Hver leggur trúnað á að móðir taki ekki eftir því ef framin hefur verið skurðaðgerð á barninu hennar með eldhússkærum?
Heilagleiki móðurinnar er viðbjóðslegt samfélagsmein. Þessar skepnur komast upp með það hvað eftir annað að standa einarðar við hlið manna sinna, horfa upp á þá nauðga börnum sínum og misþyrma, jafnvel árum saman án þess að gera neitt í málinu.
Það er ekkert bara í ljótu útlöndum sem þetta á sér stað. Í íslenskum dómum kemur hvað eftir annað fram sama mynstrið: Móðir lætur kynferðislega misnotkun eiginmannsins á dóttur þeirra viðgangast árum saman og býr jafnvel í haginn fyrir hann. Hann skilur við hana og þá hefnir hún með því að leggja fram kæru. Hún lýsir atburðum sem hún varð vitni að en heldur jafnframt fram að hún hafi ekki áttað sig á hvað var að gerast! Ætli greindarvísitala hækki við skilnað?
Það er tímabært að konur verði dregnar til ábyrgðar fyrir þátttöku í ofbeldisverkum og yfirhylmingu. Við getum ekki ætlast til þess að konum sé treyst fyrir ábyrgð í pólitík og rekstri stórfyrirtækja ef við á sama tíma lítum á konuna sem óvirkan vesaling á heimili sínu. Réttur barna til að njóta umhyggju og verndar er á ábyrgð beggja foreldra.
—————————————
Takk fyrir þetta innlegg Eva! Þú ert sú eina sem ég hef séð og heyrt sem þorir að andæfa gegn hneykslunarkórnum. Fyrst þegar talað var um þetta mál þá er einungis talað um konuna sem eiginkonu mannsins, en aldrei talað um ömmuna og mömmuna eins og hún virðist jú vera eftir nýjustu fréttum að dæma. Þá hélt ég að það gilti sama um þennan karl eins og annað fólk í sakamálum, að hann væri saklaus þar til sekt hans væri sönnuð. Ó, nei, alls ekki! Í hverri einustu frétt er fullyrt að hann hafi ítrekað nauðgað dóttur sinni (og barnsmóður). Allt ber að sama brunni. Hér er ekki aðeins um heilagleika móður að ræða, heldur kvenna almennt. Þær geta aldrei gert neitt misjafnt af sér og eru saklausar af öllum glæpum. Við karlarnir eru ógeðin, púnktur basta. Og hvað með þessa blessaða dóttur? Það er alltaf látið eins og hún sé enn barn að aldri, hafandi alið sjö börn! Var henni virkilega haldið nauðugri þarna í 24 ár, eða fram yfir fetrugsaldur? Eða var þessi prísund kannski með fullum vilja hennar? Hver er þá ábygð hennar gagnvart börnunum sem sáu ekki dagsins ljós í allt að 19 ár? Það er eins og löggan og fjölmiðlar hafi enn einu sinni fundið syndahafurinn til að skýla eigin viðbjóði og brenglaðri siðferðiskennd. Af hverju er t.d. ekki fjallað meira um nýjustu barnamorðin á Gaza? Af hverju er þau látin viðgangast en hneykslast út úr hófi á þessu máli þar sem ekkert morð var framið?
Posted by: Torfi Stefánsson | 1.05.2008 | 8:44:00