Morðingi sem hefur engan hug á að láta af hátterni sínu býður þér til snobbveislu.

Á boðskortinu er tekið fram að geðsjúkir, eyðnismitaðir og fátækir séu ekki velkomnir.

Sýnir þú morðingjanum þá virðingu að mæta?

Það gerir forseti Íslands.

Ég er sár út í Ólaf Ragnar. Ég hef sjálf kosið hann til að gegna þessu skrautfjaðrarhlutverki og reiknaði allavega ekki með því að hann myndi gera eitthvað alvarlegt af sér, þótt ég hafi nú svosem ekki séð nein sérstök afrek af hans hálfu heldur. Það er alltaf dálítið fúlt að þurfa að viðurkenna að manni hafi skjátlast.

Ólafur Ragnar hefur brugðist sem forseti, sem fulltrúi þjóðarinnar á opinberum vettvangi. Nema þjóðin sé sátt við þá hugmynd að smjaðra fyrir stjórnvöldum sem brjóta samviskulaust gegn mannréttindum á alla hugsanlega vegu. Ekki veit ég hvaðan Ólafur fær þá hugmynd að harðstjórar séu líklegir til að snúa við blaðinu ef þeim er sýnd virðing. Það hefur aldrei gerst í veraldarsögunni en hinsvegar hefur fordæming alþjóðasamfélagsins og viðskiptahöft borið heimlikinn árangur.

Ég skil ekki af hverju almenningur kyngir því bara að hann ætli að mæta. Sjálf hélt ég upp á daginn með því að dreifa 150 kortum með textanum hér að ofan.

Predikarinn Jón Valur Jensson hefur löngum staðið í heilögu stríði gegn mannréttindum samkynhneigðra. Nú bætir hann um betur og ræðst gegn kynskiptingum. Rök hans eru svo aum og óskynsamleg að ef hann væri tilbúinn til að leggja fordóma sína til hliðar eitt andartak, ætti hvaða kjáni sem er að geta leiðrétt mannfjandsamleg viðhorf hans.

En Jón Valur býður ekki upp á umræðu sem afhjúpar fordóma hans og oflátungshátt gagnvart fólki sem finnst það vera fast í röngum líkama. Hann bara lokar á frekari umræður þegar hann er kominn út í horn.  Ekki þykir mér sæmd að því að ráðast á minnihlutahóp en loka svo á gangrýni. Ekki svo að skilja að ég hafi áhyggjur af þessu, því Jón Valur kemur upp um fordóma sína sjálfur. Mér finnst þetta bara svo hallærislegt.

Ég var 12 ára og á túr. Langaði ekki sérstaklega að tilkynna sundkennarnum það en Stína hjálpaði mér. Hún hélt reyndar að hún væri að gera at í mér. Sagði að ég yrði að fá einhverja af eldri stelpunum til að staðfesta að ég væri á blæðingum, með því að sýna bindi.

Mér var létt. Ég vissi auðvitað að þetta gat ekki staðist en datt í hug að kannski hefði það verði svoleiðis þegar amma var ung. Það var einhvernveginn minna mál að segja kennaranum að ég væri „forfölluð“ þegar ég bar það saman við hugsanlega niðurlægingu af því að þurfa að sýna bindi.

Mér datt ekki í hug þá að einhversstaðar í heiminum þyrftu fullorðnar konur að gyrða niður um sig til að sanna ástand sitt fyrir vinnuveitendum sínum. Því síður hefði mér dottið í hug að fyrirtæki sem hegaði sér á þann hátt, yrði boðið velkomið til landsins, það lofsungið fyrir að bjarga efnahag landsins og mulið undir það með nánast ókeypis rafmagni.