Ég vissi alveg að ég væri búin að kynnast besta manni sem ég hef nokkurntíma orðið hrifin af en lengi getur best bestnað. Hann bauðst til að strekkja fyrir mig viftureimina í sjálfrennireið minni og það þótti mér vænt um. Ég las smávegs fyrir börnin og lék við þau á meðan en fór svo niður í bílskúr til að sjá hvernig verkinu miðaði. Nema hvað, hann var þá langt kominn með að þrífa gripinn í þokkabót. Mér finnst ekkert leiðinlegra en að þrífa bíla og það hefur enignn gert neitt svona fyrir mig áður.

Miriam er dugleg að læra íslensku. Smábarnabækurnar hafa reynst vel. Hún er búin að lesa Stubb og Láka, Kol litla og bókina um litina og nú er hún að lesa Stúf. Haukur virðist hafa alveg jafn gaman af að láta lesa fyrir sig eins og þegar hann var fjögurra ára.

Matur. Meiri matur. Grilljón pakkar og svo fleiri.

Ég á fullkomið heimili (nema stofuborðið mitt er bilað en Pegasus ætlar að laga það í fyrramálið þvi hann er svo góður lagari) og fullkomin börn (fullorðin + uppkomin = fullkomin?) Við ætlum að halda jól með fjölskyldu Walters, nota heimilið hans og siðina okkar. Ég fór til Walters til að útbúa möndlugrautinn og krydda kjötið, svo allt sé nú nákvæmlega eftir mínu höfði, og þegar ég fór að heiman var all subbulegt jólaföndur í vinnslu. Ég var að vísu búin að segja þeim að ég vildi að allt yrði fullkomið þegar ég kæmi heim og ég vissi að þau myndu taka til og allt það en ég reiknaði samt ekki með því að það yrði eins og ég hefði gert það sjálf.

Fæturnir á mér eru skælandi af þreytu en nú er ég komin í frí og það er svo fínt heima hjá mér að ég tími varla að fara að sofa.