Ég gerði mér ekki grein fyrir því fyrr en ég flutti til útlanda hvers konar drasl íslenskir brauðostar eru. Ostur er reyndar rangnefni, þeir eiga meira skylt við gúmmí. Og nei, ég er ekki að tala um gerviost sem er seldur sem pizzuálegg heldur þetta rusl sem er kallað brauðostur, góðostur, skólaostur gauda o.s.frv. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: eldhúsið
Sukkjöfnunarsúpa
Í gær bjó ég til blómkálssúpu. Notaði mjólk og kartöflur í staðinn fyrir rjóma. Það er reyndar alls ekki nauðsynlegt að nota neitt meira en kálið sjálft ef maður á góðan blandara en maður verður fljótt svangur ef er engin næring í súpunni.
Sukkjöfnunarkálbögglar
Mér tókst þokkalega upp með afgangasukkjöfnunarmáltíð gærkvöldins en uppistaðan í henni voru smjörbaunir og hvítkál.
Hvítkál er ekkert sérstaklega spennandi matur en það er hitaeiningasnautt og ódýrt, geymist lengi og bragðið er frekar hlutlaust. Það er fínt að nota það í súpur og pottrétti, eða skera það í fínar ræmur og steikja í smjöri eða ólívuolíu ásamt öðru grænmeti. Kál lyktar illa ef það er ofsoðið og verður þá slepjulegt áferðar og bragðverra en ef maður gætir þess að ofsjóða það ekki er það alveg ágætt. Það er líka sniðugt að nota það í kálböggla því það ofsoðnar síður ef maður klárar eldunina í ofni. Halda áfram að lesa
Sukkjöfnunaraðferðin
Mér hefur sennilega aldrei á ævinni liðið betur í hjartanu en í augnablikinu hef ég áhyggjur af því að ég verði svo áhyggjufull yfir orkuinntöku minni, að það endi með því að ég fari að elda eins og ég sé í vist hjá Grýlu og jólasveinunum. Það er gott að hafa lúxusáhyggjur. Halda áfram að lesa