Í kvöld bar svo við að Kynþokkaknippið neyddist til að flýja kynferðislega áreitni eins fastagestanna. Viðkomandi sorapoki er nýbúi, nánar tiltekið Tailendingur, kvenkyns að sjálfsögðu (því þótt vissulega megi finna illa skeindar sóðajússur, bornar og barnfæddar á Fróni, eru fáar þeirra svo herfilegar að þurfi að flytja inn útlendinga til að sinna þeim). Kvensnipt þessi hefur að mér skilst stefnt að því um nokkurt skeið að táldraga kynþokkaknippið. Lái henni hver sem vill en halló, maðurinn er frátekinn.

-Mig langa prófa, sagði Tæjan og hafði í frammi lostalæti.
-Prófa? hváði Kynþokkaknippið, ekki alveg með á nótunum.
-Prófa hvort við passa, ég og þú, sagði Tælandinn og káfaði á þjóninum þokkafulla, án þessa að sýna minnsta vott blygðunar.
-Jæja já, og hvað heldurðu að maðurinn þinn segði við því, -eða konan mín? sagði þolandinn kvíðafullur og vék sér fimlega undan eggjandi tilburðum gerandans.

-Langa samt prófa, bara einu sinni, bablaði árásarkonan og þolandinn flúði með grátstafinn í kverkunum fram í eldhús þar sem Spengilfríður veitti honum áfallahjálp.

Og ég sem hélt að ég væri dræsa. Ég er nú bara siðsemdin holdtekin við hliðina á þessari snipt.