlega að hópar sátu fyrir honum á leið úr skólanum, það var vakað yfir hverri hreyfingu hans, hann hæddur endalaust og jafnvel laminn. Mér varð það á að verja hann og einangraðist sjálf fyrir vikið því það þótti ekki fínt að vera ‘horkögglasleikja’. Ég ætlaði ekki að falla í þá gryfju aftur en auk þess fór allt sem þessi kennari sagði öfugt ofan í mig.
Kennarinn svaraði því til að þótt einelti (ég held reyndar að hann hafi verið fyrsta manneskjan sem ég heyrði nota það orð) viðgengist í einhverjum öðrum skóla, sæi hann ekki átæðu til að umbera það sjálfur. Ég skildi hvað hann átti við og var honum sammála. Hinsvegar þoldi ég hann ekki. Reyndar hafa fáir menn farið jafn mikið í taugarnar á mér og ég fann mig knúna til að mótmæla öllu sem hann sagði. Ég hélt því fram gegn betri vitund að hann væri að tala um alls óskylda hluti og að eina vandmálið sem þessi drengur ætti við að stríða væri honum sjálfum að kenna. Staða drengsins í hópnum breyttist ekki en líklega hafa einhverjir stillt sig um að láta fyrirlitningu sína í ljós svo kennarinn heyrði.
Mörgum árum síðar hringdi þessi maður í mig og sagðist vilja biðja mig afsökunar ef hann hefði einhvern tíma gert eitthvað á minn hlut. Ég mundi nú ekki eftir neinu öðru en því að hann hafði einhverntíma tekið þátt í því að kíkja inn í sturtuklefann. Ég mundi hinsvegar eftir mörgum atvikum þar sem ég hefði getað verið almennileg við hann en hunsaði hann, þar sem ég hreytti ónotum í hann fyrir sakir sem ég hefði ekki gert athugasemdir við ef einhver annar hefði átt í hlut. Hann var einlægur og ekki að heyra að hann teldi mig bera neina ábyrgð. Ég spurði manninn hvers konar rugl þetta eiginlega væri, hann hefði sjálfur verið þolandinn.Hann sagðist vera nýkominn úr áfengismeðferð og það væri hluti af batanum að biðja alla sem maður hefði skaðað afsökunar.
Seinna frétti ég að hann hafði hringt í hin bekkjarsystkinin líka. Þá missti ég endalega álitið á AA samtökunum
Hvernig verða hugmyndirnar til?
Hvernig fékkstu eiginlega þessa hugmynd? sagði fíflið opinmynnt.
Jú sjáðu til. Það var nebblega þannig að einn daginn þegar sat ég og hugleiddi að vanda, opnaði ég skyndilega þriðja augað. Ég var með lokuð augun en horfði samt út um gat á enninu, rétt fyrir ofan nefið, Og hvað heldurðu að ég hafi séð? Einhvern svona gaur, sveipaðan fjólubláu ljósi. Sennilega hefur þetta verið Gvuð eða einhver álíka sköpunargaur. Halda áfram að lesa