Gjaldþrot auðmanna, sem þjóðin öll er pínd til að taka á sig, hefur í för með sér skerta þjónustu. Það fyrsta sem verður skorið niður eru framlög til listsköpunar. Næst kemur heilbrigðisþjónusta, þá félagsþjónusta og jafnhliða henni íþróttir.
Ýmis önnur menningarstarfsemi, svosem fjárhættuspil, sprúttsala og vændi, mun hins vegar blómstra sem aldrei fyrr. Ég legg til að Þjóðleikhúsinu verði breytt í spilavíti.
 |
Litlar líkur á að takist að greiða niður uppsafnaðar skuldir |
Ætli slysavarnarfélagið myndi nú ekki drífa í þvi að skipta um stjórn ef stjórninni hefði orðið það á að valda stórslysi með glannaakstri.
Hvað er svona svakalegt við að efna til kosninga? Það versta sem getur gerst er að þjóðin fái óhæfa ríkisstjórn sem hún treystir í stað óhæfrar ríkisstjórnar sem hún treystir ekki. Eða er einhver verri útkoma möguleg?
|
Kosningar ekki tímabærar |
Það þarf hvorki stærðfræði- né læknisfræðikunnáttu til að sjá að líkurnar á því að róni brenni inni í yfirgefnu hreysi eru mun minni en líkurnar á því að hann verði úti eða fái allavega lungnabólgu ef hann hefur ekki húsaskjól.
Ástæðan fyrir því að gróðapungarnir sem komust upp með að kaupa Laugaveginn, vilja rífa þessi hús, er ekki umhyggja fyrir útigangsfólki, heldur einmitt sú að þeir vilja hreinsa miðbæinn af fólki sem þeim hugnast ekki.
|
Vill rífa en má það ekki |
Á Íslandi heitir það að skuldsetja sig upp fyrir haus, því virðulega nafni ‘endurfjármögnun’. Fyrir nokkrum árum dreif landinn í því ða endurfjármágna íbúðirnar sínar og losa sig í leiðinni við yfirdráttinn. Helst þurfti þá að nota tækifærið og taka nógu hátt lán til að eiga ‘afgang’ fyrir utanlandsferð eða nýju sófasetti. 3 mánuðum síðar var meirihluti þessa fólks komið með yfirdráttinn í botn aftur.
Nú á að ‘endurfjármagna’ bankakerfið. Eftir höfðinu dansa limirnir svo maður þarf víst ekkert að vera undrandi á fíflagangi landans. Ætli verði afgangur fyrir einhverju aukasukki handa bankastjórum?
|
Djúp kreppa frá 2009 til 2010 |
Ég er hætt að borga af húsnæðisláninu mínu og ég hvet aðra til þess sama. Jú, það er áhætta en ég trúi því að nú sé almenningur búinn að fá nóg af þeirri okurvaxtastefnu sem viðgengst hér og sé tilbúinn til að grípa til aðgerða.
Breið samstaða um að hætta að borga af lánum hjá ríki og bönkum verður öflug mótmælaaðgerð, án nokkurrar hættu á meiðslum, eignatjóni eða handtökum. Allsherjar greiðslustræk myndi valda svo miklum vandræðum að það ætti að sannfæra þessa heyrnarlausu ríkisstjórn um að við sættum okkur ekki við að nokkrir leynimakkarar ákveði einhliða að almennir borgarar taki að sér að greiða skuldir sem þeir hafa ekki ábyrgst. Fáir Íslendingar eiga skuldlaust húsnæði og þeir sem eiga það eru flestir með einhverjar aðrar skuldir í bönkum. Það er hægt að kúga einstaklinga, en það er ekki hægt að bera 300.000 manns út af heimilum sínum og gera meirihluta þjóðarinnar gjaldþrota.
Hættum að borga og krefjumst þess að verðtrygging verði afnumin. Krefjumst þess að í stað þess að grafa undan láglaunafólki, verði laun bankastjóra og ráðherra lækkuð verulega, þingmönnum fækkað og kjör þeirra skert, sendiráð víðast hvar lögð niður, allt bruðl-að-geðþótta-ráðherra-fé tekið af ráðuneytum og allt sem kallast risna á vegum hins opinbera afnumið. Við getum náð fram hverju sem samstaða næst um, bara með því að hætta að borga. Ef næst breið samstaða gæti jafnvel einn mánuður dugað.
Hvort sem við erum í fjárhagsvandræðum eða ekki, stöndum saman um að senda ráðamönnum skilaboð sem þeir skilja, með því að sjá til þess að þann 1. desember fari eins lítið fé inn í bankakerfið og ríkiskassann og mögulegt er. Hættum að borga.
Það er eftir öðru hjá þessu blessaða fólki sem þykist vera að stjórna landinu að líta á það sem lausn að eyða upp lífeyrissparnaðinum.
Af hverju var aftur verið að hvetja okkur til viðbótarsparnaðar? Hvernig hljómuðu auglýsingarnar? Halda áfram að lesa
Við þurfum hvorki á EES né ESB að halda. Við þurfum heldur ekki á Nató að halda. Þvert á móti ógnar það sjálfstæði okkar sem þjóðar að beygja okkur undir reglugerðafarganið í kringum stór viðskipta- og hernaðarbandalög. Halda áfram að lesa