Femínismi er fullur af innri mótsögnum. Kannski er sú kjánalegasta að þrátt fyrir þá fullyrðingu að feminismi sé jafnréttisstefna merkir orðið sjálft „kvenhyggja“ enda líta feministar á jafnréttissinna sem óvini. Feministar svara gagnrýni gjarnan með því að það sé ekkert hægt að setja feminisma undir einn hatt því stefnurnar séu svo margar. Þannig virðist ekki mega nota orðið feminsmi ef maður er ósammála en fjöldi stefna þvælist hinsvegar ekkert fyrir þegar tekið er undir með þekktum feministum.  Þrátt fyrir stefnufjöldarökin eru þeir sem samkvæmt skilgreiningum gætu talist jafnræðis-feministar, svo flokkaðir  sem and-feministar af kynjafræðingum.

Mótsagnirnar æpa á mann allstaðar. Þrátt fyrir hina feminisku skilgreiningu á klámi, kynferðislegt efni sem felur í sér skýra undirskipun og yfirskipun, telja feministar allt frá tónlistarmyndböndum og niður í bleika legókubba vera hluta af „klámvæðingunni“.  Einnig er þversögn í þeirri undarlegu speki að það sé ægilegt vandamál að stelpur séu ekki á kafi í strákamenningu á sama tíma og kvartað er um að menning stelpna sé álitin ómerkileg. Mörg fleiri dæmi mætti nefna.

Auk þess sem feminisminn er er engan veginn sjálfum sér samkvæmur er það regla fremur en undantekning að ef maður gagnrýnir eitthvað sem kvenhyggjukona segir þá fær maður oftast þau svör að hún hafi meint eitthvað allt annað en það sem hún sagði.