Kastali minn stendur á hæðinni.
Ljós í efsta turnglugga
og úlfar varna óboðnum inngöngu.
Gerði þyrnirósa umkringir.
Flýgur hrafn yfir.
Silkiklædd tek ég á móti þér
með veldissprotann reiddan til höggs,
dyngja mín tjölduð flauelsdúk
er þú krýpur mér að fótum.
Meðan þú dvelur hlekkjaður í turni mínum
og hlustar á hringlið í keðjunum
grunar þig síst
að bak við virkisvegginn
blakti veruleikinn
strengdur yfir snúru í formi Hagkaupsbols.
Samstarf, segirðu;
LOL!
Ég þekki kóna
af þínu tagi,
dóna
sem ekkert kunna og vilja nema nota,
pota,
ota sínum tota.
Sé þær gægjast upp úr vösum þínum,
fávísar, fátækar, háðar
en þarf ekki að spyrja.Þú ert illa skeindur góði minn
þess ber vitni
nærbrók þín, á gólfinu.
Bláþráðum sleginn
er örlagavefur minn
þessi árin.
Skarpir hafa skorið
fingur nornanna
þræðirnir þeir.
Var það lífsins lind
sem spratt fram undir vísifingri þínum,
kvíslaðist við uppsprettuna,
greindist í ám og lækjum um lófa þinn allan
og vætti hörund mitt?Eða var það tákn guðdómsins
þegar þú bentir á mig,netið
sem þú reyrðir að hálsi mér?
Hver velur slíkt hlutskipti?
Setja sig í lífshættu
til að handleika blóðkaldar hræætur.
Koma heim með slímkennda ólykt
loðandi við húð þína og fatnað
svo börn þín hrökklast frá.
Selja öðrum afnot af skrokk sínum
og eftirláta hluta ágóðans
í skiptum fyrir aðstöðu og vernd,
og fylliríið í kringum þetta, Drottinn minn dýri.
Hver myndi velja sér slíkt hlutskipti?
Var það fjárhagsleg neyð sem rak þig
eða sýður þér í æðum sjómannsblóð?