Matur sem einhver annar eldar handa mér. Ég tjái ást mína með því að elda og tek því sem merki um umhyggju ef einhver eldar handa mér, jafnvel þótt viðkomandi meini ekkert með því hafi lag á að eyðileggja kornflex, hvað þá annað.

Ég er annars hrifin af gamaldags, íslenskum heimilismat. Kjötsúpa er snilld og steiktar fiskbollur með karrýsósu og hrossabjúgu með kartöflumús. Ef ætti að taka mig af lífi og ég fengi að velja síðustu máltíðina mína yrði það saltkjöt og baunir.

Ég elda matinn sem ég óslt upp við samt ekki nærri nógu oft. Er voða mikið með eitthvað fljótlegt. Pasta og steikt grænmeti. Ég er ekki mikið fyrir sterk kryddaðan mat en ég held að kæst skata og síld sé það eina sem ég hef smakkað sem ég myndi ekki láta mig hafa að borða í kurteisisskyni.

Einar Valur og Freyja frænka klukkuðu mig fyrst.

Ég þekki hvorugt þeirra vel en bæði bjóða af sér góðan þokka. Freyja var uppáhaldsfrænka mín þegar ég var barn og Einar Valur er eini karlmaðurinn sem hefur barið mig :Þ

Sennilega hefði ég ekki svarað þessum lista ef mér líkaði ekki við spyrjandann, þótt það væri bara vegna þessarar spurningar. Ég er oft tortryggin gagnvart fólki en sé enga ástæðu til að særa fólk með sleggjudómum mínum svo ég hefði aldrei svarað svona spurningu neitandi. Finnst svoleiðis ‘hreinskilni’ bara ljót. Ég læt fólk ekki viljandi vita að mér líki ekki við það nema það hafi hegðað sér illa eða sé óhóflega uppáþrengjandi en ég ber tilfinningar mínar frekar mikið utan á mér svo ég hugsa að flestir finni það nú fljótt ef ég er neikvæð gagnvart þeim. 

Ég væri vaxlitur, vissulega því þá væri erfitt að lita yfir mig og það finnst mér gaman.

Öll persónuleikapróf eru sammála um að ég sé rauð/appelsínugul.

Ef ég á að benda á fallega liti á litakorti, ekki til að mála heima hjá mér eða klæðast, heldur bara til að meta litinn sjálfan, er líklegast að ég bendi á svona kvöldbirtubláan. Annars er erfitt að lýsa lit með orðum.

Ég vildi vera kyrkt. Ekki þó af Davíð Oddssyni, heldur af brjáluðum elskhuga sem telur sig vera að bjarga mér frá ástinni. Ekki við Rauðhóla eða meðal villirósa, og alls ekki í skónum, heldur nakin, liggjandi í rúmi með hvítu damaski, kertaljós og Bob Dylan Oh, sister.

Hönd við kverkar. Ná hámarki. Horfa beint inn í augu einhvers sem hún treysti fullkomlega og sjá allt. Allt. Upplifa sannleikann. Upplifa endanlega afhjúpun á öllu helvítis feikinu, allri afneituninni, hræsninni, lyginni og smjaðrinu -í síðasta sinn.

Það gæti nálgast frelsi.

Ég sakna fólks sjaldan. Vinir koma og fara, ég er sátt við það. Og þeir sem virkilega skipta mig máli verða svo stór hluti af lífi mínu að það er óþarfi að sakna þeirra. Ég hélt að ég myndi sakna Drengsins sem fyllti æðar mínar af endorfíni, en ég hugsa sjaldan til hans með trega.

Ég sakna samt mannsins míns, sem ég hef enn ekki kynnst.