Þetta er bara mín skoðun

Einu sinni kenndi ég dreng sem var bæði skarpur og skemmtilegur. Hann hafði óvenjulegar skoðanir og kom oft með frumleg sjónarhorn inn í umræðuna. Eins og títt er um málglatt fólk átti hann til að fara með fleipur en honum gramdist mjög að þurfa að viðurkenna að hann gæti haft rangt fyrir sér. Halda áfram að lesa

Sjáðetta hvíta…

er sérsveitin að skíta… á sig af spenningi yfir því hver fái að prófa byssuna næst?

Mér yrði ekki rótt ef ég vissi af hvítabirni í bakgarðinum hjá mér. En er það samt ekki fulllangt gengið að senda gæsluna af stað í hvert sinn sem einhverju hvítu bregður fyrir úti í rassgati? Og af hverju í fjandanum er Landhelgisgæslan bara notuð til að leita að björnum en ekki til að bjarga þeim? Halda áfram að lesa

Nánar um ógnina

Mér var bent á það í dag að það væri kannski full langt gengið að líkja flugi við heimilisofbeldi. Það var auðvitað ekki hugsunin hjá mér. Samgöngur eru nauðsynlegar, bjarga mannslífum og allt það. Mér finnst hinsvegar ástæða til að gagnrýna það viðhorf að umhverfissjónarmið séu ógnvaldur.

Ég legg ekki til að flug verði aflagt en það er bara staðreynd að við sem jörðina byggjum, ekki síst Íslendingar, notum miklu meiri olíu en við þurfum nauðsynlega á að halda. Og það er bara einn þáttur í þeirri gengdarlausu neysluhyggju sem ógnar náttúrunni og framtíð jarðarinnar.

Það er ekki umhverfisvernd sem er vandamálið, heldur ofneyslan. Það hlýtur að koma að því að við þurfum að finna leið til að vera glöð án þess að sukka endalaust í munaði. Okkur er engin vorkunn þótt við leggjum á okkur að fara með dagblöð og gosumbúðir í endurvinnslu. Við eigum ekkert bágt þótt við komumst ekki til útlanda tvisvar á ári. Við eigum ekki einu sinni bágt þótt komi að því að við munum nokkurnveginn hvað er í ísskápnum og þurfum jafnvel að láta okkur hafa það að nýta það áður en það skemmist.

Ógnin sem steðjar að okkur er hófleysið. Ekki umhverfisverndin.

Erna lýgur

Erna Indriðadóttir, upplýsingafulltrúi Alcoa Fjarðaráls, svarar gagnrýni Bjarkar Guðmundsdóttur á áliðnaðinn í Mogganum í gær. Svo langt gengur hún í lyginni að halda því fram að tengsl Alcoa við hergagnaframleiðslu séu ekki önnur en þau að selja efni sem notað er í flest farartæki, hvort sem það eru bílar, herþotur eða eitthvað annað.

Hérna er bent á nokkrar áhugaverðar staðreyndir. Það er svosem alveg hugsanlegt að Erna bara viti þetta ekki en ef svo er getur hún varla talist hæf til að gegna starfi sínu. Öllu líklegra þykir mér að hún sé sama lygatussan og aðrir atvinnustóriðjusinnar sem þiggja laun fyrir að slá ryki í augu almennings og viðhalda þannig valdi stórfyrirtækja, valdi sem almenningur hefur aldrei fengið tækifæri til að hafa áhrif á með svo miklu sem einum krossi á kjörseðli.

Út vil ek

Ég er víst að fara út á lífið. Ein. Allir sem ég myndi venjulega fá til að koma með mér eru annaðhvort að heiman, ástfangnir, að vinna eða að hamast við að skipuleggja byltingu. Ég verð vessgú annaðhvort að kynnast einhleypu fólki eða hanga ein öll fríkvöld það sem eftir lifir sumars og það er ekki nema hálfnað enn. Ég er virkilega að leggja mig fram um að vera roslega jákvæð. Af hverju í fjandanum byrjar þetta frábæra ‘líf’ aldrei fyrr en um miðja nótt?

Annars er mér engin vorkunn. Það er svo mikil óregla á mér þessa dagana að ég man bara ekki annað eins tímabil síðan ég var að vinna á veitingahúsi fyrir 4 árum og þá oft langt fram á nætur. Ég hlýt allavega að geta haldið mér vakandi til 2.

 

Ógn

Umhverfisvernd ógnar fluginu.

Skelfilegir þessir umhverfissinnar sem trufla notalega smáborgaratilveru okkar með því að vekja athygli á óþægilegum staðreyndum. Og það væri nú fínt ef umhverfissinnar væru eina hugsjónafólkið en það er nú aldeilis ekki svo. Það er líka til í dæminu að kvenréttindabaráttan ógni heimilsofbeldi, krabbameinsforvarnir ógna reykingum og mannréttindabaráttan ógnar starfsemi Gutanámo.

Hroðalegt ástand alveg.

Bara að gá…

Birta: Heldurðu að geti verið að kynhvötin í okkur sé dauð?
Eva: Nei, ég hef nú enga trú á því, þetta er líklega bara lægð.
Birta: Endast lægðir virkilega svona lengi?
Eva: Það hlýtur að vera. Eða ert þú kannski með girndarauga á einhverjum?
Birta: Nei. Alls ekki. Heldurðu að þetta sé eðlilegt?
Eva: Æ bíddu bara. Eftir nokkra daga eða í mesta lagi nokkrar vikur verðurðu farin að kvarta undan því að við séum með óeðlilega mikla kynhvöt. Það er áreiðanlega normalt að hafa ekki áhuga í nokkrar vikur.Birta: Við ættum samt kannski að ganga úr skugga um það? Til öryggis.
Eva: Hvaða öryggi væri í því?
Birta: Bara þú veist. Vera öruggar um að við séum ekki búnar að missa áhugann endanlega. Við þyrftum ekkert að láta vaða, enda myndi ég nú ekki nenna því. Ég meina bara svona að gá hvort er hægt að koma okkur til. Athuga hvort við erum orðin uppþornuð piparjúnka.
Eva: Njaaat… við nennum nú ekki að fara heim og mála okkur og standa svo í einhverju eymdar hösli á börum borgarinnar fram eftir nóttu, bara svona í tilraunaskyni. Það er lágmark að hafa áhuga til að leggja það helvíti á sig. Hvað þá að ætla að hætta í miðju kafi. Hvaða karlmaður heldurðu að sætti sig við það?

Birta: Hmmm… Ég er að hugsa… Ungir menn eru hlýðnir. Kannski ekki við lögin en áreiðanlega í rúminu. Við gætum tekið einn og baðað hann.
Eva: Nei góða mín, við erum ekki að fara að forfæra einhvern anarkistahvolp, bara til að gá hvort kynhvötin í okkur sé dauð. Ekki einu sinni þótt okkur tækist að reka hann í sturtu fyrst og svo heim áður en nokkurt fallerí nær fram að ganga.
Birta: Nei það er líklega rétt. Líklega ættum við bara að fara heim að sofa.