Litli leikarinn: Ég keypti mér tvenn kjólföt. Ein svört og ein hvít. Eiginlega ætti ég líka að fara í dekurnudd og fótsnyrtingu fyrir afhendinguna en ég held að ég láti það bíða þar til ég tek við verðlaununum í stað þess að afhenda þau.
Litli leikarinn: Ég keypti mér tvenn kjólföt. Ein svört og ein hvít. Eiginlega ætti ég líka að fara í dekurnudd og fótsnyrtingu fyrir afhendinguna en ég held að ég láti það bíða þar til ég tek við verðlaununum í stað þess að afhenda þau.
Stefán og drengirnir hans fóru með mér á matar og menningarkvöldið hjá félaginu Ísland-Palestína í gær. Halda áfram að lesa
Uppáhaldsviðskiptavinurinn okkar í Nornabúðinni, hann Árni Beinteinn, var í Kastljósinu á föstudaginn.
Þessi strákur er þegar búinn að ná langt en auk þess að vera hæfileikaknippi þá er hann svo indæll og skemmtilegur að í raun ættu Félags- og Menntamálaráðuneytið að gera hann upptækan og ferðast með hann um landið sem sýnidæmi um afleiðingu af jákvæðu hugarfari og góðu uppeldi.
Í dag kom ungur maður inn í búð til mín, 10 eða 12 ára kotroskinn og keikur. Hann stakk að mér viðskiptahugmynd sem ekki hefur brugðið fyrir í mínum villtustu fantasíum.
-Þessi búð þyrfti að vera stærri, sagði aðdándinn ungi og ég samsinnti því og sagði honum að það kæmi vel til greina að færa út kvíarnar í fyllingu tímans ef ég fyndi hentugt húsnæði.
-Þetta sagðirðu nú líka þegar við komum að kaupa jólagjafir, svaraði hann einbeittur og horfði beint í augun á mér. Mér leið eins og væru fjögur ár síðan hann kom hingað með mömmu sinni upp úr miðjum desember og að ég hefði verið staðin að því að svíkja kosningaloforð. Ég tautaði eitthvað um að það tæki tíma að safna peningum og finna rétt húsnæði, mér til afsökunar en fékk þá viðskiptahugmynd aldarinnar á silfurfati.
-Ég veit sko nefnilega um hús sem þú getur fengið, sagði hann íbygginn.
-Nú, er það hér í nágrenninu? spurði ég.
-Það er svolítið langt frá. Veistu hvar IKEA var áður?
Jújú, ég vissi það svosem.
-Það hús er sko laust. Þú getur áreiðanlega fengið það, sagði minn með sannfæringu.
Og nú er ég auðvitað á fullu að skipuleggja. Ég hugsa að ég setji reykelsin í sófadeildina og alla 60 stokkana af tarotspilum í svefnherbergisálmuna. Krákuvængirnir geta bara verið í Boltalandi. Ég á hvort sem er ekki nema tvo. Ég fæ allavega nóg pláss til að bæta við smá fatnaði og bókum. Staðsetningin er líka brilliant. Ég meina, sjáiði ekki fyrir ykkur föstudagsinnkaupin. Rúmfatalagerinn; tvö viskustykki og fimm herðatré, Bónus; helgarsteik, Cheerios, appelsínusafi og fleira, Ríkið, ein kippa af bjór og ein hvítvínsflaska, Nornabúðin; ein girndarrún, nokkrir stokkar af spáspilum, barnakrem, einn pakki af brenninetlu, slatti af rjúpnalöppum, tvær skuldafælur og eitt hreindýrshorn … Allt það nauðsynlegasta á einum stað.
Prrr…kalt í dag.
Ekkert að gera í búðinni og Spúnkhildur veik heima. Smábátur flýr kuldann inn í hlýtt hálfrökkur Nornabúðarinnar, horfir á mig fletta spilum og segir mér frá verkefnum sem hann er að vinna fyrir skólann.
Svo þegjum við saman smástund.
-Það er eitt sem ég hef aldrei almennilega skilið, segir hann svo skyndilega upp úr eins manns hljóði, þetta með það hvernig heimurinn varð til úr engu. Hvernig getur hafa verið ekkert?
Ekki hef ég svörin þrátt fyrir 30 ára aldursmun og skeggleysið hindrar hann ekkert í því að skeggræða endaleysu- og eilífðarmálin. Hann er spakur drengurinn en ætli hann eigi ekki eftir að komast að sömu niðurstöðu og flest okkar; að það sé örugg leið til að missa vitið að reyna að finna svörin.
Og þarna þrammaði hann meðfram Gullinbrúnni, í hettupeysu og hermannajakka með húfuna niður fyrir augnbrúnir (sem þó voru ærið signar) grár fyrir járnum í sólskininu. Ég benti honum á að hann væri reyndar alls ekki á leið í Mosfellsbæinn, heldur upp í Grafarvog. Halda áfram að lesa
-Hversvegna þykir íslenskt brennivín svona ómerkilegt? spurði sonur minn Fatfríður.
-Brennivín er náttúrulega afskaplega vont en ég veit svosem ekki til að það þyki neitt sérstaklega ómerkilegt, svaraði ég.
-Jú, sagði hann, ég varð greinilega var við það þegar við fórum á ballið þarna um daginn. Halda áfram að lesa