Skyggnst inn í kleyfhugakennda sjálfsupplifun verundar minnar

Eva: Mér leiðist.
Birta: Vitanlega leiðist þér. Ekki búin að fara í­ bí­ó nema 7 sinnum á 8 dögum, einnig setningu bókmenntahátí­­ðar, tvö partý og hefur aukinheldur hitt 3 gamla vini fyrir utan Sigrúnu og systur þí­na og bloggað eins og vindurinn. Það er eins gott að þú þurfir ekki að upplifa alvöru leiðindi dekurrófan þín. Halda áfram að lesa

Farfuglar koma alltaf aftur

Farfuglinn hringdi í mig í gærkvöld og bauð mér í heimsókn. Honum var dálítið niðrí fyrir en það er þó hvorki fyllirí né kvennafar sem er að plaga hann núna. Eitthvað er að angra hann en hann gerir sér líklega ekki grein fyrir því sjálfur. Sýndi verulega góðan leik í hlutverki manns sem er í þokkalegu jafnvægi og veit nokkurnveginn hvað hann vill. Halda áfram að lesa

Spákonan sem talar tungumál ástarinnar

Ég hef óendanlega gaman af spákonunni. Hún heldur því fram að ég sé svo forpokuð af siðsemi að gula ljósið nái ekki niður í klofið á mér. Ég sagði henni að í einu af mínum fyrri lífum hefði ég verið indiánakonan Ýlandi Dræsa og að köllun mín í þessu lífi væri sú að bæta fyrir frumbyggjahórlífið með guðsótta og góðum siðum. Hún svaraði því með því að „hjúpa mig með rauðu ljósi“ sem á víst að opna einhverjar orkustöðvar og gera mig móttækilega fyrir ást og ástríðum. Halda áfram að lesa

Sonur minn Pysjan

Sonur minn Pysjan er enn ekki skriðinn úr holu sinni. Stundum stingur hann nefinu út rétt sem snöggvast en hrökklast inn í holuna aftur um leið og hann verður þess var að einhver er að fylgjast með honum. Og það er ekki af því að hann sé feiminn. Það er af því að hann er í eðli sínu lundi og það er nákvæmlega þannig sem lundapysjur hegða sér. Hann veit hvenær hans tími kemur. Halda áfram að lesa