Ég borða oftast cheerios. Stundum lifi ég á því nánast eingöngu vikum saman. En kókópuffs er betra.

Ég er haldin nostalgíu gagnvart gömlu gerðinni af kókópuffsi. Það var einhver hvít slikja utan á kúlunum og þær voru ekki eins stökkar. Það kemur alltaf illa við mig þegar einhverju sem ég nota mikið er breytt án samráðs við mig. Ég varð miður mín þegar kaffimolinn var tekinn úr makkintosinu (já ég játa, ég er svo mikill hræsnari að ég versla stöku sinnum við það skítafyrirtæki Nestle) og það kemur alltaf illa við mig þegar útlitinu á netsíðum sem ég nota mikið er breytt.

Trix fannst mér aldrei gott og ekki heldur Lucky Charms.

Þeir voru rifnir úr mér þegar ég var fjögurra ára. Ég man ennþá þegar ég vaknaði af svæfingunni. Enginn sem ég þekkti var hjá mér, ég var dauðhrædd, fárveik og mér hefur líklega aldrei liðið verr. Einhver hjúkrunarkona laug því að foreldrum mínum að ég hefði ekki grátið þegar ég vaknaði. Ég reyndi fyrst að leiðrétta það en fékk svo mikið hrós fyrir að vera ‘dugleg’ að ég lét bara gott heita og naut lyginnar.

Fjárans kirtlarnir hafa vaxið aftur og eru víst skrímsli að stærð. Læknar sögðu mér fyrir 5 árum að þyrfti að tæta þá úr mér aftur en ég er hrædd við svæfingar og slæ því þessvegna alltaf á frest.

Notast þú við kaldhæðni?

Nei. Ég er hjartahlý kona, trúi á hið góða í manneskjunni og stafa frá mér yl og ljósi hvar sem ég kem.

Ég á tvo yndislega stráka en þeir eru fullorðnir og það er ekki eins.

Mig langar í barnabörn en synir mínir eru ekki sammála mér. Haukur sagði einhverntíma að það vær tilgangslaust að tala um börn á meðan hann ætti ekki einu sinni kærustu. Ég sagði honum að hann gæti bara barnað einhverja lausgyrta dræsu eins og aðrir ungir menn og það væri áreiðanlega fínt að vera helgarpabbi. Hann tók mig ekki alvarlega. Allavega veit ég ekki til að nein dræsa sé ólétt eftir hann enn.

Ég er að vísu ekki eins viss um að það sé tímabært fyrir Darra að verða pabbi, en ég er búin að margbiðja hann að negla einhverja einstæða móður. Hann vill það ekki.

Umhverfisvænn nýstúdent með augnhárin titrandi af feimni, enda er uppáhaldsfrasinn minn ‘lambakjöt í rúmið mitt’.

Ef ég væri karlmaður myndi þessi játning leggja mannorð mitt í rúst en þar sem ég er kona munu sumir kyngja hneykslun sinni, aðrir hnussa stundarhátt, einhver hugsa ‘jahá, ég líka en ég er ekki svo vitlaus að tala um það’ og einhver nýstúdentinn mun hugsa dónalega til mín og kalla mig MILF.

Uppáhalds kvöldverðarkjötið mitt er hinsvegar saltkjöt en það getur maður nú ekki lagt á skrokkinn á sér mjög oft.

Rithönd segir eitthvað um persónuleikann. Mín rithönd er ekki snotur. Frekar gróf og flausturleg en læsileg þó -eins og ég. Rithönd mín var mjög hvöss á unglingsárunum en hefur mýkst. Maður meyrnar með aldrinum.

Ég kann alls ekki illa við skriftina mína en ég sit heldur aldrei og dáist að henni á sama hátt og ég get dáðst að minni eigin ritsnilld þegar maður horfir á innihaldið og orðfarið.