Einar Valur og Freyja frænka klukkuðu mig fyrst.

Ég þekki hvorugt þeirra vel en bæði bjóða af sér góðan þokka. Freyja var uppáhaldsfrænka mín þegar ég var barn og Einar Valur er eini karlmaðurinn sem hefur barið mig :Þ

Sennilega hefði ég ekki svarað þessum lista ef mér líkaði ekki við spyrjandann, þótt það væri bara vegna þessarar spurningar. Ég er oft tortryggin gagnvart fólki en sé enga ástæðu til að særa fólk með sleggjudómum mínum svo ég hefði aldrei svarað svona spurningu neitandi. Finnst svoleiðis ‘hreinskilni’ bara ljót. Ég læt fólk ekki viljandi vita að mér líki ekki við það nema það hafi hegðað sér illa eða sé óhóflega uppáþrengjandi en ég ber tilfinningar mínar frekar mikið utan á mér svo ég hugsa að flestir finni það nú fljótt ef ég er neikvæð gagnvart þeim. 

Ég væri vaxlitur, vissulega því þá væri erfitt að lita yfir mig og það finnst mér gaman.

Öll persónuleikapróf eru sammála um að ég sé rauð/appelsínugul.

Ef ég á að benda á fallega liti á litakorti, ekki til að mála heima hjá mér eða klæðast, heldur bara til að meta litinn sjálfan, er líklegast að ég bendi á svona kvöldbirtubláan. Annars er erfitt að lýsa lit með orðum.

Ég vildi vera kyrkt. Ekki þó af Davíð Oddssyni, heldur af brjáluðum elskhuga sem telur sig vera að bjarga mér frá ástinni. Ekki við Rauðhóla eða meðal villirósa, og alls ekki í skónum, heldur nakin, liggjandi í rúmi með hvítu damaski, kertaljós og Bob Dylan Oh, sister.

Hönd við kverkar. Ná hámarki. Horfa beint inn í augu einhvers sem hún treysti fullkomlega og sjá allt. Allt. Upplifa sannleikann. Upplifa endanlega afhjúpun á öllu helvítis feikinu, allri afneituninni, hræsninni, lyginni og smjaðrinu -í síðasta sinn.

Það gæti nálgast frelsi.

Ég sakna fólks sjaldan. Vinir koma og fara, ég er sátt við það. Og þeir sem virkilega skipta mig máli verða svo stór hluti af lífi mínu að það er óþarfi að sakna þeirra. Ég hélt að ég myndi sakna Drengsins sem fyllti æðar mínar af endorfíni, en ég hugsa sjaldan til hans með trega.

Ég sakna samt mannsins míns, sem ég hef enn ekki kynnst.

Heildarmyndin held ég og svo málfar.

Um leið og maður sér einhvern tekur maður inn fullt af upplýsingum sem maður veltir ekki fyrir sér en gæti auðveldlega svarað ef maður væri spurður. Kynferði, aldursbil, kynþáttur. Svo er það bara mismunandi hvað er mest áberandi í fari hvers og eins. Ef einhver er 250 kg þá tek ég sennilega ekki eftir augnlit hans. Ef hann er með 15 pinna í gegnum andlitið tek ég kannski ekkert eftir því hvað hann er með sætan rass.

Yfirleitt tek ég lítið eftir fatnaði, gleraugum, augnlit, hárlit og hæð, nema eitthvað af þessu sé óvenjulegt. Ég tek hinsvegar mjög vel eftir málfarseinkennum og málsniði.

Jæja, þessi listi ætlar víst að endast mér fram á vorið. 13 er happatala svo ég hlýt að verða gífurlega heppin í kvöld. En áfram með smjörið:

Ís. já takk. Uppáhalds… Fokk. Ég fæ mér oftast annað hvort hnetutopp eða mjúkan úr vél með mokkasósu. Ef ég kaupi fjölskyldupakkningu þá er það oftast mjúkís með karamellu og pekanhnetum.

Og þú, veistu dálítið, þetta svar er ekki eins óspennandi og það lítur út fyrir að vera. Skoðaðu betur. Ef þú áttar þig færðu eina ósk uppfyllta.