Þann 19. desember 2008 féll dómur við bæjardómstólinn í Herning í Danmörku. Sakborningur var 44 ára karlmaður að nafni Ejnar Nielsen. Hann hafði ráðist á þáverandi kærustuna sína, lagt hníf að hálsi hennar og nauðgað henni. Eða svo sagði hún og fyrir það var hann sakfelldur. Halda áfram að lesa
Vissir þú að mörg fyrirtæki, sem þú kemst ekki hjá að skipta við, gefa óviðkomandi fólki upplýsingar um viðskipti þín?
Ég hélt að kannski hefði eitthvað breyst á tíu árum en núna í ágúst heyrði ég sögu móður sem ætlaði að aðstoða uppkominn son sinn við að koma reiðu á fjármál sím. Hún hafði samband við ýmis fyrirtæki og fékk athugasemdalaust allar upplýsingar sem hún bað um. Henni fannst það ekki einu sinni skrýtið fyrr en ég benti henni á að traust og kærleikur ríkir ekki í öllum fjölskyldum.
Ef meirihlutinn hefði alltaf fengið að ráða, og ef minnihlutinn hefði alltaf farið að lögum, þá hefði aldrei orðið neitt þrælastríð. Indverjar hefðu aldrei risið gegn Bretum. Íslenskir verkamenn hangandi á horriminni hefðu sætt sig við 30% launalækkun í stað þess að berja kúgara sína með stólfótum fyrir utan Gúttó. Konur hefðu ekki kosningarétt, samkynhneigð væri skilgreind sem glæpur, verkalýðsfélög væru ekki til og flokkseinveldi væri skilgreint sem lýðræði. Gullfoss hefði þegar verið virkjaður og ég hefði verið brennd á báli fyrir trúvillu um það leyti sem bekkjarsystkini mín fermdust.
Ég á til að ganga út frá því að góð þjónusta sé sjálfsögð. Og finnst þá mjög gremjulegt ef hún stendur ekki undir væntingum. En stundum fær maður líka betri þjónustu en maður reiknaði með.
Ég bjóst ekki sérstaklega við því að fá framúrskarandi þjónustu hjá Fríhöfninni í Leifsstöð. Við keyptum þar vörur á leið til Skotlands um síðustu mánaðamót en skildum þær eftir á afgreiðsluborðinu. Þegar ég áttaði mig á því hafði ég samband við Fríhöfnina í mjög veikri von um að afgreiðslumaðurinn hefði tekið þær frá og geymt þær. Mér varð að ósk minni og vörurnar voru endurgreiddar um leið og ég var búin að senda mynd af kvittun og kortanótu.
Þakka hér með afgreiðslumanninum sem tók vörurnar frá og konunni sem ég talaði við fyrir sérstök liðlegheit.
Ég held að málefnalegar umræður trúaðra og trúlausra um trúmál séu nánast útilokaðar. Ástæðan fyrir því er ekki bara sú að trúmenn og trúaðir vilji ekki halda uppi málefnalegri umræðu og leitist við að niðurlægja og særa andmælendur sína heldur ekki síður sú að við lifum og hrærumst í ólíkum hugsanakerfum.
Trúleysingjar geta ekki rætt trúna á forsendum trúmannsins vegna þess að hugmyndin um hið yfirnáttúrulega stenst engin rök. Guðshugmyndin sjálf gegnur heldur ekki upp, ekki frekar en hugmyndin um ferhyndan þríhyrning.
Fjölgar öryrkjum? Eða fjölgar bótaþegum?
Öryrkjum af völdum geðrænna kvilla fjölgar að nokkru leyti af því að við erum farin að skilgreina óþekkt, þrjósku, hjálparleysi og ýmiskonar jaðarhegðun sem geðsjúkdóma og fötlun í stað þess að reikna með frávikum sem hluta af tilverunni.
Áður var bara ekkert í boði að gerast öryrki ef maður féll ekki í kramið. Það var heldur ekki vel hugsað um þá sem voru ófærir um að bera ábyrgð á sjálfum sér. Þótt bótaþegum fjölgi þarf það ekki að merkja að geðheilsu fari hrakandi. Það á sér aðrar og áhugaverðar skýringar, bæði jákvæðar og neikvæðar.