Um jólin áskotnaðist seyðkonunni kjaftur einn góður. Eigi mun upplýst að sinni af hvaða skepnu hann er (þar sem getraun er yfirstandandi) en hann er að útliti eins og djöfullinn sjálfur.

Í nótt mun ég magna þann kjaft, amlóðum þeim sem fleygðu frænku minni litlu út í djúpu laugina, til ævarandi bitsára á samvisku sinni, ef þau hafa þá nokkra.

Ég óska þeim margra andvökunátta. Ég óska þess að þau hrökkvi upp kaldsveitt um miðjar nætur og finni sig knúin til að athuga hvort börnin þeirra eru ekki örugglega sofandi í rúmum sínum. Óska þess líka að svo verði því ekkert á ég sökótt við börnin þeirra.