Svo sem sjá má af umræðum á netmiðlunum, velta margir því nú fyrir sér hverskonar refsing hæfi fjöldamorðingja og hvort Úteyjarmorðinginn eigi yfirhöfuð að njóta mannréttinda. Þessi umræða lýsir fullkomnu skilningsleysi á því hvað mannréttindi eru. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: umræðan
Um fordóma gegn ljóskum
Bubbi Morthens er geðveikt þreyttur á fordómum gagnvart ljóshærðum konum. Heldur því fram að t.d. Anna Mjöll hafi liðið fyrir að vera ljóshærð og sé vanmetin vegna þess. Halda áfram að lesa
Kvenfólk handa Carrey
Vinsæll leikari á leið til landins og búinn að panta mat, vín og sæg af kvenfólki. Þetta þykir auðvitað hin mesta hneysa, ekki sæmandi að líta á konur sem hverja aðra neysluvöru, ætlar maðurinn að gogga upp í sig smásnittur með annarri hendinni og næla sér í kvenmannskropp með hinni eða hvað? Halda áfram að lesa
Um tjáningarfrelsi og dónaskap
Mér sýnist á umræðunni í netheimum að nokkurs misskilnings gæti um það hvað orðið tjáningarfrelsi merkir.
Tjáningarfrelsi merkir semsagt að menn eiga að geta látið skoðanir sínar á samfélagsmálum og öðru sem varðar almenning í ljós opinberlega án þess að þurfa að óttast um öryggi sitt eða annarra. Halda áfram að lesa
Þegar Ómar kjamsaði á kjömmunum
1
Í umræðunni um hina alræmdu klámvæðingu og hlutgervingu kvenna, ber nokkuð á þeirri hugmynd að það sé nýnæmi að karlmenn líti á konur sem kynferðisleg þarfaþing. Í gær sá ég umræðu á netinu þar sem sú skoðun kom fram að í gamla daga hafi karlremba birst í því að líta á konur sem passivar og hjálparvana verur sem óþarfi væri að spyrja álits en í dag líti karlrembur ekki á konur sem viðkvæmar verur sem þarfnist verndar, heldur sem kynlífsleikföng.
Ég efast um að þarna hafi orðið nokkur stökkbreyting á. Lítum aðeins á þá dægurlagatexta sem fyrri kynslóðir ólust upp við. Ómar Ragnarsson söng um töffarann sem fór á sveitaball og gafst næði „til að gramsa þar og kjamsa þar á kjömmunum, jafnvel á ömmunum“. Halda áfram að lesa
Minn ruslagámur er snyrtilegri en þinn!
„Heimska heimska kerlingarhelvíti!!!!!“
„Geðveika pakk!!“
„Þetta voru náttúrulega útlendingar.“
„Viðbjóðslegu kvikindi!“
„Hverskonar ógeðsfólk gerir svonalagað?“
„Hvílíkir grimmdarvargar!“
Svo mælti sú andlega heilbrigða þjóð sem hvern virkan dag fleygir 3 mannsfóstrum í ruslagáma sjúkrahúsanna. Í yfirgnæfandi meirihluta heilbrigðum fóstrum fullorðinna, heilbrigðra mæðra. Fóstrum sem voru deydd af þægindaástæðum.
Nei ég er ekki að stinga upp á neinum réttlætingum fyrir ungbarnamorðum en ég leyfi mér að efast um að skýringin sé einfaldlega sú að foreldrarnir séu geðveikir grimmdarvargar og viðbjóðsleg útlendingakvikindi.
Ættum við kannski að slaka aðeins á grjótkastinu á meðan við kíkjum í okkar eigin ruslagáma?
Kaþólska kirkjan biðst afsökunar
Kaþólska kirkjan biðst afsökunar. Þá hlýtur nú öllum að líða betur er það ekki?
Ónei! Það líður engum rassgat betur þótt kaþólska kirkjan biðjist afsökunar. Enda er opinber afsökunarbeiðni frá stofnun bara leiksýning til að róa fólk.
Stofnanir bera vissulega ábyrgð gagnvart þolendum starfsfólksins að því leyti að þeim er skylt að grípa til viðeigandi rástafana þegar upp kemst um óhæfu. Hinsvegar er það ekki stofnunin sem slík sem bregst skyldu sinni heldur eru það manneskjur.
Afsökunarbeiðni í eðli sínu persónuleg. Það er hreinlega ekki trúverðugt að ópersónuleg stofnun iðrist gjörða starfsmanna sinna. Þær persónur sem enn eru á lífi og brugðust á sínum tíma, ættu að biðja þolendurna afsökunar á sínu eigin skeytingarleysi. Allt í lagi að gera það opinberlega en þá líka augliti til auglitis. Þ.e.a.s. að því tilskildu að þeir sem í hlut eiga iðrist framkomu sinnar. Það er nefnilega heldur ekkert gagn í afsökunarbeiðni ef hugur fylgir ekki máli.