-Ég verð að játa að þú hefur góðan smekk, sagði ég en stillti mig um að stynja, því það er ekki til siðs að leyfa nautn sinni háværa útrás á hamborgarastað í hádeginu.
-Gráðostur virkar, sagði hann. Það fáránlega er að hann heitir „Gleymmérei“ á matseðlinum. Eins og nokkur gæti gleymt slíkum hamborgara.
-Þú krefst þess að fá að splæsa á mig gráðostaborgara sem heitir Gleymmérei?
-Jaaaá?
-Gleymmérei?
-Ekki var það ég sem skrifaði matseðilinn.
-Og í gær komstu með rjómalíkjör handa mér, veistu hvernig maður segir rjómi á sænsku?
-Uhhh? Ég á nógu erfitt með að skilja íslensku.
-Þú ert meiri póstmódernisti en þú viðurkennir.

Hann þagði lengi. Kinkaði svo kolli, ligeglad og sagði:
-Það er undirvitund mín sem er rómantísk. Ekki ég sjálfur.