Samkvæmt íslenskum lögum á barn rétt á að þekkja báða foreldra sína. Það er að vísu ekki einfalt að framfylgja þeim lögum ef foreldrið vill ekkert með barnið hafa en barnið ætti þó, samkvæmt anda laganna, í það minnsta að fá að vita hverjir foreldrarnir eru. Halda áfram að lesa
Gísli Freyr Valdórsson segir minnisblaðið ekki vera til hjá ráðuneytinu. Ef svo er þá hefur einhver utan ráðuneytisins, sem hefur sínar upplýsingar frá Irr eða Útlendingastofnun, útbúið minnisblað með því markmiði að láta það líta út eins og gagn frá ráðuneytinu. Af hverju hefur Innanríkisráðherra ekki farið fram á rannsókn á því?
Hanna Birna hefur gefið í skyn að blaðið hafi verið á flakki milli stofnana. Ef það er rétt er það formlegt gagn sem lögmenn Tonys og Evelyn eiga fullan rétt á að fá aðgang að.
Hér er of margt athugavert til þess að megi láta Innanríkisráðuneytið komast upp með að þegja málið í hel.
Hér er verið að tala um hegðun sem við getum sannarlega kallað „kynbundið ofbeldi“. Skipulagt ofbeldi sem beinist gegn konum vegna þess að þær eru konur og sem bein viðbrögð við kröfu um að sjálfsögð réttindi þeirra séu virt.
Það er ekki „kynbundið ofbeldi“ þótt gaur á dekkjaverkstæði taki ekki eftir konu sem hímir þegjandi upp við vegg.
Hefur verið athugað hversu hátt hlutfall fullorðinna Íslendinga getur hugsað sér til gagns? Ættum við ekki að tékka á því áður en við förum á límingunum yfir ólæsi barna?
Mér finnst þetta vægur dómur og nánast ósvífið að sækja um áfrýjunarleyfi.
Mikið er um það rætt að fólk eigi að sýna lögreglunni virðingu. Ef fólk sýnir löggunni ekki fulla virðingu þá er ekkert rökréttara en að sneiða það sundur í miðju að víkingasið, og þar sem sverð tíðkast ekki lengur er handhægast að nota til þess garðbekki. Það eina sem fór úrskeiðis þarna er það að ódámurinn slapp við mænuskaða.
Lögreglumenn vinna störf sín undir miklu álagi og við erfiðar aðstæður. Þessvegna er mikilvægt að til þeirra starfa veljist ekki hrottar og fávitar. Það gilda reglur um það hvenær má áfrýja dómi og hvenær ekki. Í þessu tilviki hefur hann ekki rétt til þess en getur sótt um undanþágu. Mér finnst það jaðra við ósvífni þar sem maðurinn er augljósa sekur. Hinsvegar vona ég að hann fái að áfrýja því þar með er hugsanlegt að dómurinn verði þyngdur.
Nú hafið þér lært að bera kennsl á farandtittling. Skynsamlegast væri fyrir yður að losa yður við hann. En hvað ef þér viljið halda honum? Halda áfram að lesa
Ætli það tíðkist nokkursstaðar í hinum vestræna heimi að þegar lögreglan skýtur mann til bana fái hún sjálf að hreinsa vettvang áður en rannsókn hefst? Eru þetta eðlileg vinnubrögð? Hvernig er þetta gert í öðrum löndum? Og hversvegna eru engir fjölmiðlar að leita svara við því? Halda áfram að lesa