Óskarar

-Sumir í vinnunni hjá mér lesa bloggið þitt, segir Drengurinn sem fyllir æðar mínar af Endorfíni.
-Jæja, það var nú gaman en varla hefur þú verið að auglýsa mig? svara ég
-Nei, ég setti bara upp pókersvipinn þegar einhver fór að tala um þig í gær.
-Þannig að vinnufélagar þínir vita ekki að þú ert ein af aðalpersónunum í vefbókinni minni?
-Nei en ég held að það kæmi samt engum þeirra á óvart. Halda áfram að lesa

Dæmigert sumar

Byltingin farin austur á land með lítinn prímus og kaffikönnu í bakpoka. M.a.s. með hatt sem er ekki óáþekkur hatti Snúðs í Múmíndal. Pysjan, sem er ekki lengur Pysja, virðist ætla að hafa dvelja sumarlangt í Baunalandi.

Ég er sumsé kona einsömul sem merkir að sumarið er byrjað. Það fór aldrei svo að ég yrði verkefnalaus, þótt liti helst út fyrir að Mammon hefði ákveðið að senda mig í sumarfrí, þvert á móti er allt í drasli heima hjá mér og ég hef ekki ennþá ráðist í það metnaðarfulla verkefni að skila bókhaldinu af mér með einhverju sem nálgast það að geta kallast „með sóma“.

Allt stendur þetta til bóta. Ég er búin að raða niður verkefnum með svefntíma, bloggpásum og m.a.s. matarhléi á hverjum degi. Á sunnudaginn ætla ég að vera í sumarfríi heilan dag. Þá verður bókhaldið farið heim til sín, allt spikk&span hreint á rúminu, sunnudagskrossgáta og kappútsínó og allt verður fullkomið.

Uppdeit

Það er ekki endilega samhengi á milli fréttagnægðar og bloggafkasta. Sem stendur eru aðstæður á þessa leið:

-Sveitamaðurinn er farinn til Danaveldis að smíða minkabúr, Byltingunni til mikillar armæðu. Sagt er að prinsinn brosi hringinn í Baunalandi og hafi aukið orðaforða sinn úr já og nei í jahá, jájá og neeejneii.

-Byltingin er búin að stinga anarkistabibblíunni í bakpoka ásamt hreinum sokkum (ósamstæðum) og tannbursta og hyggst halda austur á land í dag, til að uppræta framkvæmdir við Kárahnjúka eða í versta falli að kalla aldalanga bölvun yfir útsendara Landsvirkjunar.

-Elías truflaði ástargaldurinn minn, en nú er fullt tungl í nótt og mun ég þá gera aðra tilraun. Ennfremur mun ég kalla minniháttar bölvun yfir forkólfa Bílastæðasjóðs. Ekkert rosalegt samt. Bara svona sýnishorn af bölvun eins og t.d. að finna langt svart hár í matum sínum eða að reka við með miklum fnyk og látum í viðurvist fagurra kvenna.

Gullkvörn

Strákarnir mínir gáfu mér flottustu afmælisgjöf sem ég hef nokkurntíma fengið. Töfragrip sem heitir Gullkvörn og fylgja henni tveir Mammonsgaldrar, einn til að redda sér pening í hvelli (ég er búin að prófa hann og það tókst vel) og svo annar til að verða ríkur. Til að hann virki þarf maður reyndar að eiga eignir umfram skuldir svo það er ekki alveg tímabært að láta á hann reyna. Ég hef fulla trú á honum enda eru báðir galdrarnir svo líkir mínum stíl að ef ég vissi ekki betur, héldi ég að ég hefði skrifað þá sjálf.

Það reddast

Þegar ég blogga ekki dögum saman er það undantekningalaust merki um mikla vinnu. Ég reiknaði reyndar með því fyrir einni viku að vinnan væri að snarminnka (og þar með tekjurnar) en það eru ekki örlög mín að vera blönk.

Málarinn er semsagt búinn að vera stuði og ég er besta módel sem hann hefur haft, segir hann. Útilokað að ég nenni að standa í því að sýna afraksturinn á blogger en bráðum, bráðum ætlar Anna að hjálpa mér að setja upp almennilega vefsíðu og listamaðurinn er þegar búinn að gefa góðfúslegt leyfi fyrir birtingu.

Ég þarf samt að fara á stúfana og finna eitthvað meira að gera um leið og ég get verið dagpart frá búðinni. Málarinn hefur ekki grætt krónu á þessum myndum ennþá og getur varla haldið mér á floti mjög lengi. En það reddast. Það eru örlög mín ap reddast. Ég ákvað fyrir margt löngu að hafa það þannig.